Ο χρόνος είναι αδυσώπητος.Μια αφηρημένη έννοια χωρίς συναίσθημα και λογική με μικρές στιγμές ανάσας σε έναν αγώνα σκυταλοδρομίας προς τον θάνατο.Δεν κυνηγάω το αυτονόητο.Το εύκολο.Το εφικτό.Αρνούμαι να υποταχτώ στις συμβάσεις μιας κοινότοπης ζωής.Μια δουλειά με ωράριο καθημερινής βίας,σπίτι με στεγαστικό,βελούδινες παντόφλες κάτω από το κρεβάτι,μεταξωτές πυτζάμες,σκύλο
στην αυλή και παγωτό στη βεράντα με τα παιδιά τις Κυριακές...
Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012
...Είναι κάτι στιγμές, σα μικρές πινελιές ζωγραφιάς
που δεν έχει τελειώσει, λείπουν λίγα ακριβά των χρωμάτων νερά,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου