tag:blogger.com,1999:blog-5903502486928752522024-02-21T01:07:21.733+02:00Μικρές Στιγμές...Ο χρόνος είναι αδυσώπητος.Μια αφηρημένη έννοια χωρίς συναίσθημα και λογική με μικρές στιγμές ανάσας σε έναν αγώνα σκυταλοδρομίας προς τον θάνατο.Δεν κυνηγάω το αυτονόητο.Το εύκολο.Το εφικτό.Αρνούμαι να υποταχτώ στις συμβάσεις μιας κοινότοπης ζωής.Μια δουλειά με ωράριο καθημερινής βίας,σπίτι με στεγαστικό,βελούδινες παντόφλες κάτω από το κρεβάτι,μεταξωτές πυτζάμες,σκύλο
στην αυλή και παγωτό στη βεράντα με τα παιδιά τις Κυριακές...stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.comBlogger88125tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-8500849779355546832020-04-23T10:57:00.000+03:002020-04-23T11:14:51.704+03:00Η Συνάντηση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf9GtmqdzcFmafuYbkZREHrCOVuX73HO4m26pEce3D4s_7ACixyaOdfNEUrrliULY-jMmdw6w6Ts5uEBlwXrGnzMb4uMEbDW1AQw0lczIuXvveL0kC11eDkBMTl2A8t7jw7mroMBF4urE/s1600/majestic-dinner.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="364" data-original-width="728" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf9GtmqdzcFmafuYbkZREHrCOVuX73HO4m26pEce3D4s_7ACixyaOdfNEUrrliULY-jMmdw6w6Ts5uEBlwXrGnzMb4uMEbDW1AQw0lczIuXvveL0kC11eDkBMTl2A8t7jw7mroMBF4urE/s400/majestic-dinner.jpg" width="400" /></a></div>
Είναι Πέμπτη 18 Μαΐου 1922 και λίγο μετά τις έξι το απόγευμα ένας άντρας περνά το κατώφλι του ξενοδοχείου Μαζεστίκ στο Παρίσι. Είναι γύρω στα σαράντα, ψηλός με μαύρα μαλλιά και μουστάκι. Φορά καπέλο, σκούρο σακάκι με γιλέκο και γκρίζο παντελόνι. Δείχνει αφηρημένος στις σκέψεις του. ‘’Ω Νόρα! Εσύ λατρεία της καρδιάς μου… Τις κόκκινες μπούκλες των μαλλιών σου αναπνέω...’’ Κατευθύνεται στο σαλόνι ή έτσι νομίζει…<br />
- Στραβομάρα! Πρόσεχε λίγο ανάγωγε! Με ξενύχιασες! Κάνει έξαλλα ένας ευτραφής κύριος με σμόκιν γύρω στα εξήντα.<br />
Ο ψηλός άντρας δεν του δίνει σημασία και συνεχίζει σαν να μην συνέβη τίποτα . ’’Θα σε αγκαλιάσω με τόση δύναμη μέχρι τα κορμί σου να λιώσει στα χέρια μου…’’<br />
- Κύριε τι ψάχνετε; τον προσγειώνει στην πραγματικότητα ο μετρ του ξενοδοχείου Πιερ Λακρός. Στέκεται μπροστά του. Είναι πιο κοντός, πιο χοντρός και έχει φακίδες στο πρόσωπο.<br />
- Έχω έρθει για το δείπνο! Κάνει εκείνος<br />
- Το δείπνο είναι στις 9. Είναι νωρίς ακόμα!<br />
- Θα περιμένω στο μπαρ τότε!<br />
- Κύριε το σημερινό δείπνο επιβάλλει σμόκιν για τους άντρες και βραδινή τουαλέτα για τις κυρίες. Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να σας επιτρέψω την είσοδο με αυτήν την αμφίεση.<br />
<a name='more'></a><br />
Λίγο παραπέρα ένας εύσωμος κύριος, γύρω στα πενήντα, με φράντζα στο μαλλί και μουστάκι περιποιημένο διαβάζει εφημερίδα. Φοράει σμόκιν και ογκώδες μαύρο καπέλο. Είναι ο Σεργκέι Ντιάγκιλεφ, κριτικός τέχνης και χορογράφος. Ακούγοντας την στιχομυθία γίνεται έξαλλος…<br />
- Σε ποιον θα αρνηθείς την είσοδο, ανόητε; Στον Τζέημς Τζόυς! Στον συγγραφέα για τον οποίο μιλάει όλο το Παρίσι!<br />
- Τι γκάφα Θεέ μου! Συγχωρέστε με κύριε Τζόυς! Περάστε στο μπαρ! Έχει ήδη ανοίξει και σας περιμένει! Κάνει ντροπιασμένα ο μετρ.<br />
- Τζέημς ελπίζω αυτός ο βλάκας να μη σου χάλασε την διάθεση. Ότι πιεις στο μπαρ είναι κερασμένα από μένα! Ψιθυρίζει συνωμοτικά στο αφτί του συγγραφέα και τον βλέπει να απομακρύνεται<br />
- Κύριε Ντιάγκιλεφ! Ψελλίζει έντρομα ο μετρ. Ελπίζω αυτό το ατυχές περιστατικό να μείνει μεταξύ μας και να μην διαρρεύσει στον κύριο και την κυρία Σιφφ;<br />
- Θα έρθουν και άλλοι σαν και αυτόν! Φρόντισε να ενημερωθείς! Αν μου καταστρέψεις το δείπνο, αύριο θα καθαρίζεις τουαλέτες. Θα φροντίσω για αυτό εγώ προσωπικά! Το κατάλαβες;<br />
- Μάλιστα κύριε!<br />
- Που βρισκόμαστε αυτήν την στιγμή;<br />
- Σερβίρεται ο καφές κύριε!<br />
- Καλώς! Να με ενημερώνεις συνεχώς! Θα είμαι στο φουαγιέ.<br />
Στο μπαρ του ξενοδοχείου ο συγγραφέας ανάβει ένα άφιλτρο και δεν δίνει σημασία στον κόσμο που σιγά σιγά γεμίζει τα γύρω τραπέζια. Είναι απορροφημένος στον δικό του κόσμο.<br />
‘’Ω εσύ Νόρα! Σειρήνα της καρδιάς μου. Σαν άλλος Οδυσσέας θα δεθώ στο κατάρτι της ψυχής μου και θα ζητήσω από τους συντρόφους μου να βάλουν στα αφτιά τους…’’<br />
- Τι να σας φέρω κύριε; Ρωτάει ο μπάρμαν Ματιέ Κάσοβιτς. Είναι νεαρός, γύρω στα τριάντα και αρκετά μαυριδερός.<br />
- Βουλοκέρι!<br />
- Πως; Είστε καλά κύριε;<br />
- Μια σαμπάνια ήθελα να πω!<br />
‘’Και θα σε αφήσω να με ξελογιάσεις εσύ με το τραγούδι σου! Δεν θα σου αντισταθώ διόλου αέρινη μου μελωδία…’’<br />
- Ορίστε κύριε!<br />
- Τι είναι αυτό;<br />
- Η σαμπάνια σας κύριε!<br />
- Ένα ποτήρι;<br />
- Μάλιστα κύριε!<br />
- Μάλλον αγνοείς ότι σερβίρεις έναν Ιρλανδό;<br />
- ……!<br />
- Πήγαινε παλικάρι μου και φέρε το μπουκάλι<br />
- Μα δεν είναι ούτε εφτά;<br />
- Ε και; Έχεις να σερβίρεις το τσάι πρώτα;<br />
- Μάλιστα κύριε! Όπως αγαπάτε…<br />
Σε ένα από τα πολυτελή δωμάτια του ξενοδοχείου ο Σίντνεϋ Σιφφ, βαθύπλουτος εβραίος και λάτρης της τέχνης, φτιάχνει το παπιγιόν του μπροστά στον καθρέφτη. Είναι από ώρα πια έτοιμος και περιμένει την αγαπημένη του Βάϊολετ να ετοιμαστεί. Βγάζει το ρολόι από το τσεπάκι του μαύρου γιλέκου και το κοιτά…<br />
- Γλυκιά μου μήπως να βιαστείς; Της λέει στοργικά. Είναι περασμένες εφτά!<br />
- Καλέ μου Σίντνεϋ! Έχω μια μικρή ανησυχία! Του κάνει εκείνη με νάζι. Φορά μια βραδινή άσπρη τουαλέτα και έχει τα καστανόξανθα της μαλλιά πιασμένα ψηλά. Προσπαθεί να βάλει στον ψιλόλιγνο λαιμό της ένα κολιέ με μαργαριτάρια χωρίς επιτυχία.<br />
- Τι σε ανησυχεί μωρό μου; Στάσου να σε βοηθήσω!<br />
- Λες να θυμώσει ο Σεργκέι όταν ανακαλύψει ότι το δείπνο που είναι προς τιμή του, τελικά δεν είναι!<br />
- Ο Σεργκέι είναι μεγάλη καρδιά. Αλλά πως θα το ανακαλύψει; Το δείπνο είναι σε πολύ κλειστό κύκλο. Σαράντα νοματαίοι θα είμαστε πάνω κάτω. Και από ότι θυμάμαι λίστα με τους προσκεκλημένους δεν στείλαμε στις εφημερίδες. Όλοι γνωρίζουν ότι αφορμή για το σημερινό συμπόσιο είναι η παράσταση του Ιγκόρ.<br />
- Ο γλυκός μου Ιγκόρ! Και τι παράσταση! Ο Σεργκέι έκανε εξαιρετική δουλειά με τα μπαλέτα!<br />
- Μόνο εσύ και εγώ γνωρίζουμε ότι όλο αυτό είναι μια βιτρίνα!<br />
- Μια βιτρίνα για να συναντηθούν δύο ιδιοφυίες! Δύο γίγαντες! Σίντνεϊ γλυκέ μου, καταλαβαίνεις ότι με την δική μας συνδρομή θα αλλάξει η παγκόσμια λογοτεχνία!<br />
- Πως! Ανατριχιάζω στην σκέψη. Βιάσου όμως τώρα. Μην ξεχνάς ότι πρέπει να είμαστε παρόντες σε αυτήν την συνάντηση. Ο Μαρσέλ μιλάει γαλλικά και ο Τζέημς μόνο αγγλικά. Ποιος θα κάνει τις συστάσεις αν δεν είμαστε εμείς εκεί!<br />
- Πόσο δίκιο έχεις αγάπη μου! Αυτό κόντεψα να το ξεχάσω! Λες όμως να μην έρθουν; Λες να το ξέχασε κάποιος από τους δυο;<br />
- Πάψε να ανησυχείς γλυκιά μου! Ο Τζέημς Τζόυς είναι ήδη κάτω. Και ο Μαρσέλ δεν τα χάνει αυτά!<br />
- Πάμε μωρό μου! Πάμε να αλλάξουμε τον κόσμο!<br />
Στο σαλόνι του ξενοδοχείου τα τραπέζια έχουν γεμίσει με κοσμικές κυρίες, χορευτές και μουσικούς από την παράσταση. Σε ένα από τραπέζια...<br />
- Κοιτάξτε στο απέναντι τραπέζι. Κάθεται ο Πάμπλο Πικάσο με τον Ιγκόρ Στραβίνσκι. Άραγε τι να συζητούν; Αναρωτιέται όλο απορία η Ζοζεφίνα στις φίλες της .Είναι μια πενηντάρα κουτσομπόλα με ξανθά σγουρά μαλλιά και μεγάλο ντεκολτέ.<br />
- Σίγουρα για κάποιον πίνακα που ετοιμάζει ο ζωγράφος μας, απαντά με η Ζακλίν, μια ώριμη διαβασμένη κοκέτα που ο χρόνος δεν φαίνεται να έχει περάσει από πάνω της.<br />
- Γιατί για έναν πίνακα και όχι για μια νέα παράσταση από τον μεγάλο μας συνθέτη; Διαφωνεί όλο πόζα η Μαρί πιο νέα και η πιο τσαχπίνα της παρέας.<br />
Στο τραπέζι για το οποίο απορούν οι κυρίες , η συζήτηση έχει ανάψει για τα καλά…<br />
- Ιγκόρ, φίλε μου τις ντομάτες αυτή την φορά τις γλίτωσες! Εξαίσια παράσταση!<br />
- Μην γίνεσαι κυνικός Πάμπλο! Αυτό έχει συμβεί μια φορά. Στην Ιεροτελεστία της Άνοιξης. Το παριζιάνικο κοινό δεν ήταν έτοιμο ακόμα για αυτού του είδους το έργο.<br />
- Τρίχες! Αν θυμάσαι ο πρώτος που πέταξε την ντομάτα, ήμουν εγώ!<br />
- Πώς να το ξεχάσω! Ξώφαλτσα με πήρε! Επιμένω όμως το έργο είναι διαχρονικό. Θα εκτιμηθεί στις επόμενες γενιές.<br />
- Πως περνάτε φίλοι μου; Ρωτάει ο Σεργκέι Ντιάγκιλεφ. Έχει ήδη πλησιάσει το τραπέζι τους και τσουγκρίζει τα ποτήρια τους.<br />
- Εγώ πεινάω! Αλήθεια τώρα πότε θα φάμε; Παραπονιέται ο Πάμπλο<br />
- Το νου του στο φαγητό τον έχει πάντα! Η αποψινή βραδιά είναι μαγική. Σε ευχαριστούμε Σεργκέι<br />
- Εγώ σε ευχαριστώ Ιγκόρ! Σας ευχαριστώ και τους δυο σας για την τιμή που μου κάνετε. Νομίζω ότι το δείπνο θα καθυστερήσει! Δεν έχει έρθει ο Μαρσέλ! Τι είναι αυτό το ύφασμα που φοράς στο κεφάλι σου Πάμπλο;<br />
- Τουρμπάνι είναι απαίδευτε!<br />
- Βγάλτο μην σε μπερδέψουν με Ινδό που μεταφέρει τις βαλίτσες!<br />
- Εξυπνάδες! Αυτό που βλέπεις αύριο θα το φοράει όλο το Παρίσι!<br />
- Να ζήσω να το δω και αυτό!<br />
Στο τραπέζι με την Ζοζεφίνα και τις φίλες της...<br />
- Κοιτάξτε στο μπαρ τον ψηλό άντρα που πίνει σαμπάνια! Είναι ο Τζέημς Τζόυς! Φωνάζει με θαυμασμό η Μαρί.<br />
- Αχ! Ο Οδυσσέας του με συγκλόνισε! Κάνει με δέος η Ζακλίν.<br />
- Κατάφερες να το διαβάσεις μέχρι το τέλος; Γιατί εγώ δεν άντεξα! Απορεί η Ζοζεφίνα<br />
- Κοιτάξτε, εμάς κοιτάει. Θα πεθάνω Θεέ μου! Κάνει ντροπαλά η Μαρί<br />
Στο μπαρ…<br />
''Ανάθεμα με και αν βλέπω τίποτα. Διάολε πως και δεν πήρα τα γυαλιά μου σήμερα'', σκέφτεται ο συγγραφέας πριν χαθεί και πάλι στην οδύσσεια της σκέψης του. ‘’Ω, Νόρα! Μάγισσα Κίρκη που με φυλάκισες στο άγονο νησί σου! Εκλιπαρώ για ένα χάδι σου…’’<br />
- Κύριε Τζόυς, πολύ χαίρομαι που σε βλέπω! Έμαθα πως είστε από ώρα εδώ!<br />
- Ναι! Ποιος είναι; Συγχωρέστε με αλλά δεν έχω τα γυαλιά μου μαζί! Έχω πιει και λίγο!<br />
- Είμαι ο Σίντνεϊ!<br />
- Ααα! Ο Σίντνεϊ! Ποιος Σίντνεϊ;<br />
- Ο Σίντνεϊ Σιφφ.<br />
- Ααα! Ο κύριος Σιφφ! Να σας ευχαριστήσω και από κοντά για την πρόσκληση σας! Περνάω θαυμάσια όπως βλέπετε…<br />
- Η τιμή είναι δική μου κύριε Τζόυς! Ο Οδυσσέας είναι εξαιρετικός! Εισάγετε στην λογοτεχνία μια καινούρια δομή<br />
- Αφού το λέτε εσείς εγώ γιατί να διαφωνήσω…<br />
- Ταυτίστηκα αμέσως με τον Λεοπόλδο Μπλουμ! Ένα περίεργο πράγμα!<br />
- Αφού ταυτιστήκατε εγώ τι μπορεί να κάνω…<br />
- Ναι! Κοιτάξτε κύριε Τζόυς. Σε λίγο θα είναι μαζί μας ο κύριος Προυστ! Τον γνωρίζετε προσωπικά;<br />
- Όχι<br />
- Έχετε διαβάσει κάποιο από τα έργα του;<br />
- Δεν έτυχε!<br />
- Λοιπόν όταν θα έρθει, θέλω πολύ να γνωριστείτε μεταξύ σας. Μπορείτε να είστε νηφάλιος μέχρι τότε! Θα το κάνετε αυτό για μένα;<br />
- Εμείς οι Ιρλανδοί δεν μεθάμε ποτέ!<br />
- Το βλέπω!<br />
Αρκετά πιο μετά και λίγο πιο πέρα από το μπαρ…<br />
- Βάϊολετ είσαι υπέροχη σήμερα. Τι θα γίνει; Θα φάμε! Έχω λυσάξει; Έχει πάει δώδεκα!<br />
- Περιμένουμε τον Μαρσέλ! Τι δεν καταλαβαίνεις;<br />
- Μα που είναι και αυτός ο έρμος; Από τις εννιά είμαι με καφέ και παξιμάδι!<br />
- Μην γίνεσαι κοιλιόδουλος Πάμπλο!<br />
- Δεν σου κρύβω ότι περιμένω το δείπνο για να σώσει μια βαριεστημένη βραδιά μέχρι τώρα.<br />
- Μην γίνεσαι κακός!<br />
Σε διπλανό τραπέζι…<br />
- Διαφωνώ με την μουσική που παίζει αυτή την στιγμή. Δεν μπορεί να παραβρίσκομαι εγώ μεταξύ των καλεσμένων, ένας συνθέτης παγκοσμίου φήμης, και να ακούγεται υπόκρουση από Μπετόβεν. Ποιος έχει επιμεληθεί την μουσική για απόψε Σεργκέι;<br />
- Σου το ορκίζομαι Ιγκόρ! Δεν είχα ιδέα για το αποψινό. Έχεις το λόγο μου ότι ο υπεύθυνος για αυτό θα λογοδοτήσει! Ας μην γίνει αιτία να χαλάσει η αποψινή μας βραδιά για αυτόν το λόγο!<br />
Στο τραπέζι με τις κοσμικές κυρίες…<br />
- Μόλις έμαθα ότι περιμένουμε από στιγμή σε στιγμή τον Μαρσέλ Προυστ! Ενημερώνει η Ζοζεφίνα τις φίλες της .<br />
- Α! Για αυτό καθυστερεί το δείπνο! Κάνει η Μαρί<br />
- Ξέρετε τι σημαίνει αυτό κυρίες μου; Ρωτά η Ζακλίν<br />
- Τι; Λένε με μια φωνή οι άλλες δύο<br />
- Ο Προυστ θα συναντήσει τον Τζόυς! Η ακούσια μνήμη θα συναντήσει τον εσωτερικό στοχασμό! Θα ζήσουμε σε λίγο μεγάλες στιγμές!<br />
Αααα! Κάνουν οι άλλες δυο και κοιτάζονται μεταξύ τους συνωμοτικά χωρίς να κατάλαβαν γρι από αυτό που άκουσαν.<br />
Λίγο πιο πέρα η Βάϊολετ είναι φανερά αγχωμένη…<br />
- Σίντνεϊ γλυκέ μου! Λες να μην έρθει τελικά;<br />
- Μπα!<br />
- Είναι και αυτό το άσθμα που τον ταλαιπωρεί βλέπεις!<br />
- Θα έρθει! Μου έχει δώσει τον λόγο του! Εγώ για τον άλλον ανησυχώ!<br />
- Τον είδες! Πως είναι;<br />
- Πίνει από τις έξι το απόγευμα! Και ήδη έχει πάει μία!<br />
- Σου μίλησε;<br />
- Κάτι ασυναρτησίες! Αμφιβάλλω αν είναι σε θέση να πει έστω και μια κουβέντα! Για λογοτεχνία ούτε λόγος!<br />
- Ας ελπίσουμε ότι ο Μαρσέλ θα σώσει την παρτίδα!<br />
Στο φουαγιέ του ξενοδοχείου ένας άντρας με χωρίστρα στη μέση των μαλλιών του και παχύ μουστάκι κάνει την εμφάνιση του. Είναι χλωμός και έχει μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια του. Πάνω από το ακριβό του σμόκιν φορά ένα λούτρινο παλτό. Στέκεται μπροστά στον απορημένο μετρ Πιερ Λακρός που τον κοιτά σαν χάνος<br />
- Είμαι ο Μαρσέλ Προυστ! Προλογίστε με!<br />
- Ε! Βέβαια! Αμέσως! Κάνει εκείνος που δεν έχει ξεχάσει την απογευματινή βλακεία.<br />
Ένα λεπτό αργότερα η Βάϊολετ είναι στην υποδοχή…<br />
- Ακριβέ μου Μαρσέλ! Γιατί άργησες;<br />
- Μα για να κάνω εντύπωση Mon Ami!<br />
- Νομίζαμε πως δεν θα ερχόσουν!<br />
- Αφαιρέθηκα στο υπνοδωμάτιο μου! Αναζητούσα τον χαμένο χρόνο!<br />
- Να σου πάρω το παλτό;<br />
- Καλύτερα όχι. Κρυώνω λίγο<br />
- Είσαι καλά;<br />
- Το στομάχι μου κάνει από το πρωί σαν σπασμένος σωλήνας αποχέτευσης. Έχω και λίγα αέρια!<br />
- Αχ Μαρσέλ μου! Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω! Σήμερα μαζί μας είναι και ο Τζέημς Τζόυς. Ο Ιρλανδός συγγραφέας. Το βιβλίο του ο ‘’Οδυσσέας’’ εκδόθηκε πριν τρεις μήνες. Μήπως έτυχε να διαβάσεις το πρώτο μέρος του βιβλίου ή το δεύτερο;<br />
- Όχι<br />
- Θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσεις και να γίνει φίλος σου!<br />
- Βάϊολετ μία φιλία αυτή την στιγμή είναι το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτώ!<br />
- Μα γιατί;<br />
- Γιατί θα με αποπροσανατολίσει από την βασική μου αποστολή.<br />
- Δεν μπορείς να κάνεις ένα διάλειμμα;<br />
- Όχι χρυσή μου! Πρέπει να ολοκληρώσω τον Χαμένο Χρόνο πριν σας αφήσω χρόνους!<br />
- Πέρασε Μαρσέλ! Το δείπνο είναι έτοιμο!<br />
Το τραπέζι είναι στρωμένο για εφτά. Στην κεφαλή κάθεται η οικοδέσποινα Βάϊολετ Σιφφ. Αριστερά της ο Μαρσέλ Προυστ, δίπλα του ο Σίντνεί Σιφφ και πιο δίπλα ο Τζέημς Τζόυς. Δεξιά της μοναδικής κυρίας στο τραπέζι είναι ο Πάμπλο Πικάσο και δίπλα του ο Ιγκόρ Στραβίνσκι .Δίπλα σε αυτόν κάθεται ο Σεργκέι Ντιάγκιλεφ και με αυτόν παρόντα το δείπνο αρχίζει να σερβίρεται. Στο διπλανό τραπέζι με τις κοσμικές κυρίες υπάρχει μια αναστάτωση.<br />
- Κοιτάξτε τους! Λέει η Ζοζεφίνα<br />
- Τι χαριτωμένοι! Λέει η Μαρί<br />
- Και πόσο ταλέντο μαζεμένο! Ακριβώς δίπλα μας! Πόσο τυχερές είμαστε! Λέει και η Ζακλίν.<br />
Στο τραπέζι με τους εφτά…<br />
- Θα ήθελε ο κύριος Τζόυς να μας διαβάσει κάτι από τον Οδυσσέα του; Έχω μαζί μου ένα αντίτυπο!<br />
- Πολύ καλή ιδέα Βάϊολετ! Συνδράμει στην ιδέα της και ο Σίντνεϊ<br />
- Λυπάμαι! Αλλά δεν έχω φέρει μαζί μου τα γυαλιά μου! Και έτσι θα σας απογοητεύσω, κάνει εκείνος!<br />
- Με αυτές τις τρούφες ποιος νοιάζεται! Πετάγεται ο Πάμπλο. Δοκίμασες Μαρσέλ ;<br />
- Αν και έχω το στομάχι μου σήμερα και δεν μπορώ να φάω πολλές είναι όντως εξαιρετικές.<br />
- Αυτή η μουσική με ενοχλεί! Εσάς; Ρωτάει ο Ιγκόρ Στραβίνσκι<br />
- Λοιπόν με όλο το θάρρος, κάνει ο Σίντνεί Σιφφ παίρνοντας το λόγο. Θέλω να διακόψω για λίγο το δείπνο και να σας συστήσω, κύριε Τζόυς, τον κύριο που κάθεται δεξιά μου, τον κύριο Μαρσέλ Προυστ<br />
- Καλά καλά, κάνει ο τελευταίος. Πιάσε μου τώρα την αλατιέρα!<br />
- Διάολε έτσι που πήρες τον λόγο, νόμιζα ότι θα έλεγες κάτι για μένα! Κάνει με παράπονο ο Σεργκέι Ντιάγκιλεφ.<br />
- Τι να πω για σένα; Απορεί ο Σίντνει Σιφφ<br />
- Δεν ξέρω! Κάτι! Να σου θυμίσω ότι σήμερα είμαι το τιμώμενο πρόσωπο!<br />
- Δεν είσαι! Πετάγεται για δεύτερη φορά ο Πάμπλο Πικάσο. Αυτό το πανηγύρι στήθηκε για άλλους!<br />
- Πως; Αν είναι αλήθεια απαιτώ εξηγήσεις! Εκρήγνυται ο Σεργκέι Ντιάγκιλεφ<br />
- Αμάν πια με αυτή την μουσική! Θα την αλλάξει κάποιος επιτέλους; Εκρήγνυται δις ο Ιγκόρ Στραβίνσκι<br />
- Θα πεις καμιά κουβέντα άνθρωπέ μου; Κάνει εξοργισμένα ο Σίντνεϊ Σιφφ στον Τζέημς Τζόυς που έχει μισοκοιμηθεί στο τραπέζι.<br />
- Το ξύδι παρακαλώ! Κάνει αυτός μεθυσμένα και κοιμισμένα.<br />
- Κύριοι πλήττω! Κάνει ο Πικάσο βαριεστημένα.<br />
- Μισώ τον Μπετόβεν! Κάνει ο Στραβίνσκι λυσσαλέα.<br />
- Μόλις έκλασα! Κάνει και ο Προυστ ανακουφισμένα.<br />
Στο διπλανό τραπέζι…<br />
- Είμαι σίγουρη ότι κάτι ετοιμάζουν και οι εφτά! Δηλώνει με σιγουριά η Ζοζεφίνα<br />
- Διάβασα τα χείλη του Προυστ μόλις τώρα! Απήγγειλε τον πρώτο στίχο της Αινειάδας του Βιργιλίου στα λατινικά. Arma virumque cano... Τραγουδώ για όπλα και για τον άνδρα... Βεβαιώνει η Ζακλίν.<br />
<div>
- Κυρίες μου μόλις άλλαξε ο πολιτιστικός μας χάρτης ! Είπε και η Ζακλίν</div>
Μετά το δείπνο ο κόσμος σιγά σιγά αποχωρεί. Η Βάϊολετ δείχνει απογοητευμένη. Αλλιώς την περίμενε την αποψινή βραδιά. Είχε άλλες προσδοκίες. Ο Σίντνεϊ πιστεύει πως έχει μια τελευταία ευκαιρία και μοιράζεται την ιδέα του μαζί της.<br />
- Πιστεύεις ότι αυτό είναι καλή ιδέα γλυκέ μου;<br />
- Είναι το τελευταίο μας χαρτί!<br />
- Να μοιραστείτε ένα ταξί και οι τρεις σας;<br />
- Δεν υπάρχει άλλη λύση αγάπη μου! Μες στο ταξί μπορεί να γίνει ότι δεν έγινε στο δείπνο.<br />
- Μια εκκεντρική φράση!<br />
- Μια συγκλονιστική στιχομυθία!<br />
- Ίσως η απαρχή μιας μεγάλης φιλίας!<br />
- Μακάρι γλυκιά μου! Μακάρι!<br />
Μέσα στο ταξί λίγο αργότερα…<br />
- Λοιπόν κύριοι συμφωνείτε να το πάρουμε από την αρχή; Και μια που δεν μιλάτε την ίδια γλώσσα, εγώ είμαι εδώ για να σας βοηθήσω αν δεν έχετε αντίρρηση; Προσπαθεί να συμβιβάσει τα πράγματα και στις δύο γλώσσες ο Σίντνεϊ Σιφφ<br />
- Θα αφήσετε πρώτα εμένα στο σπίτι μου! Κάνει ελαφρώς με αγένεια στα γαλλικά ο Μαρσέλ Προυστ<br />
- Αν δεν σας πειράζει λέω να ανάψω ένα τσιγάρο; Κάνει και ο Τζέημς Τζόυς στα αγγλικά και μην περιμένοντας απάντηση το ανάβει.<br />
- Τι κάνεις; Απορεί ο Σίντνεϊ Σιφφ<br />
- Καπνίζω!<br />
- Αυτό το βλέπω! Δεν είμαι γκαβός! Ο άνθρωπος δίπλα μου πάσχει από χρόνιο άσθμα!<br />
- Καλά τότε! Κάνει ο Τζέημς Τζόυς και ανοίγει το παράθυρο δίπλα του συνεχίζοντας το κάπνισμα.<br />
- Άνθρωπε μου τι δεν καταλαβαίνεις από αυτά που λέω! Ο καπνός σου είναι ενοχλητικός! Πέτα το τσιγάρο;<br />
- Το πέταξα!<br />
Φθάνοντας το ταξί έξω από το σπίτι του Προυστ…<br />
- Σε ευχαριστώ Σίντνεϊ για το αποψινό δείπνο!<br />
- Δεν θα μας καλέσεις πάνω Μαρσέλ;<br />
- Το σπίτι μου είναι ανοιχτό μόνο για τους στενούς μου φίλους Σίντνεϊ! Όπως εσύ!<br />
- Μα γιατί;<br />
- Για χρόνια πλαγιάζω νωρίς. Μερικές φορές, μόλις σβήνω το κερί, τα μάτια μου κλείνουν τόσο γρήγορα ώστε δεν προφταίνω να αναλογιστώ...<br />
- Τι πράγμα;<br />
- Με παίρνει ο ύπνος.<br />
- Οδηγέ θα κατέβω και εγώ εδώ! Κύριε Τζόυς αν δεν σας πειράζει θα συνεχίσετε μόνος σας με την κούρσα!<br />
Βλέποντας το ταξί να φεύγει συνειδητοποίησε προς μεγάλη του απογοήτευση ότι σήμερα είχε χαθεί μια μεγάλη ευκαιρία και αισθάνθηκε ένοχος για αυτό. Η συνάντηση στην οποία είχε επενδύσει αυτός και η γυναίκα του η Βάϊολετ δεν είχε εξελιχθεί καλά. Η μήπως όχι; Μήπως στη σημερινή βραδιά είχαν μπει οι βάσεις για την αρχή μιας μελλοντικής φιλίας; Μήπως οι δύο άντρες θα είχαν την ευκαιρία να τα ξαναπούν κάτω από άλλες συνθήκες; Και μάλιστα πιο ευνοϊκές από τις σημερινές; Του άρεσε αυτό που σκέφτηκε και αδημονούσε να το μοιραστεί με την γλυκιά του Βάϊολετ. Και με αυτή την σκέψη χώθηκε μέσα στο σπίτι του Προυστ.<br />
Μέσα στο ταξί όταν έμεινε μόνος του οΤζέιμς Τζόυς ξανάναψε τσιγάρο.<br />
- Που πάμε; Ρώτησε ο οδηγός ταξί<br />
- Οπουδήποτε αλλού! Απάντησε ο Ιρλανδός συγγραφέας και μετά χάθηκε στις σκέψεις του.<br />
‘’Ω Νόρα! Εσύ Καλυψώ! Νύμφη! Κόρη του Άτλαντα! Που με κρατάς αιχμάλωτο στο νησί της Ωγυγίας! Δέξου τον οίκτο μου και μην με αφήνεις ελεύθερο να σαλπάρω για το νησί μου. Διότι εσύ είσαι η αγάπη μου. Ο κόσμος μου. Η Ιθάκη μου…’’<br />
<div>
<br /></div>
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-86644258365685568282020-04-09T15:44:00.002+03:002020-04-09T15:50:24.771+03:00Η καραντίνα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2AULzTy9vYzrkNOEzVzK8r-g126Pqbycc-trnKV87485RkEe86FmtJkHN4QHgTyB3hvw_gDp-2pR1gxpK6zAKrGpN68sCBR2aX0eSva3sIfyVtiFNSTHKudL0st7uLwaBmjnbs2HmIjU/s1600/karantina.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="460" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2AULzTy9vYzrkNOEzVzK8r-g126Pqbycc-trnKV87485RkEe86FmtJkHN4QHgTyB3hvw_gDp-2pR1gxpK6zAKrGpN68sCBR2aX0eSva3sIfyVtiFNSTHKudL0st7uLwaBmjnbs2HmIjU/s320/karantina.jpg" width="320" /></a></div>
Τράβηξε το καζανάκι και έπλυνε σχολαστικά τα χέρια του. Κοίταξε το είδωλο του στον καθρέφτη. «Τα χάλια σου έχεις πάλι!» μονολόγησε. Σήμερα έκλεινε 90 μέρες μέσα στο σπίτι. Έκλεισε το φως στην τουαλέτα και πήγε στην κουζίνα. Έβαλε το μπρίκι στη φωτιά και έψησε καφέ. Έβαλε το ράδιο να παίζει και βγήκε στο μπαλκόνι.<br />
- Καλημέρα Χαρίλαε! Πως είσαι σήμερα; τον ρώτησε ο γείτονας. Ήταν με την φόρμα και έκανε διατάσεις.<br />
- Όπως και χθες! Του απάντησε χωρίς να τον κοιτάξει.<br />
- Έλα Χαρίλαε μην χάνεις την αισιοδοξία σου! Όλα θα πάνε καλά….<br />
- Που τα βλέπεις τα καλά;<br />
- Ψώνισες;<br />
- Βγήκα χθες.<br />
- Χθες δεν ψώνιζε το Γιώτα. Εσύ Χαρίλαε είσαι Κάπα…<br />
- Ξέρεις πολλούς που το επίθετο τους να αρχίζει από Γιώτα;<br />
- Και βάλανε και τους Κάπα… Καλή φάση! Τι πήρες;<br />
- Πήρα ότι λέει το δελτίο…<br />
- Το δελτίο λέει τα βασικά!<br />
- Τα βασικά πήρα. Ξεφορτώσουμε!<br />
- Καλά μην αρπάζεσαι. Τι θα φτιάξεις σήμερα!<br />
- Ρύζι.<br />
- Εγώ έλεγα να φτιάξω φακές. Μήπως σου περισσεύει λίγο δάφνη;<br />
- Σώπασε!...Έκτακτο δελτίο!<br />
<a name='more'></a><br />
Δυνάμωσε το ράδιο. «…Απεβίωσε μετά από δεκατρείς μέρες νοσηλείας ο πρωθυπουργός ο οποίος προσεβλήθη πριν από περίπου έναν μήνα από τον φονικό ιό. Μετά από αυτήν την απρόσμενη απώλεια η κυβέρνηση αποφάσισε με την ανοχή της Βουλής, επειδή το ενδεχόμενο εκλογών υπό αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατο, να παραταθούν τα μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας για το επόμενο τρίμηνο…»<br />
- Πάει και αυτός! Θεός σχωρέστον!<br />
- Μα πως είναι δυνατόν Χαρίλαε! Δεν ανήκε στις ευπαθείς ομάδες. Έσφυζε από ζωή<br />
- Τώρα θα τον σφίξει το χώμα…<br />
- Μα πως;<br />
- Δεν έχει πως και τι! Ο ιός μεταλλάχτηκε πλέον και δεν κάνει διακρίσεις.<br />
- Θα πεθάνουμε όλοι Χαρίλαε!<br />
- Τι έγινε! Που πήγε η αισιοδοξία σου;<br />
- Μετά από τόσα μέτρα! Την απαγόρευση! Την καραντίνα! Ο ιός δεν σταματά! Επεκτείνεται!<br />
- Και ακόμα δεν έχεις δει τίποτα…<br />
- Ο αέρας Χαρίλαε! Αυτό είναι…O αέρας!<br />
- Ποιος αέρας;<br />
- O αέρας που αναπνέουμε… Ο γαμημένος αέρας μας μολύνει… Πνίγομαι…<br />
- Ηρέμησε!<br />
- Πνίγομαι!<br />
- Πάρε ανάσα!<br />
- Δεν θέλω να πεθάνω Χαρίλαε!<br />
- Κρίση πανικού είναι. Θα συνέλθεις.<br />
- Δεν θέλω να πεθάνω μόνος μου<br />
- Σκάσε δεν θα πεθάνεις.<br />
- Αγκάλιασε με Χαρίλαε<br />
- Έχεις παλαβώσει μωρέ. Δεν μπορώ να σε αγγίξω!<br />
- Γιατί δεν με αγγίζεις;<br />
- Τα μέτρα!<br />
- Απάντησε μου γιατί δεν με αγγίζεις;<br />
- Σου είπα τα γαμημένα τα μέτρα!<br />
- Έχω τον ιό!<br />
- Τι σε πιασε;<br />
- Αυτό είναι! Έχω τον ιό και φοβάσαι μη σε κολλήσω…<br />
- Ηρέμησε!<br />
- Θεέ μου είμαι άρρωστος! Θα πεθάνωωωω!<br />
- Σταμάτα να φωνάζεις !<br />
- Έχω τον ιό! Βοήθεια… Πεθαίνωωωωω…Βοήθειαααα…<br />
- Μη κάνεις σαν υστερικός. Έχει βγει κόσμος στα μπαλκόνια. Σε βλέπουν παιδιά…<br />
- Πεθαίνωωωωω…Βοήθειαααα…<br />
- Τι τον κοιτάς σαν χάνος ρε μαλάκα. Βοήθησε τον άνθρωπο! φωνάζει στον Χαρίλαο ένας ευτραφής από το απέναντι μπαλκόνι.<br />
- Βοήθειαααα…<br />
- Και τι να κάνω ρε…. Έλα εσύ να τον βοηθήσεις λεβέντη μου!<br />
- Φωνάξτε ένα ασθενοφόρο, στριγγλίζει μια κυρία από την απέναντι μονοκατοικία.<br />
- Έχω τον ιοοοοοοό…Βοήθειαααα….<br />
- Παναγιά μου ανέβηκε στο περβάζι! Ουρλιάζουν από την απέναντι ταράτσα.<br />
- Κοίτα, με έναν πούστη που έμπλεξα! Ναι 166 εκεί..Ναι ελάτε Ανθέων 122 σας παρακαλώ…<br />
- Βοήθειαααα…<br />
- Στο Κουκάκι...Κρίση πανικού μάλλον… Και που να την βρω την χάρτινη σακούλα… Κάνει ανακύκλωσης;<br />
- Βοήθειαααα…<br />
- Τι θα πει δεν είναι επείγον περιστατικό; Πως; Προηγούνται ασθενείς με τον ιό!<br />
- Έχω τον ιοοοό…. Βοήθειαααα…<br />
- Λοιπόν τον έχει τον ιό… Ακούστε και μόνοι σας…<br />
- Έχω τον ιοοοό….<br />
- Πως είμαι σίγουρος; Αν έχει κάνει το τεστ; Που να ξέρω κυρία μου…<br />
- Βοήθειαααα…<br />
- Αν είναι ήπια τα συμπτώματα; Όχι δεν είναι. Το μόνο σίγουρο.<br />
- Βοήθειαααα…<br />
- Το όνομα μου; Χαρίλαος Κορονοϊός. Όχι κυρία μου δεν σας κάνω πλάκα. Είναι το όνομά μου…Αλήθεια σας λέω... Μη μου το κλείνετε… Φτου σου πούστη… Μου τό κλεισε…<br />
- Βοήθειαααα…<br />
- Σκάσε και συ επιτέλους. Τράβα μέσα στο σπίτι σου…<br />
- Ε ρε και να έρθω απέναντι αληταρά και σε βουτήξω! κάνει ο ευτραφής κύριος του πέμπτου.<br />
- Ρε άστο διάλο και συ…. Μπουχέσα! Έλα εσύ να τον βοηθήσεις. Αρκετά. Πήρα το 166 και δεν με πιστεύει. Εγώ αυτό που ήταν να κάνω το έκανα. Μπαίνω μέσα και αμαρτία δεν έχω…<br />
Έτσι είπε ο Χαρίλαος και έτσι έκανε. Τράβηξε μάλιστα και τις κουρτίνες για να μην φαίνεται.<br />
- Βοήθειαααα…<br />
- Κύριε μου ντυθείτε. Πάρτε ένα ταξί και πηγαίντε μόνο σας στο Νοσοκομείο! Θα σας αφήσω τώρα και γω γιατί αρχίζει η αγαπημένη μου σειρά στην τηλεόραση, κάνει ο ευτραφής του πέμπτου και <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
εξαφανίζεται.<br />
Σιγά σιγά τα μπαλκόνια άδειασαν και ο γείτονας απέμεινε μόνος μέχρι που κατάλαβε ότι δεν πεθαίνει και βαρέθηκε να φωνάζει. Κατέβηκε από το περβάζι του μπαλκονιού που έβλεπε τον ακάλυπτο και συνέχισε την γυμναστική του. Στο ράδιο του Χαρίλαου που δεν σταμάτησε λεπτό να εκπέμπει, άρχιζε να παίζει το Felicita αφιερωμένο από τον σταθμό στον δημιουργό του τραγουδιού, ο οποίος εδώ και μέρες δίνει την δική του μάχη στην εντατική με τον αόρατο εχθρό. Αl Bano είσαι στην σκέψη μας…</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-82864868851422177532019-01-02T20:17:00.001+02:002019-01-02T20:20:34.792+02:00Ανείπωτη Ιστορία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwgs8pEUfqQpJTOvBEZ9aOaVLUWE5awxCT1d7qmb2bpRXzRo01dOgxmFqRqIbBCzzYRyX6zxG14NVqQNDgv3GLsUFayD1Ii0g6ChbyUyr1Sh2p4-udcHXYmxfWdmzw2BJAMdJWi8G6rVY/s1600/%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%25B2%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BB.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="337" data-original-width="600" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwgs8pEUfqQpJTOvBEZ9aOaVLUWE5awxCT1d7qmb2bpRXzRo01dOgxmFqRqIbBCzzYRyX6zxG14NVqQNDgv3GLsUFayD1Ii0g6ChbyUyr1Sh2p4-udcHXYmxfWdmzw2BJAMdJWi8G6rVY/s400/%25CE%25BC%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B1+%25CE%25B2%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BB.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Σκούπισε με μαντίλι το σκαμμένο του μέτωπο και έσιαξε την χωρίστρα που τό κρυβε. Δύο καστανές κουμπότρυπες, πίσω από δυο στρογγυλούς θολωμένους φακούς, αλληθώριζαν ελαφρώς. Το δεξί του χέρι, το είχε σταυρώσει στην κοιλιά και με το αριστερό ακουμπούσε τα αφυδατωμένα του χείλη. Τον άκουγε με προσοχή ενώ παράλληλα </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">το πίσω μέρος του μυαλού του ταξίδευε. Δεν μπορούσε να το χωνέψει πως είχε μπλέξει σε αυτή την ιστορία. </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">Ήταν σίγουρος ότι ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ - αυτή η ξεμωραμένη κωλοτρυπίδα - είχε βάλει το χεράκι </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">του για να τον απομακρύνει από την ανιψιά του, Ρόζμαρυ. Αυτό το ξανθό μπουμπούκι με τα ροδομάγουλα και την</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">κατάλευκη επιδερμίδα, που για ν' ανοίξει τα πέταλά του, ήθελε ένα καλό πότισμα. Την είχε γνωρίσει στον ετήσιο </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">χορό της Σκότλαντ Γιαρντ πριν μερικές εβδομάδες και την είχε βάλει στο μάτι. Ήταν σίγουρος πως αν έμενε λίγες </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">μέρες ακόμα στο Λονδίνο θα κατάφερνε να την ξελογιάσει και να την ρίξει στο κρεβάτι. Δεν την είχε ερωτευτεί. Γι' </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">αυτό ήταν βέβαιος. Οι γυναίκες γι' αυτόν αποτελούσαν σκαλιά προς την υπέρτατη ηδονή. Καθώς όμως τα ανέβαινε </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">ένα ένα, αντί να φτάνει σε αυτήν την ευχαρίστηση, απομακρύνονταν ολοένα από αυτή. Λαχταρούσε την γυναικεία </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">σάρκα και στράγγιζε τους χυμούς του κορμιού της. Μόλις έφτανε όμως στην κορύφωση αισθάνονταν μια </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">ανυπέρβλητη μοναξιά.</span></div>
<a name='more'></a><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Από την άλλη, μπορεί και να μην είχε σχέση ο γέρο-τράγος στην ανάμειξη του με την υπόθεση. Ο Αρχηγός της</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Σκότλαντ Γιάρντ, Ίαν Ρας - το βουτυρόπαιδο από το λιμάνι του Λίβερπουλ με το παστωμένο μαλλί από </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">μπριγιαντίνη και τα βρώμικα χνώτα - ποτέ δεν του συγχώρεσε την προσωπική του αποτυχία στην σύλληψη </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Ήταν μέλος της ομάδας που είχε αναλάβει πριν από δέκα χρόνια να καθίσει στο </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">σκαμνί τον περιβόητο κακοποιό που στραγγάλιζε τα θύματα του και στην συνέχεια τα τεμάχιζε με χειρουργική </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">ακρίβεια και μαεστρία. Ήταν τέτοια η φήμη του, που σύντομα ολόκληρο το Λονδίνο είχε τρομοκρατηθεί και </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">μιλούσε για τον ίδιο τον διάβολο. Ο ίδιος μάλιστα, έφτασε πολύ κοντά στο να τον συλλάβει ένα βράδυ στο </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">Γουάϊτ-τσάπελ. Δίστασε όμως να τον πυροβολήσει και έτσι του ξέφυγε. Δεν το μετάνοιωσε ποτέ. Όταν τον </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">ανέκριναν, είχε έτοιμη την δικαιολογία. Πως μπορείς να πυροβολήσεις τον ίδιο τον Διάβολο; Και αν αστοχήσεις;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Ορφανός από πατέρα, έχασε την μάνα του από τύφο, δύο χρόνια αφότου γεννήθηκε. Μεγάλωσε στους δρόμους </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">και στα αναμορφωτήρια. Μόλις έμαθε να γράφει και να διαβάζει μπήκε στην Αστυνομία και μέσα σε σύντομο </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">χρονικό διάστημα, εκμεταλλευόμενος συμπτώσεις και συγκυρίες, κατάφερε να γίνει επιθεωρητής. Τον Μάϊο του </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">1884 μία έκρηξη σε δημόσιο ουρητήριο, που βρίσκονταν κοντά στα κεντρικά γραφεία της Μητροπολιτικής </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">Αστυνομίας, συντάραξε τα θεμέλια της και κλόνισε τους κατοίκους της περιοχής. Ο ίδιος ανέλαβε προσωπικά </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">την υπόθεση και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα κατόρθωσε να συλλάβει τους δράστες. Φημίζονταν για την </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">σκληράδα, την διπλωματία και την υπομονή του. Αν δεν ήταν στην μέση η υπόθεση του Αντεροβγάλτη, ήδη </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">θα είχε ανέλθει στα υψηλά κλιμάκια της ιεραρχίας της Σκότλαντ Γιάρντ. Ας όψεται όμως ο Διάβολος...</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Και νά σου τώρα, που τον καλούσε ο ίδιος ο Θεός. Μια εκκλησία κάηκε και ένας από το σινάφι του</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">παπαδαριού εξαφανίστηκε. Και πρέπει ο ίδιος να βρει το φίδι και να το βγάλει από την τρύπα. Σε μια</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">σπιθαμή γη, στο Μέϊντα Βέϊλ - ένα μυγόχεσμα στο χάρτη - χτισμένο πάνω στην πέτρα, να είναι</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">αναγκασμένος ν' ανακρίνει τον κάθε γυφταργύρη, να χαιρετά δια χειραψίας χέρια γεμάτα από ρόζους και</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">χνούδι από βαμβάκι και να σκονίζεται μέσα στα χωράφια των πατατό</span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">καλλιεργητών. Αυτός ο κόσμος</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">αντιπροσώπευε το παρελθόν από τ΄οποίο προσπαθούσε να ξεφύγει. Ήταν κινούμενη άμμος που απειλούσε</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">να τον συμπαρασύρει στην άβυσσο της ανωνυμίας. Μία προηγούμενη ζωή μέσα σ' ένα όνειρο, γεμάτη</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">στερήσεις και πόνο, από τ' οποίο ξυπνούσε κάθιδρος κάθε βράδυ. Πτώματα που θέριζαν θανατικό στο</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">διάβα τους. Δεν έδινε δεκάρα. Καμιά προσευχή για τους πεθαμένους. Δεν τους υπολόγιζε, ούτε τους</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">συμπονούσε. Τους σιχαίνονταν.</span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">Δύο μέρες εδώ και ήδη του έλειπε το Λονδίνο, η νυχτερινή ζωή και οι γυναίκες.Θύμωνε που έπρεπε να το</span></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">
</span>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">υποστεί όλο αυτό.Η θρησκεία ήταν κάτι μακρινό γι' αυτόν. Στην εκκλησία πήγαινε από συνήθεια και το σταυρό<o:p></o:p></span></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">
</span>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">του, τον έκανε μηχανικά. Δεν προσδοκούσε τίποτα από τον Θεό. Γι' αυτόν η κόλαση και ο παράδεισος ήταν οι<o:p></o:p></span></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">
</span>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">δύο πτυχές του ανθρώπου. Πίστευε ότι ζούμε σε μια πλάνη μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Αν υπάρχουν εκ<o:p></o:p></span></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">
</span>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">φύσεως πιστοί, είναι γιατί έχουν υπάρξει πιστοί παρά φύσιν. Κάθε άνθρωπος που γεννιέται μέσα στην θρησκεία, </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">γεννιέται για την θρησκεία. Μαθαίνει να την αγαπά . Άλλωστε το δύσκολο δεν είναι να επιβιώσεις σε τούτο </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">το πλανήτη. Αυτό το καταφέρνουν λίγο πολύ όλοι. Το δύσκολο είναι να συνηθίσεις. Επέμενε στο γεγονός ότι </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">ο φόβος του θανάτου κάνει τον άνθρωπο να στραφεί στον Θεό. Γεννιόμαστε με άγνοια κινδύνου και πεθαίνουμε </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">μετά γνώσεως και φόβου, συνήθιζε να λέει. Και σημείωνε ότι, όπως πριν έρθουμε στο κόσμο αυτό δεν </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">θυμόμαστε τίποτα, παρά μόνο σκοτάδι έτσι συμβαίνει και αφού φύγουμε. Όλο το παιχνίδι γίνεται εδώ και</span></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">
</span>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ο ίδιος δεν έτρεφε αυταπάτες.</span></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">
</span>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Του φαίνονταν λοιπόν αστείο που έπρεπε να παριστάνει τον θεοσεβούμενο και να προσφωνεί Μακαριότατο,<o:p></o:p></span></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">
</span>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">όταν βρίσκεται με κόσμο, το ραμολιμέντο. Άσε την κουστωδία του. Μια ντουζίνα συνταξιούχοι που έχουν<o:p></o:p></span></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">
</span>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ξεγελάσει τον θάνατο και αντί να κάτσουν στο σπίτι τους, να περιμένουν τον χάρο πίνοντας τσάϊ, πήραν<o:p></o:p></span></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">
</span>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">τους δρόμους και καμώνονται τους ντετέκτιβ. Το χωριό, τους έχει πάρει από φόβο και κάνουν λόγο για<o:p></o:p></span></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">
</span>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">παραληρήματα και μασονείες για μερικούς από δαύτους. Του φόρτωσαν και βοηθό τον Νταν Σίμσον.<o:p></o:p></span></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Τον θεωρούσε βλακόμουτρο. Μυστακοφόρος, δύο μέτρα μαντράχαλος και κακοτράχαλος. Ανίκανος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">να ξεχωρίσει δυο γαϊδουριών άχυρα. Σίγουρα τον έβαλαν για να του δυσκολέψει το έργο. Του κατσικώθηκε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">και θά πρεπε τώρα να έχει το νου του και σε αυτόν.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Από τις ανακρίσεις μέχρι στιγμής δεν είχε βγάλει άκρη. Με τον Δήμαρχο αρχικά, ένα σκελετωμένο κοντόσωμο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ανθρωπάριο με στεγνά χείλη και ξεραμένο σάλιο στις άκρες του, δεν περίμενε και πολλά. Άλλωστε η πολιτική<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">εξουσία πάντα κατάφερνε να συνυπάρχει αρμονικά με την θρησκεία και μάλιστα σε αγαστή συνεργασία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Το αριστερό χέρι ποτέ δεν σηκώνει να βαρέσει το δεξί. Χτυπάνε και τα δυο τα πόδια. Απ' αυτόν όμως δεν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ζητούσε κάτι παραπάνω. Τον φιλοξενούσε και στο σπίτι του, ένα πραγματικό αρχοντικό χτισμένο στην πέτρα,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">και δεν ήθελε να ρισκάρει στα καλά καθούμενα να μείνει σε κάνα υγρό πανδοχείο. Είχε βάλει και στο μάτι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">την δημαρχίνα, μια ωραιοπαθή μουστόγρια που δεν την είχαν εγκαταλείψει ακόμα οι χυμοί της και σκόπευε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">να τους ρουφήξει πριν εγκαταλείψει μια και καλή αυτό το κωλοχώρι.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Στην συνέχεια ένας τυφλός ποιητής - ονόματι Μπεν - τού 'δωσε κάποιες πληροφορίες, όλες όμως ήξεις αφήξεις. </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">Καμένο χαρτί εξ' αρχής. Άλλωστε τι μπορούσε να περιμένει από έναν γκαβό φανφάρα - με ανόμοια αυτιά και </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">μπιμπίκια στην μούρη μεγάλα σαν κουκούτσια - που δεν δούλεψε ποτέ στην ζωή του, γιατί πιθανόν το μυστρί </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">και το πηλοφόρι κάθονταν βαριά στο πνεύμα του. Παρόλ' αυτά, του έκανε εντύπωση το σπίτι του. Ένα </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">ξεχασμένο ερείπιο του προηγούμενου αιώνα, με ψηλές ξύλινες πόρτες που έτριζαν οι μεντεσέδες,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">κακοφωτισμένο με μια μυρωδιά που σου τρύπαγε τα ρουθούνια από λεβάντα, μούχλα και διαβρωμένο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">μπαγιάτικο σανίδι.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Τα πάντα, λοιπόν, οδηγούσαν στον καλλιτέχνη Τομ Τράμπλ. Σε αυτήν την φαλακρή ταραντέλα με την μεγάλη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">μύτη και το μυτερό πηγούνι που έχασκε μπροστά του όλο νάζι και πόζα. Τους ήξερε καλά κάτι τέτοιους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Η ζωή, τους είχε ξεράσει γεμάτους απωθημένα. Από την πίτα που μοιράστηκε, τους είχε ξεπέσει μικρό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">κομμάτι και έμειναν νηστικοί. Από τότε βάλλονται κατά παντός υπευθύνου και το παίζουν τιμητές των<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πάντων. Από αυτούς πίστευε ότι πρέπει να φυλάγεσαι. Και αν έτυχε ποτέ και τους συναντούσε -<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">όπως καλή ώρα τώρα - ήταν πολύ επιφυλακτικός σε κάθε είδους αβρότητα. Στην χειραψία μάλιστα, που<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">προηγήθηκε έπιασε τον εαυτό του να μετράει τα δάχτυλά του. Ήδη είχε αρχίσει να βαριέται. Έριχνε που<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">και που κλεφτές ματιές στο ατελιέ και έψαχνε μια καλή αφορμή να τρυπώσει εκεί μέσα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Κύριε Ουίλλερ με παρακολουθείτε; απόρησε ο Τομ εστιάζοντας στο βλέμμα του επιθεωρητή που έμοιαζε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">χαμένο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Με όλες μου τις αισθήσεις! μειδίασε ο Αστυνόμος και καθάρισε τους φακούς των γυαλιών του που είχαν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">θαμπώσει από την υγρασία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Ελπίζω όσα σας είπα να φανούν χρήσιμα στην έρευνα που κάνετε για τον δύστυχο τον Ράϊλι...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Είστε σίγουρος ότι αυτή την στιγμή δυστυχεί;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Επιθεωρητά Ουίλλερ, πάντα θεωρούσα τον Αιδεσιμότατο Ράϊλι δυστυχισμένο για τον δρόμο που έχει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">επιλέξει. Αν νομίζετε ότι με αυτά τα λεκτικά τρικ που χρησιμοποιείται θ' αποσπάσετε κάποια ομολογία μου,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">την όποια εγώ εξακολουθώ ν' αγνοώ, είστε γελασμένος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Συγχωρέστε με κύριε Τράμπλ! Δεν ήθελα να σας προσβάλω και αν το έκανα ζητώ ταπεινά συγνώμη. Λοιπόν,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">τι θα λέγατε να μου προσφέρετε αυτό που στην αρχή σας αρνήθηκα;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Μα μου είπατε ότι η υπηρεσία σας δεν το επιτρέπει;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Αυτό θα είναι το μικρό μας μυστικό! Τι λέτε?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Τότε τιμή μου. Τι θέλετε να πιείτε;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Παρακαλώ! Θα πιω ότι πιείτε και 'σεις...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Εγώ όταν αρχίζει και σουρουπώνει δοκιμάζω λίγο ουϊσκι...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Τι θεία έμπνευση! Βάλτε λοιπόν και σε μένα, αλλά θα σας παρακαλούσα να μου το αραιώσετε με λίγο νερό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Πολύ ωραία. Σε λίγο είμαι πίσω...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Κύριε Τράμπλ, θα μπορούσα στο μεσοδιάστημα να ρίξω μια ματιά στο ατελιέ σας;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Θα έχει ερευνητικό χαρακτήρα;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Προς Θεού...Είμαι λάτρης της Τέχνης και όταν μου δίνεται η ευκαιρία θέλω να την απολαμβάνω<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Τότε το ατελιέ μου είναι στην διάθεση σας. Πάω να φέρω το ουϊσκι...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Με την ησυχία σας...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Όταν έμεινε μόνος τού 'ρθε να βάλει τα γέλια, αλλά συγκρατήθηκε. Άκου λάτρης της Τέχνης... Πως του<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">είχε 'ρθει αυτό. Η μόνη τέχνη που κατείχε ήταν του έρωτα. Για την ζωγραφική, η μόνη σχέση που είχε ήταν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">το άσπρισμα του τοίχου με ασβέστη που είχε δοκιμάσει να βάψει το σπίτι του, στο Λονδίνο. Άνοιξε μια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πόρτα τραβώντας τον σύρτη και βρέθηκε στον χώρο εργασίας αυτού του χλεμπονιάρη. Μια ξύλινη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">βιβλιοθήκη με εκατοντάδες βιβλία δέσποζε με την παρουσία της και του 'κοβε την θέα. Άραγε πόσο καιρό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">του πήρε για να τα διαβάσει όλα αυτά; αναρωτήθηκε. Χαμένος χρόνος, απάντησε στον εαυτό του. Λίγο πιο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">δεξιά υπήρχε ένα καβαλέτο και από κάτω παρατημένη μια παλέτα με ένα ουράνιο τόξο χρωμάτων<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">σχηματισμένο πάνω της. Πιο πέρα σ' ένα μεγάλο σιδερένιο γραφείο βρίσκονταν σκόρπια πινέλα, μία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">σπάτουλα, λάδι ζωγραφικής, μολύβια και γόμα. Η μυρωδιά από διαλυτικό, νέφτι και βενζίνη μπερδεύονταν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">με το μουλιασμένο ξύλο και το σαπισμένο σίδερο και οι αναθυμιάσεις του έφεραν προς στιγμή αναγούλα,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">γρήγορα όμως αναθάρρησε. Άλλα ήταν και κάτι άλλο. Μια άλλη μυρωδιά, πιο έντονη. Την είχε ξανά μυρίσει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">αλλά δεν θυμόταν που. Η ματιά του έπεσε πάνω σε κάτι λερωμένα πανιά και έναν μεγάλο μουσαμά. Κάτω<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">από αυτόν, σε κάθετη θέση, αναπαύονταν κάμποσες προσωπογραφίες. Εντύπωση του έκανε μία που<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">παρίστανε έναν επίσκοπο με κόκκινα άμφια, ο οποίος κάθονταν σε μια βελούδινη πολυθρόνα και τα χέρια του<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">έμοιαζαν με αρπαχτικά πουλιά που το ράμφος τους είχε γαντζωθεί στα μπράτσα της πολυθρόνας. Έδειχνε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">λυσσασμένος να παραμείνει πάνω σε αυτήν με κάθε τίμημα. Το πρόσωπο του ήταν σκυθρωπό και τα μάτια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">του είχαν κάτι που σε τρόμαζε. Αυτός ο άνθρωπος υπηρετούσε τον Θεό αλλά ήταν ίδιος ο Διάβολος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Στη σκέψη αυτή ανατρίχιασε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Βλέπω ότι γνωριστήκατε με τον Αιδεσιμότατο Ράϊλι; τον διέκοψε από τις σκέψεις του ο Τομ που στο μεταξύ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">είχε εισβάλλει στο ατελιέ του, κρατώντας ένα δίσκο με δύο ποτήρια, ένα μπουκάλι ουϊσκι και λίγο νερό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Μα πως...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Μην ανησυχείτε δεν είστε ο πρώτος που ξαφνιάζεται. Έπρεπε να δείτε τον ίδιο πως έκανε όταν τον αντίκρισε. </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">Αφρούς έβγαζε από το στόμα του. Ενώ μου είχε ζητήσει να τον ζωγραφίσω, μετά μου τον άφησε αμανάτι.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">- Γιατί αυτό;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">- Κύριε επιθεωρητά δεν υπάρχει πως και γιατί! Ας πούμε ότι ο πίνακας αυτός είναι η προσωπική μου εκδοχή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">σε αυτό που πρεσβεύει αυτός ο άνθρωπος. Όταν αντίκρισε τον καθρέφτη της ψυχής μου, το αποτέλεσμα δεν του </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">άρεσε. Ορίστε το ουϊσκι σας. Βάλτε όσο νερό εσείς νομίζετε.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Πήρε το ποτό και τράβηξε μια γερή γουλιά. Το οινόπνευμα τού 'καψε τον ουρανίσκο, ζέστανε το λαρύγγι του και<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ισοπέδωσε τα σωθικά του. Έβαλε άλλο ένα και άρχισε να χάσκει τους υπόλοιπους πίνακες. Ένας ακόμα του<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">τράβηξε την προσοχή. Μια μελαχρινή καλλονή μαυρομάτα με βλέμμα λάγνο, τον κοιτούσε με ηδυπάθεια. Να ένα </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">καλό κομμάτι για την συλλογή μου, σκέφτηκε. Όσο και να ήθελε να κρυφτεί μέσα στην ντροπή του, ο Τομ τον </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">πήρε χαμπάρι.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Σας κάνει εντύπωση ε; τον ξεμπρόστιασε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Ποια είναι; ρώτησε και μετά το μετάνιωσε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Η Άννα Τράμπλ!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Τράμπλ; Έχετε κάποια συγγένεια μεταξύ σας;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Είναι η μικρότερη αδελφή μου!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Μένει και αυτή στο χωριό; ξαναρώτησε και ξανά μετάνιωσε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Σκοπεύετε να την ανακρίνετε και αυτή, κύριε Επιθεωρητά; κάγχασε ο Τομ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Είστε απίστευτος. Αρχίζω τελικά να σας συμπαθώ κύριε Ουϊλερ. Τι λέτε δεν αφήνουμε τον πληθυντικό;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Θα προτιμούσα για λόγους ευγενείας και μόνο, να μην το κάνουμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Όπως αγαπάτε...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Δεν μου απαντήσατε όμως!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Για ποιο πράγμα;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Για την αδελφή σας! Μένει εδώ;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Εδώ μένει... Τώρα μπορώ να σας δείξω κάτι που ζωγράφισα πριν μια εβδομάδα;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Παρακαλώ!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Ο Τομ τράβηξε μια λινάτσα και έκανε την εμφάνιση του ένας πίνακας που δεν είχε καμιά σχέση με<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">προσωπογραφίες. Για θέμα του είχε μια εκκλησία που είχε αφεθεί στις φλόγες, ενώ κάποιες ανθρώπινες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">φιγούρες κείτονταν δεξιά και αριστερά στα χαμένα. Κάτω δεξιά υπήρχε ιδιόχειρο σημείωμα το οποίο έγραφε :<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">"Έλα να πάμε στα δεσμά μας". Ο επιθεωρητής σάστισε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Τι αστεία είναι αυτά! Κύριε Τράμπλ σας παρακαλώ εξηγηθείτε;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Δεν μπορώ να δώσω κάποια εξήγηση. Λίγες μέρες αφότου τελείωσα τον συγκεκριμένο πίνακα έκαψαν την<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">εκκλησία του χωριού μου...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Όλως τυχαίως;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Μα αν ήμουν εγώ ο ένοχος, θα κατέστρεφα αυτό τον πίνακα. Δεν θα είχα λόγους να σας τον δείξω...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Ίσως το κάνατε για να έχετε άλλοθι σε περίπτωση που τον έβρισκα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Κύριε επιθεωρητά αρκετά με το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Αν έχετε στοιχεία που με ενοχοποιούν σας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">προκαλώ! Ανοίξτε τα χαρτιά σας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Ευτυχώς για σας δεν έχω αποδείξεις, παρά μόνο ενδείξεις και...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Σάϊμον πέρασε η ώρα... Πείνασα... τους διέκοψε η παρουσία του Νταν ο οποίος χωρίς να τον πάρουν χαμπάρι </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">είχε εισχωρήσει στο άβατο της ανάκρισης και με μπροστάρη το στομάχι του τά κανε μπάχαλο.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Και γω για να 'μαι ειλικρινής έχω κουραστεί! Ας συνεχίσουμε κάποια άλλη στιγμή, συνηγόρησε και ο Τομ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Πολύ καλά! αναφώνησε ο επιθεωρητής Σάϊμον Ουϊλερ. Κάποια άλλη στιγμή. Μόνο επιτρέψτε μου κάτι τελευταίο </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">πριν πούμε καληνύχτα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Παρακαλώ;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Τι σημαίνει η επιγραφή στον πίνακα;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Λέτε για το "Έλα να πάμε στα δεσμά μας";<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Ακριβώς. Σε ποιον αναφέρεστε;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Σε όλους και σε κανέναν. Είναι μια φράση από τον "Βασιλιά Ληρ" του Σαίξπηρ.Το έχετε διαβάσει;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Οφείλω να ομολογήσω ότι η λογοτεχνία δεν είναι το φόρτε μου, του ανταπάντησε και ταυτόχρονα δάγκωσε τα </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">χείλη του μετανιώνοντας γι' αυτό που ξεστόμισε.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">- Να το διαβάσετε. Αξίζει το κόπο...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Όταν βγήκε στο δρόμο, ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Τα 'χε με τον Νταν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Βρε ζώο, δεν σου 'μάθαν τρόπους στο χωριό σου. Άκου να με προσφωνήσει επί τω έργο Σάϊμον, κοτζάμ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">επιθεωρητή!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Συμπάθαμε, αλλά το στομάχι μου έχει δεθεί κόμπος! έσκουξε αυτός.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Αν σου ξεριζώσω την γλώσσα και στην κάνω κόμπο θα σου πω εγώ! Γαϊδούρι ξεκαπίστρωτο. Ήμουν έτοιμος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">να αποσπάσω ομολογία βρε λιμοτάγαρο και μπήκες μέσα και μου τά 'κανες μαντάρα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Αυτός λοιπόν κρύβεται πίσω απ' όλα αυτά; ρώτησε ο Νταν φυσώντας την μύτη του και ρουφώντας την μύξα του<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Προς το παρόν είναι ο απαγορευμένος μας καρπός!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Ε τότε, τι καθόμαστε... Πάμε να τον συλλάβουμε!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Όχι ακόμα ανόητε! Θα περιμένουμε πρώτα να ωριμάσει και έπειτα θα πέσει στα χέρια μας σαν γινομένο φρούτο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Ναι, ναι φρούτο. Αφράτο και γλυκό... Και έχω μια πείνα αδελφέ μου!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Σώπασε τώρα και άκουσέ με. Από σήμερα θα γίνεις η σκιά του. Δεν θα τον χάσεις από τα μάτια σου. Θέλω να </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">μου αναφέρεις την κάθε του κίνηση. Που πηγαίνει, ποιον βλέπει, τα πάντα. Αν επιχειρήσει να φύγει από το Μέϊντα </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">Βέϊλ θα τον συλλάβεις. Κατάλαβες;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Μείνε ήσυχος...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Και προς Θεού, φρόντισε μη σε πάρει χαμπάρι!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Παιδιά είμαστε;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Μάλλον αυτά θα μου ήταν πιο χρήσιμα! Άλλα τώρα που είπες παιδιά, πως το λένε εκείνο το τσογλάνι που έμεινε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">με τον Αιδεσιμότατο Ράϊλι μέχρι αυτός να εξαφανιστεί;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Τον Ρομπ εννοείς;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Αυτόν. Αύριο πρωϊ πρωϊ θα τον επισκεφτώ. Κάτι μου λέει ότι αυτό το ρεμάλι γνωρίζει περισσότερα από το μπόϊ του<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Και αυτός ο παπάς ο χριστιανός... Λες και άνοιξε η γη και τον κατάπιε!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Νταν Σίμσον, αυτό που είπες μόλις τώρα, μπορεί να είναι και η πιο σωστή κουβέντα που ξεστόμισε το στόμα σου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">από την ημέρα πού 'ρθαμε σ' αυτόν τον ξερότοπο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Δηλαδή λες να...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Εγώ δεν λέω τίποτα.Τα ντοκουμέντα το δείχνουν. Μια εκκλησία καίγεται ολοσχερώς από κάποιον και η<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">κεφαλή της εξαφανίζεται. Ταξίδι δεν πήγε, αφού τα ρούχα του είναι στην ντουλάπα και τρένο δεν πήρε, την<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">προσωπική του άμαξα δεν την χρησιμοποίησε και άφησε ένα γράμμα το οποίο ποτέ δεν έστειλε. Άρα...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Άρα;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Άρα κάποιος τον φύτεψε!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Αμάν Παναγιά μου, έκραξε ο Νταν και ένα ρίγος διαπέρασε την ραχοκοκαλιά του, έφτασε μέχρι τον αυχένα και </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">τον μούδιασε.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Βέβαια μέχρι να βρούμε το πτώμα του, όλο αυτό είναι μια εικασία, αντέτεινε ο Επιθεωρητής Ουϊλλερ με στόμφο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Και μέχρι τότε τι κάνουμε;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Προς το παρόν εγώ θ' αναπαυθώ στο σπίτι του Δήμαρχου και συ φρόντισε να πας κάπου και να φας βασιλικά </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">διότι απ' αύριο θα τρως στο πόδι και στο κατόπι εκείνου του λεχρίτη!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Έννοια σου Σάϊμον...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Ναι, σε σένα θα την έχω άθλιο υποκείμενο, σκέφτηκε ο Επιθεωρητής αλλά είπε μόνο καλό βράδυ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Το σπίτι του Δήμαρχου ήταν στο καλύτερο σημείο στο Μέϊντα Βέϊλ. Πραγματικό φιλέτο. Τα διπλανά σπίτια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">φάνταζαν μπροστά σε αυτό, σαν σπιρτόκουτα. Ο Ουϊλλερ άνοιξε την βαριά πόρτα μ' ένα δανεικό κλειδί, που του </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">είχε δώσει ο κύριος Χομπς για να αισθάνεται σαν στο σπίτι του - έτσι του είχε πει - και μπήκε στο σαλόνι. Εκεί </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">βρήκε τον Δήμαρχο με τις πυτζάμες να κάθεται στο δερμάτινο καναπέ του, που βρίσκονταν δίπλα στο τζάκι. </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">Το κάτω μέρος της πιτζάμας το είχε σηκώσει μέχρι τα γόνατα και είχε βάλει τα πόδια του μέσα σε μια λεκάνη </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">με νερό, ενώ δίπλα του καθόταν η γυναίκα του και τού κοβε τα νύχια του δεξιού του χεριού. Τα ξανθά της μαλλιά </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">ήταν πιασμένα σε κότσο και το χαμόγελο της πρόδιδε μια αλογίσια κίτρινη οδοντοστοιχία. Φορούσε μια ρόμπα </span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">που μέσα της συμπιεζόταν ένα περήφανο στήθος που ήθελε να βγει και να χορτάσει χάδια.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Κύριε Ουϊλλερ, συγχωρέστε με για το ακατάλληλο της ενδυμασίας μου. Βλέπεται τα πόδια μου πρήζονται<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">από την ορθοστασία και δεν με κρατάνε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Κύριε Δήμαρχε δεν χρειάζεται να μου απολογείστε. Βρίσκεστε στο σπίτι σας. Εγώ θα πρέπει να σας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ευχαριστήσω για άλλη μια φορά που εκμεταλλεύομαι την φιλοξενία σας!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Προς Θεού μην το ξανά πείτε αυτό. Είμαι εδώ για να συνδράμω με όλες μου τις δυνάμεις στην διευκόλυνση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">του έργου σας. Πάνω απ' όλα ο νόμος και η τάξη. Έχετε φάει; Μάργκαρετ! Τι με κοιτάς! Στρώσε τραπέζι για<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">τον Επιθεωρητή μας!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Σας παρακαλώ... Μην μπείτε στον κόπο. Εξάλλου δεν πεινάω.Ήταν μια κουραστική μέρα η σημερινή και<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">αυτό που θέλω είναι να ξαπλώσω το συντομότερο. Βλέπετε, υποφέρω από ρευματισμούς και οι γιατροί<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">μου έχουν συστήσει να ξεκουράζομαι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Ρευματισμούς είπατε; Μα τι τύχη είναι αυτή! Η Μάργκαρετ είναι ειδήμων στις βεντούζες. Αν σας ρίξει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">κάμποσες από δαύτες θα γίνετε περδίκι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Τώρα ποιος θα ρίξει βεντούζες σε ποιον είναι ένα θέμα! ψιθύρισε ο Επιθεωρητής<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Τι είπατε Επιθεωρητά μου;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Πολύ καλή ιδέα αλλά κάποια άλλη στιγμή...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Τι λέτε για αύριο; Εγώ θα λείπω βέβαια, αλλά μεταξύ θεραπευτή και ασθενή η παρουσία μου είναι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">περιττή. Στους δύο, τρίτος δεν χωρεί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Τα θέλει και σένα ο κώλος σου βλέπω! μονολόγησε ο Ουϊλλερ και κοίταξε πονηρά την Μάργκαρετ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">η οποία με το βλέμμα της έδειξε να πιάνει πουλιά στον αέρα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Πάλι δεν σας άκουσα Επιθεωρητά μου, στέναξε ο Δήμαρχος. Μιλάτε από μέσα σας και θα σας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">μαλώσω, συνέχισε κουνώντας τον δείκτη του αριστερού του χεριού λες και είχε απέναντί του ανήλικο παιδί<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">που έκανε κάποια σκανταλιά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Είπα ότι είμαι ταπεινός σας δούλος και θα κάνω ότι μου πείτε, είπε ο Ουϊλλερ διπλωματικά και κοιτάχτηκαν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">με την Μάργκαρετ συνωμοτικά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Λαμπρά! Πως πάμε με τις ανακρίσεις; σοβάρεψε ξαφνικά ο Δήμαρχος και συνοφρυώθηκε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Ακόμα τίποτα κύριε Χομπς... Προχωρούν βραδέως! του το ξέκοψε, θέλοντας να μείνει κρυφή η<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">στιχομυθία του με τον Τομ Τραμπλ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Σπεύδε βραδέως δεν λέγανε οι αρχαίοι Έλληνες; Καλύτερα έτσι. Με αυτό τον τρόπο ελαχιστοποιούνται<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">τα λάθη, αντέτεινε ο Δήμαρχος ο οποίος στο μεταξύ είχε βγάλει τα πόδια του και τα στέγνωνε με μια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πράσινη βαμβακερή πετσέτα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Κάπως έτσι... Πριν σας καληνυχτίσω θά θελα να σας ρωτήσω κάτι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Παρακαλώ επιθεωρητά μου! Είμαι στην διάθεση σας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Βλέπω ότι η βιβλιοθήκη σας έχει πολλά βιβλία. Δυσκολεύομαι με τον ύπνο και συνήθως διαβάζω κάτι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πριν κοιμηθώ. Θα μπορούσατε να μου δανείσετε κάποιο;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Με μεγάλη μου χαρά. Δεν θέλω να το παινευτώ, αλλά η βιβλιοθήκη μου είναι η μεγαλύτερη στο Μέϊντα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Βέϊλ. Πείτε μου ποιο θέλετε και είναι δικό σας!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Τον "Βασιλιά Ληρ" του Σαίξπηρ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Κύριε Επιθεωρητά πως τολμάτε; Η βιβλιοθήκη μου είναι γεμάτη από βιβλία των Πατέρων της Εκκλησίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Εκεί δεν έχουν θέση μιάσματα φθηνών και λαϊκών θεατρίνων και είμαι πολύ περήφανος γι' αυτό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Κύριε Δήμαρχε, σας ζητώ συγνώμη αν σας έθιξα και ζητώ πολύ ευγενικά να το ξεχάσουμε και να<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">θεωρήσουμε το συμβάν λήξαν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Δέχομαι την συγνώμη και σας κάνω και ένα δώρο, έκανε ο Δήμαρχος και με την πιτζάμα πλέον<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">φορεμένη σωστά, βάδισε νωχελικά μέχρι την βιβλιοθήκη, τράβηξε ένα ογκώδες βιβλίο με βαρύ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">εξώφυλλο και τό δωσε στον Επιθεωρητή ο οποίος, αδυνατώντας να το κρατήσει με το ένα χέρι,<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">χρησιμοποίησε και το άλλο μοιάζοντας για λίγο με κατάδικο σε κάτεργο που κουβαλά τις αλυσίδες του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Διάβασε τον τίτλο: "Η ζωή και το έργο του Οσίου Παταπίου".Τελικά είχε μπλέξει για τα καλά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Καληνύχτισε τον Δήμαρχο και τράβηξε για το δωμάτιο του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Καλό βράδυ Επιθεωρητά μου και όταν το διαβάσετε, ενημερώστε με για να σας δώσω και τον δεύτερο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">τόμο ο οποίος θα σας αρέσει εξίσου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Ναι, αυτόν τον καημό είχα κόπανε! μουρμούρησε θυμωμένα αυτός, ανεβαίνοντας τα σκαλιά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Τι είπατε πάλι; απόρησε ο Δήμαρχος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Δεν θα αμελήσω...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Όταν μπήκε στο δωμάτιο του, πέταξε το βιβλίο σε μια γωνιά. Αυτό με την σειρά του έκανε κρότο στο ξύλινο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πάτωμα και έμεινε παρατημένο εκεί. Έβγαλε το παλτό του και την ρεπούμπλικα και τα κρέμασε σ' έναν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">σιδερένιο καλόγερο που βρήκε πίσω από την πόρτα. Ξάπλωσε με τα υπόλοιπα ρούχα και τα παπούτσια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">στο κρεβάτι και έβγαλε την κεχριμπαρένια του καπνόσύραγγα για να καπνίσει. Γέμισε με καπνό το μπολ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">από ρητίνη και ά</span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;">ναψε μ' ένα σπίρτο. Ήπιε το καπνό του και έπεσε σε συλλογισμούς. Το δίχως άλλο,</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">έπρεπε να βρει τρόπο να ξεφορτωθεί τους ρουφιάνους του γέρο τράγου, γιατί του είχαν καθίσει στο σβέρκο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Έπειτα, θά στελνε πόρισμα στον τελευταίο - που θα το κοινοποιούσε και στον μπούλη τον προϊστάμενο του<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">- στο οποίο θά γραφε αυτά που θα ήθελαν ν' ακούσουν. Χρόνια στο κουρμπέτι, σε κάτι τέτοια ευτυχώς ήταν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">μανούλα. Στους υπόλοιπους θά σφιγγε τα λουριά και θα κανε παιχνίδι με την Άννα. Έκλεισε τα μάτια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">και φαντάστηκε πως την έκανε δική του...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Αν καπνίζετε κύριε επιθεωρητά, θα σας παρακαλούσα αφού τελειώσετε να ρίξετε λίγο λάβδανο, διότι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">η Μάργκαρετ υποφέρει από άσθμα. Θα το βρείτε στο πρώτο συρτάρι του κομοδίνου σας, τον διέκοψε ο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Δήμαρχος από τον πλασματικό έρωτα με την εικόνα του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Προφανώς είχε μυρίσει τον καπνό, του χτύπησε την πόρτα και του εφιστούσε την προσοχή. Ο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">επιθεωρητής με την σειρά του, πειθάρχησε στην επιθυμία του κύριου Χομπς και βάλθηκε να καθαρίσει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">την πίπα του. Λιβάνισε το χώρο γύρω του και πέρασε γενεές δεκατέσσερις το χούφταλο και την ασθματική<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">κυρά του. Και τότε ξαφνικά τού 'ρθαν όλα. Η μυρωδιά στο σπίτι του Τομ Τράμπλ... Που δεν θυμόταν που<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">την είχε μυρίσει... Το λάβδανο... Αλλά όχι λιβάνι... Κάτι άλλο... Η μυρωδιά σ' εκείνο το χαμαιτυπείο στην <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Όξφορντ Στρητ, στο Λονδίνο...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">-- Όπιο... Ναι όπιο! Τομ Τράμπλ σ΄έχω στο χέρι! Άννα είσαι δική μου! κραύγασε και άρχισε να χορεύει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">σαν τρελός.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Η διαμονή του στο Μέϊντα Βέϊλ, είχε αρχίσει ν' αποκτά νόημα.<o:p></o:p></span></div>
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 13.3333px;"><br /></span></span><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 13.3333px;"><br /></span></span><span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 13.3333px;">Βασισμένο σε μια ιδέα του Δ.Θ</span></span><br />
<div>
<span style="font-family: "arial" , sans-serif;"><span style="font-size: 13.3333px;"><br /></span></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-2708161645096205932019-01-02T19:48:00.000+02:002019-01-02T19:48:23.125+02:00Game Over<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjmJpeWYsNnkL3vyoHHxROfue_piztXS8dJogcsuEcMYMlVZAsRC3umg3pnMPPAwizaKfoylhzO6Jl8lCIDxxyaxI_rT6Upg3Kg9NiNz75WVRJAC1X4noMGv0u6J03ku8T0uRpbVyGPoI/s1600/imagesG3TCXXOW.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="205" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjmJpeWYsNnkL3vyoHHxROfue_piztXS8dJogcsuEcMYMlVZAsRC3umg3pnMPPAwizaKfoylhzO6Jl8lCIDxxyaxI_rT6Upg3Kg9NiNz75WVRJAC1X4noMGv0u6J03ku8T0uRpbVyGPoI/s1600/imagesG3TCXXOW.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Η κρίση μας έσωσε. Τι
να λέμε τώρα!</span></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Τι
νομίζεις πως είναι η ζωή;</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Επιτραπέζιο
ηλεκτρονικό στο καφενείο να</span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"> καταπίνει δεκάρικα και να σου χαρίζει εσένα δ</span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ικαίωμα στην ελπίδα;</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Στημένος
ποδοσφαιρικός αγώνας με </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">κλεμμένη παράταση και κουκουρούκου </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πέναλτι;</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Η
μήπως καλόμαθες στα δανεικά </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">όνειρα και σού</span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">'πεσε βαρύς ο εφιάλτης;</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Γιατί αν ήταν ένα, εγώ πάω πάσο </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">και πάμε παρακάτω. Αλλά επειδή σε ξέρω καλά και γνωρίζω π</span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">όσο άπληστος είχες
γίνει, </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">βάστα εκεί που κάθεσαι </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">και άκου καλά αυτά που θα σου πω..</span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Ονομάζομαι Ανέστης
Πικραμύγδαλος, είμαι 37 χρονών, πτυχιούχος Οικονομικών, με δύο ξένες </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">γλώσσες και τα
τελευταία δύο χρόνια - δόξα τω Θεό - είμαι άνεργος. Πριν μείνω χωρίς δουλειά </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πρόλαβα και έχτισα
γύρω μου, μια εικονική πραγματικότητα, ένα ιλουστρασιόν περιτύλιγμα, μια </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">lifestyle κατάσταση.
Στέλεχος, μέχρι πρότινος, σε Τράπεζα και με τα εισοδήματα μου ν' </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">αυξάνονται με
γεωμετρική πρόοδο εξαιτίας κάποιων σίγουρων πηγών από το Χρηματιστήριο, </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ζούσα και ξόδευα για
το δεύτερο αυτοκίνητο, το τρίτο κινητό, την επόμενη πιστωτική κάρτα χωρίς </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">όριο, τα επώνυμο
ρούχα και παπούτσια, τις hi - tech συσκευές ήχου και εικόνας και το πρώτο </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">τραπέζι πίστα. Όλα
έμοιαζαν με μια παρατεταμένη κακομαθημένη εφηβεία δίχως τέλος.. Κάπου </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">εκεί, μπήκε στην ζωή
μου η Χρύσα, παιδί βορείων προαστίων και η ζωή μου τακίμιασε με την </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">δική της. Ο ψεύτικος
τρισδιάστατος κόσμος μου άνοιξε μεμιάς και την κατάπιε. Ή μπορεί και να </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">συνέβη το αντίθετο.
Τέλος πάντων, σημασία έχει πως ο ένας ερωτεύτηκε την εικόνα του άλλου </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">και μέσα σε λίγο
χρονικό διάστημα βρεθήκαμε παντρεμένοι.<o:p></o:p></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Ο γάμος δεν άλλαξε
την ζωή μας, σίγουρα όμως την ακρίβυνε. Μεζονέτα στο Ψυχικό, καμπάνα </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">με βαρβάτο ενοίκιο
στο Λαγονήσι, καλοκαίρι με φουσκωτό στα νησιά, χιονοδρομικά κέντρα σε </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πλούσια θέρετρα τον
χειμώνα, υπερατλαντικά ταξίδια ανά ήπειρο και πριβέ τραπέζια σε σικ </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">εστιατόρια και
πολυδιαφημισμένα κωλάδικα. Μετά από τρία χρόνια σπάταλης κραιπάλης και ενώ </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">η Ελλάδα -
φιλοξενώντας μια Ολυμπιάδα - ήταν στα καλύτερα της, με το αίσθημα της </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πατριδογνωσίας και
της πίστης στην ιερή φλόγα των ιδανικών να εισπνέεται και να εκπνέεται από </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">κάθε βρώμικο
χνώτο, της Χρύσας της καρφώθηκε να γίνει μάνα. Και κάπως έτσι πέσαμε </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">στο κρεβάτι χωρίς
καπότες και χάπια αντισυλληπτικά. Για τα επόμενα τρία χρόνια πηδιόμασταν </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">σαν τα κουνέλια. Το παιδί
όμως αρνιόταν πεισματικά να έρθει στον κόσμο μας. Στην πλασματική </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ευτυχία μας. Στα
κάλπικα θέλω μας. Στα δανεικά μας πιστεύω. Έτσι λοιπόν αφού ο Μωάμεθ δεν </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">έκανε την τιμή και
δεν ανέβαινε στο βουνό, πήγαμε εμείς σε αυτό. Τουτέστιν, κλείσαμε ραντεβού </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">σε κάποιο γυναικολόγο
και αφού η Χρύσα βγήκε από κει υγιής σαν ταύρος, τα κέρατά της πήραν </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">αμπάριζα εμένα. Στην
αρχή το πήρα πατριωτικά. Οι Πικραμύγδαλοι ήταν και είναι καρπεροί. Ο </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">παππούς μου έκανε
εφτά παιδιά. Ο πατέρας μου τρία και εγώ θα αποτελούσα το πικραμύγδαλο </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">της οικογένειας;
Κρατούσα σθεναρά άμυνα και στο γιατρό δεν καταδεχόμουν να πάω. Σε αυτές </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">τις περιπτώσεις όμως,
τα τείχη πέφτουν από μέσα και έτσι για χατίρι της δόλιας της μάνας μου </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πού 'θελε να δει
εγγονάκι από τον προκομμένο της, ένα πρωϊνό σε μια καμαρούλα - μια σταλιά – </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">με λευκό μωσαϊκό και
εκρού πλακάκι, παρέα με τον τουρλωτό κώλο κάποιας σταρλετίτσας </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">λολίτας - που τον
αποθέωνε γνωστό αντρικό περιοδικό - έχυσα μέσα σ' ένα πλαστικό και το </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">παρέδωσα γεμάτος
ντροπή σε μια σουρτούκω υπάλληλο με κρύα χέρια και παγωμένο βλέμμα. </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Όταν πήρα τις
εξετάσεις, έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου. Το σπέρμα μου είχε </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">αδυνατίσει λόγω κακής
ζωής στο παρελθόν. Φαρμακευτική αγωγή, καλή διατροφή, γυμναστική </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">και βλέπουμε... Και
καλά τα φάρμακα να τα καταλάβω. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Την
διατροφή και την γυμναστική όμως; <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Tι
είναι το σπερματοζωάριο για να παχύνει; </span><br />
<br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Και
πως γυμνάζεις τα αρχίδια; <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Κάνει
κάμψεις το πέος; <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Όταν δεν πήρα
απαντήσεις, έκανα το αυτονόητο. Είπα ψέματα στην Χρύσα και άλλαξα γιατρό. </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Τα υπόλοιπα δυο
χρόνια κύλησαν μέσα σε τσακωμούς και φασαρίες. Εγώ δεν είδα χαϊρι, η </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Χρύσα σιγά σιγά απομακρύνθηκε από μένα και η πεθερά μου άχρηστο με ανέβαζε και ανίκανο με </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">κατέβαζε. Έτσι με όλα
αυτά φτάσαμε αισίως την ημέρα της κρίσεως. Εκείνη την ημέρα δεν </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πρόκειται ποτέ να την
ξεχάσω. Ήταν η μέρα που έμελλε να γίνει κομμάτια ο γυάλινος κόσμος </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">μου. Να τσακιστεί το
κουκλόσπιτό μου.. Να βγάλω τα γυαλιά της τρισδιάστατης ενόρασης και να </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">δω την αλήθεια
κατάματα. Στην δουλειά μάθαινα, ότι ήμουν μέσα στην πρώτη λίστα που θα </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">απολύονταν άμεσα. Η
αποζημίωση που θά 'παιρνα ήταν αρκετή, αλλά μόνο για να καλύψει τα </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ακριβά μέχρι τότε
γούστα μου. Γύρισα σπίτι, ψάχνοντας εναλλακτικές και εκεί με περίμενε μια </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">δεύτερη έκπληξη. Αντί
για κατανόηση και στοργή από την Χρύσα, σε αυτό που μόλις είχα αρχίσει </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">να βιώνω, συνάντησα
ψύχρα και αδιαφορία. Της εξήγησα ότι τα πράγματα είχαν αλλάξει. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Αγάπη
μου είναι μια καλή ευκαιρία να πάψουμε να το παίζουμε τζίτζικες και να φερθούμε
</span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">σαν μυρμήγκια! <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Μωράκι
μου τα μεταξωτά βρακιά, πλέον δεν θα είναι για τον δικό μας το κώλο!<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Από
τα σαλόνια είναι καιρός να περάσουμε στα αλώνια!<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Μόνο
η αγάπη μας μετράει... <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Είπα και άλλα
βαρύγδουπα. Μαλακιούλες <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>της στιγμής.
Αλλά που... <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Φωνή βοώντος εν τη </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ερήμω. Βράχος
ακλόνητος η Χρύσα. Ούτε μισό βήμα από τα κεκτημένα δεν είχε σκοπό να κάνει. </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Και τότε
συνειδητοποίησα ότι είχε βρει άλλον χορηγό.. Κάπου την κατάλαβα. Δεν ήταν ο
τύπος της </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">γυναίκας που θα
καθόταν μ' έναν άνεργο φλούφλη. Και έτσι την συγχώρεσα. Μάζεψα τα </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πράγματα μου και
έφυγα.</span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Το διαζύγιο βγήκε με
συνοπτικές διαδικασίες κοινή συναινέσει. Σαν </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">θέλει η νύφη και ο γαμπρός </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">βλέπεις... Το σπίτι
στο Ψυχικό το παραχώρησα σε αυτήν. Με τα νέα </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">δεδομένα, από την μία δεν </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">μπορούσα να το
συντηρήσω και από την άλλη εμείς οι Πικραμύγδαλοι </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">διαθέτουμε και μια </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">περηφάνεια. Μαλάκες
μεν, ψωροπερήφανοι δε.. Τα υπόλοιπα πουλήθηκαν </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">κοψοχρονιά εξ </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ημισείας. Ότι έβγαλα,
τά σπρώξα στις τράπεζες για πιστωτικές και δάνεια που είχαν </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ανεβεί στο </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">φεγγάρι. Και έτσι
μέσα σε λίγους μήνες έχασα ότι νόμιζα πως είχα. Μια υποτιθέμενη ευτυχία, </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ένα </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ψεύτικο όνειρο,
κάποια δανεικά χρήματα, μια δουλειά με ωράριο καθημερινής βίας, ένα χάρτινο </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">σπίτι με στεγαστικό
και μια φουσκωτή κούκλα που όταν την κούρδιζες, σού 'λεγε σ' αγαπώ.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Τώρα μένω στα
Σεπόλια, στο πατρικό μου. Ζω από τις συντάξεις των γονιών μου. Μακάριοι </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">άνθρωποι. Δημόσιοι
υπάλληλοι και οι δύο στα νιάτα τους.. Κάθε μήνα το κράτος, μας ακουμπά </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">δύο χήνες και τις
ξεπουπουλιάζουμε παρέα. Κόψαμε τα επιπλέον και ζούμε σπαρτιάτικα. </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Παράλληλα ψάχνω κάτι
στο δημόσιο με τα ευρωπαϊκά κοινωφελή προγράμματα. Στον ιδιωτικό </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">δεν παίζει να πάω. Να
σου βγαίνει ο κώλος για ένα σκάρτο πεντακοσάρικο δεν λέει. Χίλιες φορές </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">στο δημόσιο. Με τα
ίδια χρήματα και ξύνεις τ' αρχίδια σου. Και γω, έχω έναν επιπλέον λόγο για </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">να το κάνω αυτό, σαν
ασθενής που είμαι. Μου λέει ο πατέρας μου να βγούμε όλοι μαζί στο </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πεζοδρόμιο και να
διεκδικήσουμε ότι χάσαμε.. Άσε ρε γέρο, έχει Ολυμπιακό.. Πρωτάθλημα σήμερα </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">και μεθαύριο Ευρώπη.
Κάνουμε την επανάσταση από βδομάδα.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Και οι φίλοι μου, μια
από τα ίδια. Ο κολλητός μου ο Θωμάς δούλευε στην ΕΡΤ και αφού έκλεισε, </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">γύρισε στην μάνα του
και μένουν οι δυο τους. Μια σύνταξη από την γριά του και ένα επίδομα </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ανεργίας αυτός, μια
χαρά το παλεύουν.. Μάλιστα έκλασε και δύο δουλειές από τον ιδωτικό τομέα. <o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">(<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Θωμάς )<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Μαλάκας
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>είμαι; <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Παίρνω
360 ευρώ και κάθομαι. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Για
ποιο λόγο να δουλεύω οχτάωρο για 120 ευρώ επιπλέον! <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Έκοψα
το τσιγάρο και το ζυγοστάθμισα. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Από
του χρόνου έχει ο Θεός.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><o:p> </o:p></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Ο Νέστορας γύρισε και
αυτός στο πατρικό του.. Η τράπεζα τού βγαλε το σπίτι στο σφυρί και έτσι </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πήρε την γυναίκα του
και τα δυο του παιδιά και μένουν προσωρινά στους δικούς του.. Μάλιστα </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">σήκωσαν από το διπλό
κρεβάτι την γιαγιά του - σχεδόν 90 χρονών - και έπεσαν αυτοί. Όλοι μαζί.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">(<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Νέστορας ) <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Της
γριάς της στρώσαμε χάμω να κοιμηθεί. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Είναι
και ξύλινο το πάτωμα. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Να
συνηθίσει στην ιδέα, αφού σε κάτι ανάλογο θα κρεβατωθεί μια και καλή όταν έρθει
η </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ώρα της.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Για να μην σου πω για
τον ξάδελφο μου τον Πολύκαρπο, παντρεμένος με παιδιά, ο οποίος έχασε </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πρόσφατα την δουλειά
του και άκου τι σκαρφίστηκε το άτομο. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">( Πολύκαρπος )<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Ζήτησα
από την γυναίκα μου να γυρίσει στο πατρικό της και γύρισα και εγώ στο δικό μου.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Τα
παιδιά μένουν μαζί μας εναλλάξ. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Κάθε
Σάββατο οι γέροι, μας κρατάνε τα παιδιά και εμείς βγαίνουμε ραντεβού. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";"> </span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Ξαναζούμε
τον έρωτά μας.. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Γεια σου ρε
πολυμήχανε Πολύκαρπε. Τιμάς το Πικραμυγδαλέϊκο και με το παραπάνω!<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Πίσω λοιπόν στα
πατρικά μας. Με τους γονείς για παρέα. Για μια δεύτερη εφηβεία.. Στα κλουβάκια </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">μας. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Να
τρώμε, να πίνουμε, να χέζουμε και ενίοτε να κελαϊδάμε. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Για όσο βαστήξουν οι
συντάξεις. Και αν τις κόψουν και αυτές, τότε όλοι πίσω στα χωριά μας. <o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Όσοι
έχουμε... <o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Με τον παππού και την
γιαγιά. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Αν
ζουν ακόμη... <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Να μάθουμε να
φυτεύουμε πατατούλες και κολοκυθάκια. Επιστροφή <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στην φύση. Για να </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">ξαναβρούμε αυτό που
χάσαμε. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Μπας
και ξεβρωμίσουμε...<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Για αυτό σου λέω, η
κρίση μας έσωσε. Ονομάζομαι Ανέστης Πικραμύγδαλος, είμαι 37 χρονών, </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">άνεργος, χωρισμένος
και πλέον υποψιασμένος. Δεν έχω παράπονο από την ζωή μου. Έζησα την </span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">πλασματική της πλευρά
και έκανα την φιγούρα μου. Καιρός να ζήσω την πραγματική. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Ζω
για το σήμερα. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Δεν
κάνω όνειρα. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Δεν
φοβάμαι τίποτα. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Δεν
ελπίζω σε τίποτα. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;"></span></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"><span style="mso-list: Ignore;">-<span style="font-size-adjust: none; font-stretch: normal; font: 7pt/normal "Times New Roman";">
</span></span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Είμαι
ένας σκλάβος. Σαν εσένα. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;"></span><br />
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 10pt;">Και
αν διαφωνείς με αυτά που λέω, για κοιτάξου καλύτερα στον καθρέφτη...<o:p></o:p></span></div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-30952678538273805732014-08-04T19:25:00.000+03:002014-08-04T19:25:15.514+03:00Το προξενιό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiItwJtufCyfm4RrckYMh3guM2IRgdo4bKoXBE1gIOH1F7IYibpj598cgQdlis7GC6GKZqI8NduIo6I0M_w2QQLY4A8BwQ-UgvD9bvuHsWJTO0GrEXJ52PrScOiRp1Ofh76I6kAacp72XU/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CF%8C.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiItwJtufCyfm4RrckYMh3guM2IRgdo4bKoXBE1gIOH1F7IYibpj598cgQdlis7GC6GKZqI8NduIo6I0M_w2QQLY4A8BwQ-UgvD9bvuHsWJTO0GrEXJ52PrScOiRp1Ofh76I6kAacp72XU/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BE%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CF%8C.jpg" height="317" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Με φωνάζουν αλλά κάνω
πως δεν ακούω. Έχω φτιάξει ένα σπαθί από ξύλο και το κουβαλώ πάντα μαζί
μου. Σήμερα είμαι ο Άραμις από τους "Τρεις Σωματοφύλακες". Χθες ήμουν ο
Άθως. Με τον Φίλιππα, τον Ηλία και τον Νικόλα αλλάζουμε συνέχεια ρόλους και αυτοσχεδιάζουμε. Πήγε
κιόλας μεσημέρι. Δεν θέλω να γυρίσω σπίτι. Με τους φίλους μου δίνω ραντεβού για
το απόγευμα και από τα νεύρα μου ξεσπώ σε μια αμυγδαλιά με πράσινους
καρπούς. Με το παιδικό φονικό μου όπλο τραυματίζω κάμποσα αμύγδαλα και αφού τα
αποτελειώσω με μια πέτρα γεύομαι το καρπό τους. Στην αυλή κάθεται η θεία μου και
κεντάει. Πριν μπω μέσα στέκομαι και πλένω τα χέρια μου σε μια παγουρό-βρύση. Είμαι
ιδρωμένος και πεινάω.</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span> </div>
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Λούη θέλω να είσαι
φρόνιμος το απόγευμα. Μη μου χαλάσεις το προξενιό με τα καμώματα σου, κάνει
χωρίς να πάρει τα μάτια της πάνω από το εργόχειρο.</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Στο κατώϊ η γιαγιά
μου κοσκινίζει τ' αλεύρι και ετοιμάζεται να ζυμώσει. Θα φτιάξει ψωμί και
τηγανό-ψωμα με μέλι και ζάχαρη. Μέχρι να γίνουν παίρνει ένα ξεροκόμματο το βρέχει
με νερό, το ραντίζει με λάδι, ρίχνει αλάτι, λίγο ξύδι και το πασπαλίζει με
ρίγανη. Το τρώω βιαστικά και πάω και κάθομαι στο μπουχαρί. Δίπλα μου ο παππούς
μου αραχτός, τρίβει το μουστάκι του και το βλέμμα του με αγκαλιάζει. Αυτός το
έκαμε το χρέος του. Στο σπιτικό του κάθε καλοκαίρι ανταμώνουν τρεις
φαμίλιες. Αυτό το πέτρινο αρχοντικό που τό χτισε σπιθαμή προς σπιθαμή ο
προ-πάππους μου - ένας ημίθεος που έπιανε την πέτρα και την έστιβε - και το
τελειοποίησε ο ίδιος, κάθονται στο μεσημεριάτικο τραπέζι τρεις ολόκληρες
γενιές. Αυτός, η γιαγιά μου, τα παιδιά του που καμώνονται για τις οικογένειες
τους και τα εγγόνια του που τα μικρότερα χαλούν τον κόσμο με τις φωνές τους -
μεταξύ αυτών και γω - και τα μεγαλύτερα ετοιμάζονται για παντρειά.</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Παππού, πες μου το
παραμύθι με το τσαμ κορελάκι? κάνω με λαχτάρα και αυτός φτιάχνει την χωρίστρα
πάνω από το σκαμένο με ρυτίδες μέτωπο του και δεν μου χαλάει ποτέ το χατίρι.</span><br />
<a name='more'></a>
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Τα γκαρίσματα του
Κίτσου με ξεσηκώνουν και πετάγομαι στην αυλή. Ο άσπρος γαϊδαράκος μας θέλει νερό
και γεμίζω έναν κουβά. Καθώς τον ποτίζω αυτός δείχνει ιδιαίτερη αδυναμία στα
αμπελόφυλλα τα οποία και μαδάει με την ησυχία του από την διπλανή κληματαριά. Ο
θείος μου έχει ήδη ξεπεζέψει και τον ξεφορτώνει από κάθε λογής
καλούδια. Σύκα, αχλάδια και αγριόχορτα.</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Θέλεις Λούη να τον
πάμε παρέα πάνω στο αλώνι? μου κάνει και με ανεβάζει πάνω στην σέλα.</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ο Κίτσος δεν έχει
αντίρρηση και γω σαν άλλος σερίφης του Φαρ Ουέστ - έστω και με γάϊδαρο - αρπάζω
με τα χέρια μου το σαμάρι και δώστου τον ανήφορο. Όχι δεν είμαι σερίφης του Φαρ
Ουέστ. Με το σπαθί ζωσμένο στο κοντό παντελονάκι μου είμαι ο Βασιλιάς Αρθούρος
και οδεύω στο Κάμελοτ. Ο θείος μου είναι ο υποτακτικός μου και σέρνει το σχοινί
για την φωλιά του Κίτσου.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δεν θέλω να κοιμηθώ
το μεσημέρι. Θα κάτσω φρόνιμα. Το υπόσχομαι. Για άλλη μια φορά όμως λέω ψέματα. Παίρνω
ένα ποδήλατο και γκρεμοτσακίζομαι. Μια βαθιά ουλή μένει χαραγμένη στην αριστερή
μου γάμπα. Κλαίω και οδύρομαι. Ο πατέρας μου είναι έτοιμος να μου τις βρέξει.</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Αν μου πειράξεις το
παιδί θα σε φάω ζωντανό! κάνει η γιαγιά μου και γω βρίσκω ευκαιρία να κρυφτώ
κάτω από τα φουστάνια της. </span><br />
<span style="font-family: Arial; font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Εκεί βρίσκω απάγκιο. Η μορφή της γιαγιάς μου δεσπόζει
και γεμίζει με την πληθωρική παρουσία της τον χώρο. Λέει ο μύθος ότι στην κατοχή
όταν το χωριό γέμισε με Ιταλούς φασίστες που κάναν επιτάξεις κάποιος μακαρονάς
βάλθηκε να αρπάξει τον Κίτσο. Ο παππούς μου προκειμένου να σώσει την ζωή του δεν
μπήκε καν σε πλειστηριασμό και το ζωντανό θα χανόταν αν δεν έμπαινε στη μέση η
γιαγιά μου. Έβγαλε κάτι φωνές ικανές να παγώσουν το αίμα του επίδοξου
γαϊδουρο-κλέφτη και να τον τρέψουν σε φυγή. Μια άλλη φορά ένας γείτονας
διαμαρτυρήθηκε για την φασαρία που έκανα και δεν δίστασε να τα ψάλλει ακόμα και
στον πατέρα μου που τον κοίταζε σαν χάνος. Η γιαγιά μου εμφανίστηκε, σαν από
μηχανής θεός, και τον έβαλε στην θέση του. Ένα μέτρο και εξήντα εκατοστά πάνω
από την γη φυτεμένη αλλά με ψυχή λιονταριού. Για κοπιάστε αν σας βαστάει...<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Το απόγευμα είναι όλα
έτοιμα. Το σπίτι στολισμένο, το ψωμί αχνισμένο, τα τηγανό-ψωμα
ζαχαρωμένα. Μυρωδιές από λιωμένο βούτυρο και βανίλιας αιωρούνται και τρυπούν τα
ρουθούνια μου. Στο τραπέζι έχει σερβιριστεί γλυκό βύσσινο και υποβρύχιο. Οι
συμπέθεροι καταφθάνουν και παίρνουν θέση στο μικρό χολ. Δυστυχώς τα διπλά φύλλα
της πόρτας κλείνουν για τους λιλιπούτειους επισκέπτες αλλά πίσω έχει η αχλάδα
την ουρά. Υπάρχουν και τα παράθυρα. Στις μύτες των ποδιών μου στέκομαι και χαζεύω
τον συμπέθερο να ξερο-καταπίνει το βύσσινο ζητώντας νερό για να φύγει η γλίτσα
ενώ η συμπεθέρα δαγκώνει με πάθος την μαστίχα με τα αλογίσια δόντια της
λιώνοντας το άρωμα στον ουρανίσκο της. Ο Φίλιππας, ο Ηλίας και ο Νικόλας
καταφθάνουν και με καλούν στα παιχνίδια τους. Εγώ όσο με κρατούν οι μύτες των
ποδιών μου χαζεύω τον επίδοξο γαμπρό που δείχνει ιδιαίτερη προσοχή στην ξαδέλφη
μου και αδιαφορεί για τα εδέσματα που τον τρατάρουν.</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Λούη, τι θα
γίνει, θά 'ρθεις να παίξουμε?</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">κάνουν οι φίλοι μου αλλά το βλέμμα μου τώρα είναι
στραμμένο στην ξαδέλφη μου η οποία φαίνεται ν' ατενίζει ευτυχισμένη το
μέλλον. Κλείνω τα μάτια μου και την βλέπω δίπλα σ' έναν άντρα ο οποίος θα
προτιμά το βύσσινο και την βανίλια υποβρύχιο.</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Θά 'ρθεις να
παίξουμε επιτέλους...</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ανοίγω τα μάτια μου
και ψάχνω τον Φίλιππα, τον Ηλία και τον Νικόλα αλλά δεν βρίσκω κανέναν. Αντί για
αυτούς βλέπω τον μικρό μου γιο, να με τραβάει από το χέρι για να κάνω το θέλημα
του. Σηκώνομαι και τον ακολουθώ. Από μια εσωτερική σκάλα κατεβαίνουμε στο κάτω
πάτωμα. </span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Τι απέγινε με το προξενιό? </span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Στην θέση του χολ, τώρα βρίσκεται ένα κρεβάτι
που απλώνει τις αρίδες του ο γέρος μου και ένα κομοδίνο. Τρέχω στο κατώϊ να βρω
την γιαγιά μου και βρίσκω δύο τουαλέτες. Μία αντρική και μία γυναικεία. Το
μπουχαρί έχει χαθεί και η πέτρα έχει βουλιάξει μέσα σε προκάτ ξύλο και
πλακάκι. Το αλουμίνιο στις πόρτες και τα παράθυρα με πνίγουν. </span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ώστε όνειρο ήταν?
</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μα είμαι σίγουρος ότι το έχω ζήσει. Δεν μπορεί. Για στάσου. Η πληγή στην αριστερή
γάμπα από το ποδήλατο είναι δω. Μπορώ να την ψηλαφίσω. </span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Άρα?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Και τότε μου έρχονται
όλα. Αναμνήσεις καταχωνιασμένες και σφιχτά δεμένες μέσα σ' ένα λεύκωμα του
μυαλού.</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Που μ' ένα ερέθισμα βγαίνουν στην επιφάνεια και στήνουν τρελό χορό. </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ο
θάνατος του παππού μου από την επάρατη νόσο, το μαράζωμα της γιαγιάς μου, όλη η
κληρονομιά σε ένα μαστραπά, τ' αδέλφια να τραβάνε κλήρους, οι νύφες να
περιμένουν τον επιούσιο, το σπίτι να χωρίζεται στα δύο, το μασίφ ξύλο να μας
χωρίζει, το μπετόν να μας ισοπεδώνει, το αλουμίνιο να μας αποξενώνει, το ξεχωριστό
κλειδί στις πόρτες να μας αποτελειώνει...<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ο θείος που έφυγε
τζάμπα ένα πρωϊνό του Σαββάτου, το γέρο μου να κλαίει σαν μωρό παιδί στην
είδηση του, εμένα να τα 'χω χαμένα και να μην του χαρίζω ούτε ένα βλέμμα στο
νεκροκρέβατο του - τον θείο μου που με αγαπούσε και με ανέβαζε στον γαϊδαρο τον
Κίτσο και τραβούσαμε για το αλώνι - την γιαγιά μου, που πέθανε από το καημό της
εκείνη τη μέρα και την κηδέψαμε λίγα χρόνια αργότερα και δεν αξιώθηκα ούτε στην
κηδεία της να πάω. Ακριβή μου γιαγιά... Καλή αντάμωση στην αυλή του παραδείσου...<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Αλλά ας όψεται το
αλουμίνιο και το προκάτ ξύλο που μας χώρισε. Η φθήνια που πήρε την πέτρα και την
σήκωσε. Τα κάγκελα που μας κλείδωσαν με σύρτες και λουκέτα και ρήμαξαν την αυλή
μας που κάποτε έσφυζε από ζωή. Τα γηρατειά που κατάπιαν τα νιάτα. Η λογική που
σκέπασε το συναίσθημα. Ο χρόνος που τα ισοπέδωσε όλα στο πέρασμα του και στην
σκόνη του άφησε αναμνήσεις να μας ξοδεύει. Και προπαντός ο θάνατος που δεν
χαρίστηκε σε κανέναν.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Κλαις μπαμπά?<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Κλαίω για το
προξενιό που χάλασε!</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Έλα να παίξουμε!<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Θες να σου πω ένα
παραμύθι?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Πες μου το τσαμ
κορελάκι!<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Μια φορά και ένα
καιρό λοιπόν...<o:p></o:p></span></div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-24440300990257685822014-07-18T20:49:00.000+03:002014-07-18T20:49:32.094+03:00Το νου σου...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbEdkjPZGRCTug5HfsRHB_ZmhyaGJi8N-s1ZF8QSTM665fW7QbRZy96ZgBIfFIhagoltE_9gd4XyJUDcNUT6i-Msps6Te0Wu4jNg_FXnbRmx4Y6ObLNDgKUUwh8vMpNXe_S-pB44sS524/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CE%BD%CE%BF%CF%85+%CF%83%CE%BF%CF%85.....jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbEdkjPZGRCTug5HfsRHB_ZmhyaGJi8N-s1ZF8QSTM665fW7QbRZy96ZgBIfFIhagoltE_9gd4XyJUDcNUT6i-Msps6Te0Wu4jNg_FXnbRmx4Y6ObLNDgKUUwh8vMpNXe_S-pB44sS524/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CE%BD%CE%BF%CF%85+%CF%83%CE%BF%CF%85.....jpg" height="213" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Σε λίγο ξημερώνει</span></div>
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Κοντοζυγώνει, λοιπόν<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Φοβάμαι<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δεν πρέπει<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Φοβάμαι<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Κοιτώ τον εαυτό μου
στον καθρέφτη<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δεν τον αναγνωρίζω<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δεν είμαι εγώ<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μια μπάλα σφαιρική
έχει πάρει την θέση μου<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Κυλάει εδώ και κει<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Τα πόδια μου έχουν
πρηστεί<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Αρνούνται να μπουν σε
παπούτσια<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Τις φλέβες μπορώ να
τις ψηλαφίσω<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μοιάζουν με κορδόνια
μπλεγμένα<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ικανά να με ρίξουν
κάτω <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Το στήθος μου
μεγάλωσε<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Βάρυνε <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Οι ώμοι μου έκλεισαν
προς τα μέσα<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Βαλθήκανε πεισματικά
να το κρατάνε<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μια καμπούρα κοσμεί
την πλάτη μου<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Η μέση δείχνει
ανήμπορη να με σηκώσει<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Κόπηκε στα δυο<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Το κεφάλι πνίγεται<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Πολλές οι σκέψεις του
μυαλού <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Η καρδιά δείλιασε <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Κρύφτηκε <o:p></o:p></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Πανικοβλημένη<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Χτυπά δυνατά<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Διώχνει το αίμα από
κοντά της<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Η μύτη μου αιμορραγεί
<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Τσιμπήματα στα πλευρά<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μένω ξάγρυπνη<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δύσπνοια <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Καούρες<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Κλαίω<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ορμόνες<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Όλα θα πάνε καλά<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Πως είναι τόσο
σίγουροι!</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Και αν δεν πάνε? <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Στον Θεό δεν πιστεύω
αλλά</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">έπιασα τον εαυτό μου σήμερα το πρωϊ να προσεύχεται<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Καλού κακού πήρα στα
χέρια μου μια κόλλα χαρτί <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Έγραψα μερικές αράδες
σε περίπτωση που όλα κυλήσουν ανάποδα<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μωρό μου πόσο
ντρέπομαι για αυτό...<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Αύριο τέτοια ώρα θα
με κρατάς στην αγκαλιά σου<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Αξιωσέ με Θεέ μου<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Τι ένοιωσες όταν
έμαθες για μένα?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δέος<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Χαρά<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Άγχος<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Να 'σαι καλά μέσα
μου.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Γεμάτο υγεία<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μήπως σε ταλαιπώρησα?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Το απόλαυσα.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μάλλον σε κούρασα με
τα σκιρτήματα και τις βουτιές μου?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Πόσο τα λάτρεψα!<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Είναι φοβερό να με
αγαπάς τόσο χωρίς καν να με ξέρεις<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Εσύ</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Εγώ?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Θα με αγαπάς?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μάνα είναι μόνο μία<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Άστα τα σκουριάρικα<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μάθε με να σε αγαπώ<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ποιοι είναι όλοι
αυτοί γύρω μου που με πασπατεύουν συνεχώς?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Γιατί με άφησαν μόνη οι
δικοί μου?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δεν είσαι μόνη<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Έχεις εμένα<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Που με πάνε?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Έφτασε η ώρα μάλλον<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Βιάζεσαι?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Όχι εγώ<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Η ζωή<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Κουράστηκα να πονάω<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δεν μπορώ άλλο<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Αδημονώ να σε γνωρίσω<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ψυχή μου θέλω να σε
πάρω αγκαλιά<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Συγκεντρώσου τώρα <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Χριστέ μου πόσο πονάω<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Είμαι περήφανη για
σένα<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δεν θα τα καταφέρω<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μείνε μαζί μου<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Νομίζω ότι θα
λιποθυμήσω<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Λίγο ακόμα<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Χριστέ μου!</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Έρχομαι<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Πνίγομαι<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Γιατρέ το παιδάκι μου<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Θα βάλω
τα κλάματα<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Παιδί μου!<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Κοίτα με στα
μάτια<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ανάσα μου, φως μου,
ομορφιά μου<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Είμαι όμορφη?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Παραμύθι <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Χωρίς τέλος<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Όνειρο<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δεν θες να τελειώσει<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Χαραυγή <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Πριν το ξημέρωμα<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ξεκουράσου τώρα<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ανθρωπάκι μου<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Σ' αγαπάω<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Το νου σου...<o:p></o:p></span></div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-36609527547896867812014-07-04T21:34:00.004+03:002014-07-04T21:37:46.202+03:00Το προαίσθημα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpdnpY6Ss8YCdRlbymTYQHsronn55sEnK5RPNX7Q1qf2jlCJcBRfF2BVTCSZXaehi2BhT57RBhUKSX5nxj1EHmLkA2ZYl8LK0nbYYny7CeLm4Vf23VXsBi-VyVMIYg-QpwpMw6b85Iwms/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B1%CE%AF%CF%83%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpdnpY6Ss8YCdRlbymTYQHsronn55sEnK5RPNX7Q1qf2jlCJcBRfF2BVTCSZXaehi2BhT57RBhUKSX5nxj1EHmLkA2ZYl8LK0nbYYny7CeLm4Vf23VXsBi-VyVMIYg-QpwpMw6b85Iwms/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B1%CE%AF%CF%83%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1.jpg" height="320" width="251" /></a></div>
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">07:00 : Δεν άφησε το
ξυπνητήρι να χτυπήσει. Ήταν ξύπνιος και με το χέρι του τό κανε να σωπάσει πριν
αυτό κουδουνίσει μονότονα. Πετάχτηκε από το κρεβάτι σαν έφηβος και μπήκε στη
ντουζιέρα. Το παγωμένο νερό έπεσε σαν μικρός χείμαρρος στο σβέρκο του και τού
κοψε την ανάσα. Ένα ένα τα μουδιασμένα του κύτταρα μπήκαν σε αρμονία και
ξανάρχισαν να εργάζονται στο μαραθώνιο της ζωής. Με μια πετσέτα σκούπισε τα
πυκνά μαύρα μαλλιά του και δένοντας τη στην μέση του, βγήκε από το μπάνιο.
Άνοιξε την ντουλάπα και έβγαλε από μέσα μία μαύρη πλαστική συσκευασία με ένα
μεγάλο φερμουάρ στην μέση. Όταν το τράβηξε αντίκρισε το τυχερό του μπλε σκούρο
κοστούμι. Με σύντομες κινήσεις το φόρεσε και το συνδύασε με κρεμ ριγέ πουκάμισο
και μοκασίνια. Στην αριστερή τσέπη του σακακιού πρόσθεσε την τελευταία
πινελιά. Ένα μαντήλι χρώματος σομόν έδειχνε τα δόντια του. </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Έφτιαξε καφέ στην
κουζίνα μ' άρωμα φουντούκι και τον ήπιε χαζεύοντας τηλεόραση. Πριν φτάσει στην
εξώπορτα κοντοστάθηκε στον καθρέφτη και τσέκαρε το είδωλό του. Συνειδητοποίησε
ότι οι κροτάφοι του είχαν ήδη αρχίζει να ασπρίζουν. Τα μελιά του μάτια χάζευαν
ένα φρέσκο πρόσωπο από τ' οποίο εξείχε μια μεγάλη μύτη που ρουθούνιζε γεμάτη
τρίχες. Ένα μικρό στόμα με στεγνά χείλη πάνω σ' ένα μακρύ πηγούνι ολοκλήρωνε το
μωσαϊκό της κεφαλής του. Λίγο πριν γλιστρήσει έξω, φώναξε δυνατά για να ξυπνήσει
το γιό του ο οποίος, αν και πρωτοετής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο στο τμήμα
της Νομικής είχε να πατήσει κάτι μήνες.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">07:30 : Οι φωνές της
γυναίκας του έπιασαν τόπο. Άνοιξε τα μάτια του με κόπο. Ζήτημα να είχε κοιμηθεί
δύο ώρες. Η νεογέννητη κόρη του δεν είχε σταματήσει να κλαίει όλη νύχτα. Μόνο
αντάμα με το βυζί της μάνας της, ηρεμούσε. Κατούρησε στην λεκάνη και έβρεξε το
πρόσωπο του στον νιπτήρα. Φόρεσε ένα γκρι υφασμάτινο παντελόνι και το μπλε πουκάμισο
της υπηρεσίας του. Δύο πάνινα παπούτσια με λυτά τα κορδόνια και ένας τούρκικος
καφές με ολίγη τον συνόδεψαν στην πόρτα. Πριν την διαβεί άφησε κάτι ψιλά στην
κυρά του για τα ψώνια της ημέρας. Κλείνοντας τη πίσω του έκανε το σταυρό του και
βγήκε στο δρόμο. Στα μισά ένοιωσε ένα σφίξιμο στο ύψος του στέρνου του, αλλά δεν
έδωσε σημασία. Έφτασε στη δουλειά στην ώρα του και παρέλαβε από τον προϊστάμενό
του ένα χαρτάκι με τα δρομολόγια της βάρδιας του. Λίγο πριν πιάσει το τιμόνι,
έφτιαξε τους καθρέφτες για να βλέπει πίσω και παράλληλα χάζεψε το κουφάρι
του. Τα πράσινα μάτια του είχαν ταίρι δύο μαύρους κύκλους και έχασκαν παρέα με
μια γαμψή μύτη και δύο χλωμά μάγουλα καρφωμένα σ' ένα πλαδαρό σώμα δίχως
λαιμό. Έβαλε μπροστά, έκλεισε τις πόρτες και κίνησε για την επόμενη στάση.<o:p></o:p></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">08:00 : Έβαλε μουσική
τους 30 Seconds to Mars και στο ρεφρέν το δυνάμωσε. Έστριψε τσιγάρο και κάπνισε
δυο τζούρες. Στην κουζίνα βρήκε ζεστό καφέ και κέρασε τον εαυτό του. Φόρεσε ένα
τζιν με ξεφτισμένα κρόσσια και ένα t-shirt με μία στάμπα που έλεγε: Κάποτε
πάτησα ένα μυρμήγκι στα ψέματα και αυτό πέθανε στ'
αλήθεια. Ένα ζευγάρι πορτοκαλί all star μποτάκια ολοκλήρωσε
την ενδυματολογική του ανησυχία. Άνοιξε το βιβλίο του Συνταγματικού
Δικαίου. Ανάθεμα και αν είχε διαβάσει τίποτα. Για άλλη μια φορά βασίζονταν στην
καλή του τύχη αλλά και στην κοπελιά του για να περάσει το μάθημα. Εκείνη την
στιγμή ένα sms δόνησε το κινητό του. Ήταν από την καλή του νεράϊδα.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">...Αυτά τα μπλε μάτια
μαζί με το αθώο σου βλέμμα που ακτινοβολεί όταν χαμογελάς, θα μου κάνουν την
τιμή να παραβρεθούν στην σημερινή εξέταση?...<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Με τον αντίχειρα να
πυροβολεί αυτόματα το πληκτρολόγιο αφής, της απάντησε πως σήμερα δεν έχει μάτια
πάρα μόνο για την κόλλα της και με αυτή την σκέψη μάζεψε τα πλούσια σταχτιά
μαλλιά του κοτσίδα, φύσηξε την γαλλική του μύτη προς τα πάνω και βγήκε στον
δρόμο καλημερίζοντας τον θυρωρό μ΄ένα πλατάγιασμα στο στόμα, ικανό για να φανεί
η πλούσια λευκή οδοντοστοιχία του.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">08:30 : Όταν
ολοκληρώθηκε το πρωϊνό meeting ήξερε πως τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά. Με το
μπλε σκούρο κοστούμι αισθάνονταν καλά. Ήταν και αυτή η αίσθηση που είχε από
παιδί και μπορούσε να διαισθανθεί το καλό ή το κακό πριν του συμβεί. Και σήμερα
είχε καλό προαίσθημα. Όταν του ανακοίνωσαν τελικά ότι την δουλειά την είχε στο
χέρι, αισθάνθηκε σαν τον Μίδα. Ότι ακουμπούσε γίνονταν χρυσός. Στα συγχαρητήρια
που δέχτηκε θυμήθηκε το γιο του και ευχήθηκε να πήγε τελικά στο Πανεπιστήμιο.
Ήθελε όσο τίποτ' άλλο να υπάρξει τρίτη γενιά δικηγόρων. Ο ίδιος είχε ξεπεράσει
τον πατέρα του και αυτό προσδοκούσε να συμβεί τώρα από το μοναχογιό του. Γι'
αυτό μερικές φορές γίνονταν πολύ πιεστικός. Ήθελε το καλύτερο για το παιδί του
και συνεχώς μοχθούσε γι' αυτό. Ακόμα δεν έχετε δει τίποτα, έλεγε δεξιά και
αριστερά. Ο Αντώνης μου, θα βάλει τα γυαλιά σε όλους μας.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">08:30 : Στο δεύτερο
δρομολόγιο άρχισε να ιδρώνει και να ζαλίζεται. Ο συνάδελφος του ο Κωστής
προθυμοποιήθηκε να τον σκαντζάρει αλλά ο ίδιος αρνήθηκε. Λίγος ύπνος του έλειπε
και θα τον αναπλήρωνε το μεσημέρι. Θα έστελνε την μικρή στην πεθερά του και θα
βούλιαζε στο στρώμα. Το 'χε σχεδιάσει καλά στο μυαλό του και μέχρι τότε θα
προσπαθούσε να καθυστερήσει τα δρομολόγια όσο μπορούσε. Λίγο παραπάνω χρόνος
αναμονής στις στάσεις προκειμένου να εισέλθει το επιβατικό κοινό, ρελαντί
ταχύτητα στα φανάρια και μικρή καθυστέρηση στο τέρμα. Μικρά μυστικά για μια
παλιά καραβάνα όπως ήταν του λόγου του.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">08:30 : Με το i-pod
στα αυτιά είχε αρχίσει να βαριέται. Λίγο ακόμα ν' αργούσε το λεωφορείο και θα
την έκανε για το κρεβάτι του. Δεν ήταν η μέρα του Συνταγματικού Δικαίου
τελικά. Χάζεψε τους γαμπρούς στη βιτρίνα του διπλανού φωτογραφείου. Τι αστείοι
που ήταν. Οι νύφες είχαν μια χάρη. Μια φινέτσα. Μια αρχοντιά. Οι τελεμέδες δίπλα
τους τι γυρεύανε? Ιδίως ένας είχε πολλή πλάκα. Το μεγάλο του κεφάλι χωρίζονταν
σε δύο ημισφαίρια με ακρίβεια μοιρογνωμονίου. Ένα με μαλλί και ένα χωρίς. Το λευκό
του κοστούμι διαπερνούσε μια μαύρη ρίγα στα πέτα και στο παντελόνι θυμίζοντας
κάτι μεταξύ καμαρώτου και σερίφη. Όταν πια το πήρε απόφαση να την κάνει,
παρατήρησε μια καστανόξανθη κορασίδα με αβυσαλλέο ντεκολτέ να τον γδύνει με τα
μάτια της και αποφάσισε να περιμένει μαζί της το λεωφορείο.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">08:45 : Απολάμβανε το
δεύτερο καφεδάκι της ημέρας και ήδη σκέφτονταν το ραντεβού του, για σήμερα το
βράδυ με την Δωροθέα. Πριν λίγα λεπτά με απόλυτη ψυχραιμία, της είχε ζητήσει να
βγουν και εκείνη δεν του αρνήθηκε. Με την γυναίκα του ήταν χωρισμένος εδώ και
έξι μήνες και σήμερα έκανε την πρώτη του απόπειρα η οποία στέφθηκε μ'
επιτυχία. Ο Αντώνης δεν θα είχε πρόβλημα. Και αν είχε δεν του πέφτε λόγος. Καλά θα
κανε να πέρναγε κανά μάθημα στην σχολή. Ξαφνικά ένοιωσε ένα μυρμήγκιασμα στην
σπονδυλική στήλη που τον διαπέρασε και τον ανατρίχιασε ολόκληρο. Ένα έντονο
συναίσθημα απώλειας κυρίευσε τον εσωτερικό του κόσμο και τον έκανε να πεταχτεί
σύγκορμος μέχρι επάνω. Έτρεξε γρήγορα πάνω από το τηλέφωνο...<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">08:45 : Σταμάτησε στο
φανάρι. Λίγα λεπτά πριν ανάψει πράσινο ένας κοντός τύπος με βαθιά ζυγωματικά και
μακριά καπαρντίνα έφτασε στην πρώτη σφραγισμένη πόρτα και χτυπώντας την, ζήτησε
να μπει. Συνήθως σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις ήταν ανένδοτος αλλά σήμερα δεν είχε
όρεξη να μπει σε αντιπαράθεση με κανέναν επιβάτη. Του άνοιξε και μπήκε,
στριμώχνοντας με το σώμα και τα χνώτα του έναν εβδομηντάρη συνταξιούχο. Όταν
ξεκίνησε και λίγο πριν την στάση, ένα παρατεταμένο σφίξιμο στο στήθος τον έκανε
να χουφτώσει με το δεξί του χέρι τον θώρακά του και με το αριστερό αγκάλιασε το
υδραυλικό τιμόνι και έγειρε πάνω του. Αυτό με τη σειρά του έκανε μια κλίση
ενενήντα μοιρών δεξιά και οδήγησε το λεωφορείο κατευθείαν πάνω στην στάση...<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">08:45 : Το παιχνίδι
με την χυμώδη καστανόξανθη συνεχίστηκε. Ο ίδιος δεν ένοιωσε καμιά ενοχή και
εξακολούθησε να την κοιτά στα μάτια. Αν έμπαινε στο λεωφορείο του, θα την
έπαιρνε από πίσω, θα της έπιανε κουβέντα ελπίζοντας ότι μέχρι να φτάσει στην
σχολή να είχε πάρει το τηλέφωνό της. Αν δεν έμπαινε σε αυτό, ο ίδιος θα
κατέβαινε στην επόμενη στάση και θα την έψαχνε μανιωδώς. Μπροστά στον έρωτα τι
αξία έχει η εξεταστική του εξαμήνου. Ξάφνου το λεωφορείο φάνηκε να πλησιάζει. Ένα
φανάρι τους χώριζε. Η καστανόξανθη ύπαρξη έκανε κίνηση που δήλωνε ότι σε αυτό θα
έμπαινε και ο ίδιος αύξησε την ένταση στο ipod και χαμογελώντας στάθηκε πίσω
της. Το τελευταίο πράγμα που αντίκρισε ήταν τις ρόδες του λεωφορείου να
καταβροχθίζουν ανελέητα το κορμί του.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">09:00 : Αρχικά κάλεσε
στο κινητό του αλλά το είχε απενεργοποιημένο. Δοκίμασε στο σταθερό και άφησε το
τηλέφωνο να χτυπά προσδοκώντας ότι θα το σήκωνε. Μάταια. Λίγα λεπτά αργότερα
έμαθε ότι οδηγός λεωφορείου ξεψυχώντας πάνω στο τιμόνι συμπαρέσυρε και σκότωσε
έξι άτομα που περίμεναν στην στάση της γειτονιάς του. Τρομοκρατήθηκε και άρχισε να
τρέχει. Πήρε τον δρόμο για το σπίτι .Παράλληλα καλούσε εκεί. Κάθε χτύπημα που
έμενε αναπάντητο ήταν και ένα ανεκπλήρωτο όνειρο, μια άγνωστη προσδοκία, μια
φρούδα ελπίδα, μια χαμένη πίστη, μια κλεμμένη αγάπη, μια άδεια αγκαλιά, μια
σκοτεινή μέρα, ένα ανύπαρκτο αύριο. Άρχισε να νοιώθει τα βήματα του βαριά. Λες και
πάταγε πάνω σε άμμο. Τ' αποτυπώματα του έσβηναν και ο ίδιος εξαϋλώνονταν. Σαν να
μην πέρασε ποτέ από αυτή την ζωή. Σαν να μην υπήρξε ποτέ. Σύρθηκε μέχρι την πόρτα
του σπιτιού του, άνοιξε με το κλειδί του και μπήκε μέσα. Όταν αντίκρισε άδειο το
δωμάτιο του, βεβαιώθηκε και κάλεσε στα επείγοντα για τα περαιτέρω. Έδωσε τ'
όνομά του και περίμενε την τυπική επιβεβαίωση. Τον ενημέρωσαν για ένα έφηβο που
διακομίστηκε πολτοποιημένος, ο οποίος έφερε μαζί του φοιτητική ταυτότητα και αν
έμενε λίγο στην γραμμή θα μάθαινε και τ' όνομά του. Στην αναμονή είδε τον κόσμο
του να διαλύεται σε μικρά ψηφιδωτά. Ολόκληρο το σκηνικό της οικουμένης διπλώθηκε
στα δύο, φορτώθηκε σε κάρα παλιατζήδων και κίνησε για τα
παλιό-σίδερα. Δευτερόλεπτα μετά θα έκλαιγε με αναφιλητά στο πάτωμα, διότι το
τηλεφωνικό κέντρο στα επείγοντα θα τον ενημέρωνε για την ταυτότητα του άτυχου
φοιτητή ενώ παράλληλα θ' αντίκριζε τον Αντώνη - ν' απορεί - στο κατώφλι της
εξώπορτας. Συνειδητοποιούσε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο ότι ναι μεν ο θάνατος
δεν έχει πρόγραμμα, αλλά από την άλλη και η ζωή με τα τερτίπια της, σου
σκαρώνει μερικές φορές απίθανα παιχνίδια...<o:p></o:p></span></div>
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-81792930572866194632014-06-21T22:13:00.000+03:002014-06-21T22:13:57.710+03:00Κοίτα με στα μάτια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmOWTF0U59maPjTtRq5ihkunBpNWMd4aJU7uz4lEILdAxXnELhP7a6L_KgDsrDxV85c_gqaWAfmwCvclmFGq2nUCUbEuzoePKlzO1iQPeBRFWtvwuDo7Nza3-TFeZCcvmDhhWtrSZdD68/s1600/Father_and_Daughter_BW.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmOWTF0U59maPjTtRq5ihkunBpNWMd4aJU7uz4lEILdAxXnELhP7a6L_KgDsrDxV85c_gqaWAfmwCvclmFGq2nUCUbEuzoePKlzO1iQPeBRFWtvwuDo7Nza3-TFeZCcvmDhhWtrSZdD68/s320/Father_and_Daughter_BW.jpg" /></a></div>
Το ραντεβού ήταν κανονισμένο για τις 11 Σεπτέμβρη. Είχες αποφασίσει από καιρό τώρα να εισβάλλεις τρομοκρατικά στην ζωή μου και γω σαν άλλος δίδυμος πύργος σε περίμενα απροστάτευτος. Θεέ μου, πόση ευτυχία μπορείς να χωρέσεις μες στα συντρίμια μου; Πως μπορείς να βάλεις φωτιά μέσα στο οικοδόμημα μου και τα κύτταρά μου να χορεύουν λυτρωμένα; Πως κάνεις δύο ψευτοπερήφανα μάτια να κοκκινίζουν χαμένα κάτω από δύο ταλαιπωρημένες βλεφαρίδες που με κόπο προσπαθούν να κρύψουν το φως της αλήθειας; Πως ξαφνικά πεθαίνω και ξαναγεννιέμαι άλλος άνθρωπος;
<br />
Πονάει το στομάχι μου. Μετά την τρίτη φορά σταμάτησα να μετράω πότε πήγα τουαλέτα. Έχω τάση για εμετό και κρυώνω λίγο, αν και το καλοκαίρι βαστάει ακόμα. Πρέπει να φάω κάτι. Να πιέσω τον εαυτό μου να δοκιμάσει κάτι. Το στομάχι μου έχει κλείσει και θα κάνω μεγάλη προσπάθεια. Εκείνη από ώρα πια, είναι έτοιμη. Με κοιτά με τα δυο πράσινα μάτια της στοργικά και παρά τους πόνους έχει το νου της σε μένα.
<br />
<a name='more'></a>- Λούη μου, είσαι καλά; μου αποκρίνεται
<br />
- Άσε με μένα. Εσύ πως είσαι;
<br />
- Πονάω.
Άναρθρες θηλυκές κραυγές, διακοπτόμενες με επιφωνήματα χαράς και ηδονής, καθ' όλη την διάρκεια της νύχτας κάνουν και πάλι την εμφάνιση τους δηλώνοντας παρών και μας αποσυντονίζουν.
<br />
- Έπρεπε να φέρω μαζί μας ωτασπίδες; της κάνω αστειευόμενος.
<br />
- Μπα! Θέλω να τον ακούσω όταν θα έρθει.
<br />
Την κοιτώ και την θαυμάζω. Δεν δέχτηκε κανένα φάρμακο επιβράδυνσης των πόνων και καμία ένεση. Υπομένει το σταυρό της και καταπίνει με ανάσες αργά τις ώρες του Γολγοθά προσμένοντας την δική μας ανάσταση. Θεέ μου, πως ψήλωσε στα μάτια μου σήμερα; Ή μπορεί και να χαμήλωσα εγώ.
<br />
- Πως είμαστε; μας διακόπτει ξαφνικά μια χείρα βοηθείας ντυμένη στα λευκά.
<br />
- Μπορείς να περάσεις έξω; επιμένει κοιτώντας με.
<br />
Με μεγάλο κόπο σηκώνομαι από μια πολυθρόνα πλαστική που μου έδωσαν αποβραδίς για να βγάλω την νύχτα δίπλα της. Τα κόκκαλα μου χορεύουν φλαμένκο και οι κλειδώσεις μου παίζουν καραγκιόζη. Το τελευταίο που ακούω πριν βγω έξω είναι τα λόγια της μητέρας Τερέζας:
<br />
- Πιες κανά χυμό γιατί δεν σε βλέπω καλά!
<br />
Έξω στην αίθουσα αναμονής βλέπω το γέρο μου. Κάθεται και χαριεντίζεται με ένα κομπολόϊ από κεχριμπάρι στα χέρια. Παραδίπλα η μητέρα της παίζει νευρικά το πόδι της κοιτώντας το άπειρο, πνιγμένη στο λιμάνι της αγωνίας. Δεν στέκομαι μαζί τους. Τρέχω πάλι σ' εκείνη. Όταν την βλέπω το θέαμα που αντικρύζω κάνει την μαγκιά μου να χαθεί από δίπλα μου. Δόλια ψυχή μου, κρύψου όπου βρεις και όπου μπορείς. Βαριανασαίνει και οι πόνοι της πατάνε ξέφρενα γκάζι. Χάνω το κόσμο όλο. Το δωμάτιο γυρνά γύρω μου. Γιατρέ φέρε ένα γιατρό!
<br />
- Πες του να βγει έξω, γιατί σε λίγο θα πέσει ξερός και τι θα τον εκάμω δεν ξέρω. Άλλωστε δεν σε βοηθάει με την παρουσία του, κάνει η νύμφη σε εκείνη.
<br />
Αυτή με ένα νεύμα μου δείχνει την έξοδο
<br />
- Πως είμαι; μου κάνει καθώς βγαίνω
<br />
- Υπέροχη.
<br />
Στο διάδρομο κάνω μεγάλη προσπάθεια να κρατηθώ όρθιος καθώς μια σκοτοδίνη με φλερτάρει με το πάτωμα. Με τα χέρια μου ακούμπω στις χειρολαβές τοίχου και μένω παγωμένος για λίγο θυμίζοντας junkie που πήρε την δόση του και βαράει ντάγκλα. Θεέ μου, θα μπορούσα να μείνω για πάντα εδώ. Το άγχος μου εκείνη την στιγμή είναι πως θα ξεκολλήσω τον τοίχο με την χειρολαβή για να κάνω μερικά βήματα. Γρήγορα όμως συνέρχομαι και κατευθύνομαι στο σαλονάκι του τρόμου.
<br />
- Πατέρα θέλω να μου κάνεις μια χάρη, κάνω στον γέρο μου ο οποίος έχει αφήσει το κομπολόϊ και κάνει δημόσιες σχέσεις με κάμποσους τεμπελχανάδες.
<br />
- Πες μου.
<br />
- Όταν μας καλέσουν μέσα, θέλω να έχεις τον νου σου σε μένα
<br />
- Για ποιο λόγο;
<br />
- Προτιμώ το κεφάλι μου να κάνει γκελ πάνω σου, παρά στο παρκέ του θαλάμου.
<br />
- Μείνε ήσυχος.
<br />
Οι ώρες μένουν στάσιμες, τα λεπτά κολλάνε πάνω μου και τα δευτερόλεπτα σα βδέλλες μου ρουφάνε το αίμα. Μα γιατί αργούν. Αναγγελίες συνεχώς για τον ερχομό του Μεσσία και διάφορα τυχάρπαστα ονόματα παρευλάνουν αλλά το δικό μου απών. Σόγια περνούν με τυμπανοκρουσίες μπροστά από τα μάτια μου δοξάζοντας τον Ύψιστο και καταλήγουν στο δωμάτιο της επαγγελίας. Θεέ μου, δώσε μου κουράγιο να το διαβώ.
<br />
Κάποια στιγμή βγαίνει ευθυτενής με κοιλίτσα, προγούλι και γυαλιά ο οικογενειακός Ζιβάγκο και με περισπούδαστο ύφος μας ανακοινώνει ότι έρχεται. Με μια μικρή καθυστέρηση αναμένεται εντός ολίγου.
<br />
- Τακτικός στα ραντεβού του, κάνει ο γέρος μου. Σαν εσένα!
<br />
Η καρδιά μου χτυπά δυνατά. Λες να την ακούνε οι διπλανοί μου; Θαρρείς ότι θα βγει μέσα από τα σπλάχνα μου και σαν άλλος τοκετός θα πλημμυρίσει τους γύρω μου με συναισθήματα χαράς και ευτυχίας. Τα μεγάφωνα με ενημερώνουν να λάβω θέση στην εκκίνηση της ζωής. Επιτέλους ήρθε.
Στο δρόμο για να τον συναντήσω τα πόδια μου δεν πατούν στο έδαφος. Αιωρούνται λίγα εκατοστά πάνω από την γη. Φτερά με σηκώνουν και ο γέρος μου κάνει προσπάθεια να με γειώσει για να φανεί αντάξιος στην υπόσχεση του. Στην πόρτα με περιμένει η καλή νεράϊδα για να με παραδώσει στην αγκαλιά του νεοφερμένου.
<br />
- Πως είναι εκείνη; ρωτάω
<br />
- Μια χαρά. Όλα πήγαν καλά
<br />
Δέχομαι τις ευχές της και οι τσέπες μου κάνουν φτερά. Αλλά τίποτα δεν έχει σημασία πια. Πλέον είμαι στην αγκαλιά σου και παρακαλώ το Θεό, αν ποτέ κλείσω τα μάτια μου να είναι μέσα σε αυτή τη γωνίτσα. Παρατηρώ τα μελιά μάτια σου, το σμιλεμένο σου αυτί, το κουρασμένο σου μέτωπο. Τα κινητά αστράφτουν, φωτογραφίες αποθανατίζουν τις στιγμές, οι συγγενείς φιλιούνται, αγκαλιάζονται και γω γαντζώνομαι πάνω στο βλέμμα σου. Εκείνη την στιγμή από κάποιο κινητό ακούγεται η Τάμτα και χωρίς να παίρνω όρκο νομίζω ότι μου χαμογελάς. Ναι λοιπόν, το ταξίδι αρχίζει. Τώρα πια είμαι δικός σου.
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-64745296782271784302014-06-10T20:48:00.000+03:002014-06-10T20:48:05.060+03:00Χους εις χουν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg13jZAJjPX9C2wuY2-zVuix6RNWSusUCS3iSh1uefDcOlHYT-nhljqYLvNLa0goiLTCvep3XDcG0uuTy635kkRYFEm1k97x6Kre4y3hzJbmsBe59dVLHmKoci63e9gupLMiFsJJM1os4s/s1600/%CE%A7%CE%BF%CF%85%CF%82+%CE%B5%CE%B9%CF%82+%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD....jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg13jZAJjPX9C2wuY2-zVuix6RNWSusUCS3iSh1uefDcOlHYT-nhljqYLvNLa0goiLTCvep3XDcG0uuTy635kkRYFEm1k97x6Kre4y3hzJbmsBe59dVLHmKoci63e9gupLMiFsJJM1os4s/s1600/%CE%A7%CE%BF%CF%85%CF%82+%CE%B5%CE%B9%CF%82+%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD....jpg" height="253" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Έκλεισε την πόρτα
πίσω της. Ήταν πλέον μόνη. Πέταξε τα παπούτσια της και σύρθηκε στο μπάνιο. Στον
καθρέφτη έριξε μια ματιά στο πρόσωπό της. Το βρήκε κουρασμένο αλλά συνάμα πιο
ζωντανό από κάθε άλλη φορά. Τα λυτά κατσαρά μαύρα μαλλιά της έπεφταν στα
καταπράσινα μάτια της και σχημάτιζαν έναν καταρράκτη ομορφιάς. Ξεκρέμασε τα
σκουλαρίκια της και έβγαλε το σταυρό της. Με αυτόν την είχε λαδώσει ο νονός της
και δεν τον είχε αποχωριστεί τα τελευταία τριάντα έξι χρόνια. Σε πιο αργό ρυθμό
αφαίρεσε και τα υπόλοιπα ρούχα. Λίγο πριν γλιστρήσει στην μπανιέρα χτύπησε το
τηλέφωνο του δωματίου. Το κινητό της το είχε απενεργοποιήσει και κανένας δεν
ήξερε ότι βρίσκεται εκεί. Αν δεν το σήκωνε δεν θα μάθαινε ποτέ και με αυτή την
σκέψη δρασκέλισε στα γυμνά μέχρι το ακουστικό. </span></div>
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ήταν από την ρεσεψιόν
και την ενημέρωσαν για το δείπνο. Θα σερβιριζόταν στο λόμπι του ξενοδοχείου στις
20:00 μμ. Η ίδια ζήτησε πολύ ευγενικά να το φέρουν στο δωμάτιο της και αφού
έκλεισε το τηλέφωνο πρόσεξε ότι στεκόταν απέναντι σ' έναν ολόσωμο καθρέφτη. Παρατήρησε
το σώμα της. Το καλύτερο σημείο πάνω της αναμφίβολα ήταν τα πόδια της. Ξεκινούσαν
από κάτω σαν δύο επίχρυσα κηροπήγια και στην κορφή τους κρατούσαν με δόξα και
τιμή δύο κέρινους αλαβάστρινους γλουτούς, οι οποίοι είχαν στηθεί εκεί για να
παραφυλάνε τον κήπο της Εδέμ που ανάβλυζε ανάμεσά τους. Πάνω από τους
κλειδοκράτορες γλουτούς έστεκε μια μέση δαχτυλίδι. Ναι, σίγουρα αυτή ήταν η
βασίλισσα μέσα στο παραλήρημά της .Προσγειώθηκε απότομα,από τις λάγνες εικόνες
της, αντικρύζοντας το στήθος της. Εκεί που κάποτε στέκονταν αγέρωχα και περήφανα
δύο ώριμα αχλάδια και σε κοίταζαν με τέτοια έξαψη που μέχρι και ο Αδάμ αν τα
έβλεπε θα ξέχναγε τι εστί μήλο, σήμερα σε θωρούν δύο ξεφούσκωτα λάστιχα με
τρύπια σαμπρέλα που δεν τα σώζει μήτε μπάλωμα, μήτε βουλκανιζατέρ. </span><br />
<a name='more'></a>
<a name='more'></a><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δέκα οχτώ
μήνες θήλασε δυο παιδιά. Καθημερινή παραγωγή γάλακτος και αυτά με την σειρά τους
αποδείχτηκαν αδίστακτα. Την ρούφηξαν στην κυριολεξία. Τά πιασε με στοργή στις
χούφτες της και τα έσμιξε κάνοντας ένα αυτοσχέδιο στηθόδεσμο. Με βλέμμα όλο νάζι
άρχισε να παίρνει πόζες φθηνής αρτίστα σε καμπαρέ. Ήταν μια θεά του
Ολύμπου. Σίγουρα όχι η Αφροδίτη γιατί δεν ήταν αντικειμενικά ωραία, αν και δεν
της έλειπαν οι κατακτήσεις. Ούτε η Αθηνά γιατί δεν ήταν σοφή, αν και
διευθύντρια δημιουργικού σε γνωστή διαφημιστική εταιρία. Και σίγουρα όχι η Ήρα
με τις ζηλοφθονίες και τις ραδιουργίες της. Αν ήταν μια θεά, θα ήταν η Άρτεμη. Για
την ελευθερία που ενσάρκωνε. Βέβαια δεν ήταν παρθένα - χρόνια τώρα - και δεν της
άρεσε το κυνήγι ανδρών και ζώων που λάτρευε η θεά να πιάνει και να βαλσαμώνει. Η
ίδια κυνήγησε μόνο ένα αρσενικό στην ζωή της. Το γιο της. Συνήθως την
κυνηγούσαν. Και τον Μιχάλη τον άντρα της, τον ερωτεύτηκε γιατί δεν σταμάτησε ποτέ
να την διεκδικεί. </span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Την επανέφερε στην πραγματικότητα η μπανιέρα που
ξεχείλησε. Χώθηκε στους αφρούς της και για λίγο πίεσε τον εαυτό της να μη
σκεφτεί τίποτα. Το νερό την αναζωογόνησε σε σημείο που άρχισε να αμφιβάλλει αν
ήταν καλή ιδέα όλο αυτό το σκηνικό που είχε ετοιμάσει. Μια κραυγή όμως και ένα
δυνατό χαστούκι που η ίδια έριξε στο πρόσωπο της, την κράτησαν μέσα στο πλάνο
της σημερινής βραδιάς. Μόλις τελείωσε το μπάνιο, φόρεσε ένα άσπρο μπουρνούζι και
έβαλε τις χάρτινες παντόφλες μιας χρήσης, προσφορά του λουξ δωματίου. Άνοιξε το
μίνι μπαρ και άρχισε να πειραματίζεται με το αλκοόλ. Στο γραφείο του χωλ βρήκε
ένα κεχριμπαρένιο κουτί με πούρα Cohiba και δεν έχασε την ευκαιρία. Στην πρώτη
τζούρα ένα ντουμάνι από καπνό της έφραξε την αναπνευστική οδό και την έπνιξε
στο βήχα. Το πέταξε στην τουαλέτα και πριν τραβήξει το καζανάκι, το δρόμο της
αποχέτευσης ακολούθησε και όλο το οινόπνευμα του δωματίου. Αυτά είναι για τους
αδύνατους, σκέφτηκε. Η χρήση τους, μπορούσε να την κάμψει από τον σκοπό της που
είχε υψηλό κίνητρο. Άνοιξε την τηλεόραση και βάλθηκε να χαζεύει έναν αγώνα
τένις. Πέρα από τους δύο αθλητές που αγκομαχούσαν στο τερέν, της φαίνονταν
αδιανόητο η απάθεια του κόσμου. </span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Πως μπορούν να μην παθιάζονται; αναρωτήθηκε.</span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Η
ίδια ζούσε με πάθος, αγαπούσε τον άντρα της με πάθος, μεγάλωνε παθιασμένα τα
παιδιά της, γελούσε με πάθος και έκλαιγε με πάθος. Δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς
αυτό το συναίσθημα. Ο ήχος της πόρτας χτύπησε και ξεπρόβαλλε ένας νεαρός που δεν
τον έκανε παραπάνω από είκοσι πέντε. Άφησε τον δίσκο με το δείπνο στο τραπέζι
και νωχελικά έτεινε προς την έξοδο. Πριν φτάσει στην εξώπορτα άφησε το
μπουρνούζι της να πέσει αποκαλύπτοντας του, τα μυστικά του παραδείσου. Για τις
επόμενες ώρες είχε βγει μέσα από το σώμα της και πλανιόταν σαν αερικό πάνω από
το δωμάτιο. Καθώς αυτός την σφυροκοπούσε με το μόριο του η ίδια χάζευε το
κουφάρι της να αποζητά την ηδονή χωρίς δεσμεύσεις. Μια τελευταία νύχτα με έναν
άγνωστο χωρίς όνομα, χωρίς παρελθόν, παρόν και μέλλον. Λίγα λεπτά πριν τα
μεσάνυχτα, την νύχτα της επόμενης μέρας ο νεαρός χάθηκε στο σκοτάδι της
λησμονιάς. Λίγο πριν του ζήτησε να της ανοίξει το παράθυρο που ήταν
ασφαλισμένο. Η θέα στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου ήταν μοναδική. Η επόμενη
μέρα ήταν τα γενέθλια της και ο τριακοστός έβδομος χρόνος ήταν στο κατώφλι
της. Έβγαλε από το σελοφάν που είχε φέρει μαζί της το λιλά φόρεμα και το
φόρεσε. Ανακάτωσε τα μαλλιά της και έτσι αφτιασίδωτη καθώς ήταν βγήκε στο
περβάζι και περπάτησε με γυμνά πέλματα.Κοίταξε την βαθιά νύχτα που απλώνονταν
ολόγυρα της και έδωσε ραντεβού με τον θεό της. Όταν σήμανε δώδεκα, της φάνηκε
αστείο να ευχηθεί χρόνια πολλά στον εαυτό της και με ένα ζωγραφισμένο χαμόγελο
στα χείλη πήρε μια βαθιά ανάσα και έπεσε... </span><br />
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Καθώς αιωρούνταν στο κενό θυμήθηκε
ότι κάπου είχε διαβάσει ότι αν πέσεις από μεγάλο ύψος πεθαίνεις από το σοκ πριν
φτάσεις στο έδαφος. Τρίχες κατσαρές αλλά πως να το διαψεύσεις αυτή την στιγμή...
Παράλληλα αναρωτήθηκε αν έχει υπόλοιπο η πιστωτική της κάρτα, στην οποία είχε
χρεώσει το δωμάτιο... Όση προσπάθεια και αν έκανε να δει την ζωή της να περνά
μέσα από τα μάτια της δεν τα κατάφερε. Άλλος ένας μύθος... Το μόνο που κατάφερε
να δει ήταν την μάνα της, να την παρατηρεί με ύφος αυστηρό να μην κάνει
καμπούρα. Μέσα η πλάτη, έξω το στήθος... Ξαφνικά ένοιωσε μια πελώρια λαχτάρα για
ζωή... Αλλά βλέποντας το κράσπεδο να πλησιάζει, έκλεισε τα μάτια και πίεσε το
θυμικό της να φέρει την εικόνα των παιδιών της. Και σχεδόν τα κατάφερε γιατί
όταν ο αυχένας της κονιορτοποιήθηκε, η ίδια είχε ένα γαλήνιο χαμόγελο στην
έκφρασή της...<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;"><o:p> </o:p></span></div>
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL; mso-fareast-theme-font: minor-fareast;">Υ.Σ : Ο
άνθρωπος δεν έχει καταδικαστεί σε θάνατο, αλλά σε ζωή - Franz Kafka </span>
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-75550264612565327172014-05-19T19:06:00.002+03:002014-05-19T19:06:36.117+03:00Η φούσκα ( 3o Μέρος )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD1uGk05aKCx90ETwlJpQgkSxF8Wlxq-O6ZlUcRQUCLgJ5mC1iVL5GHHyxeJikfDrOo8UG5TqFefQc-aPgI9E5COwqyRuHS-2lUthG4_eoYOtoo-z4Wg1KbI_NqhMExDjKAUwWrmbaLrE/s1600/%CE%97+%CF%86%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%B1+(+3o+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82+).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD1uGk05aKCx90ETwlJpQgkSxF8Wlxq-O6ZlUcRQUCLgJ5mC1iVL5GHHyxeJikfDrOo8UG5TqFefQc-aPgI9E5COwqyRuHS-2lUthG4_eoYOtoo-z4Wg1KbI_NqhMExDjKAUwWrmbaLrE/s1600/%CE%97+%CF%86%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%B1+(+3o+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82+).jpg" height="239" width="320" /></a></div>
Την άκουσε χωρίς να την διακόψει. Όση ώρα του μιλούσε, σκεφτόταν την προκομένη την κόρη του. Πάλι γύρισε ξημερώματα σπίτι. Μετά από τόσους καβγάδες αυτή εκεί. Tο χαβά της. Το αφτί της δεν ίδρωνε. Έδινε και το κακό παράδειγμα στις τρεις μικρότερες αδελφές της που μάθαιναν τα κατορθώματα της και βάλε με το νου σου τι φαντάζονταν. Βλέπεις, την είχαν ως πρότυπο. Από την άλλη είχε και τους γείτονες να σχολιάζουν: "Ολόκληρος διοικητής και να μην μπορεί να βάλει σε τάξη το σπίτι του, σκέψου τι γίνεται στο έρμο τ' αστυνομικό τμήμα!" Πόσο λαχταρούσε να είχε κάνει ένα γιο! Η φύση όμως είχε άλλα σχέδια. Μετά την τέταρτη απόπειρα σταμάτησε την προσπάθεια. Τον παρηγορούσε που και που, κάτι που είχε διαβάσει κάπου - δεν θυμόταν που - και έλεγε ότι κορίτσια κάνουν μόνο οι άντρακλες.
<br />
Τρίτη γενιά αστυνομικός, είχε ακολουθήσει πιστά τα χνάρια πατέρα και παππού και είχε ανεβεί σύντομα τα σκαλιά της ιεραρχίας. Έβγαλε ασπροπρόσωπο το σόϊ - αν εξαιρέσεις το θείο Ανέστη που τους ντρόπιασε όταν πήγε πυροσβέστης* - και ήταν ήδη Αστυνόμος και διοικητής τμήματος σε ηλικία 52 χρονών. Νεκτάριος Παντελιάς με τ' όνομα. Φημιζόταν για την σκληράδα που εφάρμοζε, την μεθοδικότητα που χρησιμοποιούσε και την δικαιοσύνη που απένειμε. Καταλάβαινε γρήγορα τι καπνό φουμάρει ο άλλος, αν λέει αλήθεια ή ψέματα και ήξερε πάντα τον τρόπο για να τον κάνει να ομολογήσει. Συνήθως, έλεγε στους νεοσύλλεκτους ότι η ενοχή είναι σαν την σκιά. Όταν την κυνηγάς, ποτέ δεν την πιάνεις και όταν την αφήνεις, τρέχει ξωπίσω σου. Ο μόνος τρόπος να την εγκλωβίσεις είναι στο φως. Και το φως ήταν αυτός.
<br />
<a name='more'></a>Παρατηρούσε την κοπέλα απέναντί του. Τον είχε εντυπωσιάσει η ευφράδεια που είχε ο λόγος της. Τα επιχειρήματα που εξέθεσε, δεν χωρούσαν αμφισβήτηση. Και ο λεγάμενος όμως, δεν έλεγε ψέματα. Ήταν καθαρή περίπτωση "φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη". Από την στιγμή όμως, που η κοπέλα δεν επιθυμούσε να κάνει μήνυση, η υπόθεση έδειχνε να παίρνει το δρόμο της. Γι' αυτό και δεν πολυσκοτίστηκε. Είχε με σοβαρότερα θέματα ν' ασχοληθεί. Μια σπείρα είχε καταληστέψει γειτονιές της ευθύνης του και ο νομάρχης τον είχε βάλει στο μάτι. Τον τελευταίο χρόνο είχε αφοσιωθεί στο πως θα καταφέρει να την πιάσει, με αποτέλεσμα να λείπει ώρες από το σπίτι. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι κόρες του είχαν σηκώσει μπαϊράκι.
<br />
Μια φούσκα λοιπόν ο έρωτας! Έτσι τού 'πε εκείνη. Δεν κατάλαβε καλά, αλλά δεν τό 'δειξε. Την άφησε να φύγει συμβουλεύοντάς την, να γυρίσει σπίτι της. Την ξεπροβόδισε στον διάδρομο και την χαιρέτησε. Τώρα το μόνο που είχε να κάνει ήταν ν' αφήσει ελεύθερο τον νεαρό επιδειξία. Πριν τον φέρουν στο γραφείο του, παρήγγειλε το καφεδάκι του - έναν πολλά βαρύ με ολίγη - και σύρθηκε ως την τουαλέτα. Εκεί στάθηκε στον καθρέφτη και μ' ένα μικρό ψαλιδάκι έκοψε τις τρίχες που εξείχαν από την γαμψή μύτη του. Μετά χτένισε με μια μικρή τσατσάρα τα γκρίζα ψαρά μαλλιά του προς τα πίσω. Το ίδιο έκανε και στα πυκνά φρύδια που σκέπαζαν τα στρογγυλά μαύρα μάτια του και έπειτα έκατσε για λίγο να θαυμάσει το παχύ μουστάκι του. Όταν γύρισε στο γραφείο βρήκε το καφέ του να τον περιμένει και αφού τον φύσηξε για να κρυώσει, τον ρούφηξε μερακλίδικα. Άναψε τσιγάρο και ήπιε τον καπνό του. Πριν καλά καλά τελειώσει, τό σβησε στο τασάκι και φώναξε στον αστυνομικό Σπαθούλα που μόλις είχε επιστρέψει από αναρρωτική άδεια - έπασχε από ρευματισμούς στην μέση και έψαχνε τρόπο για να ξαναφύγει - να του φέρει τον Αλέξανδρο ο οποίος, τόση ώρα ξεροστάλιαζε στο κρατητήριο.
<br />
- Πέρασε παιδί μου, μη στέκεσαι όρθιος... Κάθησε... Να τελειώνουμε επιτέλους με αυτή την ιστορία!
- Καταλάβατε πως πρόκειται για παρεξήγηση?... Έτσι δεν είναι?
<br />
- Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Το θύμα δεν επιθυμεί την δίωξη σου. Επομένως είσαι ελεύθερος
<br />
- Το θύμα? Δίωξη? Μιλάτε λες και διέπραξα κάποιο αδίκημα?
<br />
- Και ποιος την έπαιζε σήμερα τ' απόγευμα στο πάρκο?
<br />
- Σας είπα, κατουρούσα..
<br />
- Άκου παιδί μου... Να το δεχτώ ότι κατουρούσες... Έστω... Έχουμε και λέμε... Παρακολούθηση χωρίς την συναίνεση του παρακολουθούμενου, πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα, προσβολή της δημοσίας αιδούς και σεξουαλική παρενόχληση... Nα συνεχίσω? Σε μια κόλλα χαρτί σε τύλιγε αν ήθελε,καϋμένε!
<br />
- Κύριε Αστυνόμε έχετε ερωτευτεί ποτέ?
<br />
- Τι σημασία έχει αυτό... Στα χρόνια τα δικά μου, μια γυναίκα μας έπεφτε και αυτή παίρναμε...
<br />
- Αισθανθήκατε ποτέ πεταλούδες στο στομάχι σας?
<br />
- Θά πρεπε?.. Μόνο κάτι καούρες... Και ενίοτε κάνα φούσκωμα...
<br />
- Σκάκι παίζετε?
<br />
- Όχι... Που και που καμιά πρέφα
<br />
- Ε, τότε δεν μπορείτε να με καταλάβετε. Η στρατηγική μου ήταν σωστή, απλά είχα λάθος τακτική. Άργησα να περάσω στην πράξη...
<br />
- Και πότε σκόπευες να το κάνεις?
<br />
- Σήμερα
<br />
- Και τι σε σταμάτησε?
<br />
- Η φούσκα μου...
<br />
- Ρε δε πάτε στο διάολο λέω γω... Φούσκα ο ένας, φούσκα η άλλη... Μου τα φουσκώσατε βραδιάτικα!..
<br />
Χτυπά το τηλέφωνο
<br />
- Γαμώ τον αντίχριστό μου... Ναι... Ποιος είναι?.. Μάλιστα κύριε Νομάρχα!... Το καταδύναμιν κύριε Νομάρχα!... Είμαστε στα ίχνη τους κύριε Νομάρχα!... Βεβαίως κύριε Νομάρχα!... Ανυπερθέτως κύριε Νομάρχα!... Καλό σας βράδυ κύριε Νομάρχα!... Λοιπόν Αλέξανδρε πρέπει να φύγεις. Βλέπεις ότι πνίγομαι...
<br />
- Μήπως σας εμπιστεύτηκε κάτι για μένα?
<br />
- Μισό λεπτό να σκεφτώ... Τι με πέρασες ρε? Θυρωρό για να κρατάω τα ραβασάκια σου... Φύγε σου λέω... Δεν καταλαβαίνεις ότι όσο μένεις εδώ επιβαρύνεις την θέση σου?
<br />
- Μήπως σας είπε τι θα κάνει σήμερα?
<br />
- Φιρί φιρί το πας να σε ξανακλείσω στο κρατητήριο και ν' αρχίσουν να σε κοπανούν σαρανταπέντε μάστοροι και εξήντα μαθητάδες... Πήγαινε σου λέω μην βρεις κανά μπελά...
<br />
- Μα...
<br />
- Άσε τα μα.. και τα θα.. αγόρι μου και άρχισα να σε συμπαθώ... Κρίμα δεν είναι να χαλάσουμε τις καρδιές μας? Κάνε μου τη χάρη και φύγε...
<br />
Όταν έμεινε μόνος προσπάθησε να φέρει σε τάξη το μυαλό και τις σκέψεις του. Και τότε ήταν που ο αστυνομικός Σπαθούλας μπήκε μέσα χωρίς να χτυπήσει και με τα χέρια στην μέση βαρυγκομώντας, του ανακοίνωσε ότι η σπείρα πιάστηκε επ' αυτοφώρω πριν μερικά λεπτά. Ήταν σίγουρα αυτοί, διότι τα αποτυπώματα τους ελέχθησαν και διασταυρώθηκαν. Αυτός με τη σειρά του, ενημέρωσε αμέσως τηλεφωνικά τον Νομάρχη και δέχτηκε θερμά συγχαρήτηρια. Κανονίστηκε, μάλιστα αύριο πρωϊ πρωϊ συνέντευξη τύπου με την παρουσία και των δύο. Μόλις έκλεισε το ακουστικό, άναψε τσίγαρο και βγήκε στο μπαλκόνι. Την προαγωγή την είχε πλέον στην τσέπη και αφού φούσκωσε περήφανα σαν παγώνι, ανάσανε βαθιά μετά από πολύ καιρό. Θυμήθηκε την γυναίκα και τα κορίτσια του και σκέφτηκε να γυρίσει κοντά τους. Πριν μπει μέσα πρόσεξε κάτω στα σκαλιά και είδε τον Αλέξανδρο. Δεν είχε φύγει. Στεκόταν στο πεζούλι, χαμένος στο κόσμο του. Ξαφνικά ένοιωσε μέλος μιας αλληλένδετης τριάδας. Αυτός, ο Αλέξανδρος και η Χαρά ήταν κομμάτια ενός παζλ που λίγο ήθελε ακόμα για να ολοκληρωθεί. Χαρακτήρες στο διεστραμμένο μυαλό ενός συγγραφίσκου που δεν έλεγε ν' αποφασίσει τι θα κάνει με δαύτους. Ταξίδευαν νοερά μέσα σε μια φούσκα που έσκασε σήμερα και ο καθένας έπρεπε να βρει το δρόμο του. Ίσιωσε το μουστάκι με το δεξί του χέρι και ανέλαβε πρωτοβουλία. Θα έπαιρνε τον Αλέξανδρο μαζί του. Θα έκανε μια μικρή στάση στο σπίτι της Χαράς και θα τον άφηνε εκεί. Ο ήχος του περιπολικού μάλιστα, θα έδινε την απαραίτητη επισημότητα στην συγκεκριμμένη τελετουργία. Και έπειτα θα γύριζε σπίτι και θα κοιμόταν έναν αιώνα. Όχι ψέματα. Πρώτα θά βαζε τάξη στο σπίτι του και μετά θα κοιμόταν. Ναι, σίγουρα κάπως έτσι θα έκανε...
<br />
<br />
<br />
* Στίχος παρμένος από τη "Πολισμανία" των Βαβυλώνα
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-32264240676573714402014-05-12T19:26:00.000+03:002014-05-12T19:27:02.433+03:00Η φούσκα ( 2o Μέρος )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXHRpN17mcOnXgHy5W0KrxuumLZXXZNdhBBXZ56bWybrkQIWzHlswEiWkBOlB-GmQ48LYkIEE7W8NXR_N7j2su3e3lVUjRWacH_z2n3lr7LWgfs-uGpue8g-iD8j5x921PemxRuc72N1s/s1600/%CE%97+%CF%86%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%B1+(+2o+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82+).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXHRpN17mcOnXgHy5W0KrxuumLZXXZNdhBBXZ56bWybrkQIWzHlswEiWkBOlB-GmQ48LYkIEE7W8NXR_N7j2su3e3lVUjRWacH_z2n3lr7LWgfs-uGpue8g-iD8j5x921PemxRuc72N1s/s1600/%CE%97+%CF%86%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%B1+(+2o+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82+).jpg" height="217" width="320" /></a></div>
Δεν το πιστεύω πως έμπλεξα έτσι! Δεν λέω, στην αρχή είχε την πλάκα του. Για νά 'μαι ειλικρινής ένοιωσα και λίγο κολακευμένη. Αλλά δω που φτάσαμε νομίζω ότι παρατράβηξε το αστείο. Θέλω λοιπόν να σας εξομολογηθώ τα πάντα χωρίς να αποκρύψω τίποτα. Γιατί ως γνωστόν, αμαρτία εξομολογημένη ουκ έστιν αμαρτία. Ονομάζομαι Χαρά Λ., είμαι από την Βέροια και τον προσεχή Νοέμβριο θα κλείσω τα είκοσι. Τα τελευταία δύο χρόνια έχω μετακομίσει στην Αθήνα λόγω σπουδών και διαμένω στο Γουδί, Ανθέμων 124. Παρακολουθώ ανελλιπώς τα μαθήματα της σχολής μου και τον ελεύθερο χρόνο που έχω, τον μοιράζω μεταξύ δανειστικής βιβλιοθήκης και σε περιπάτους στο κέντρο της πρωτεύουσας. Διάγω μια ήσυχη φοιτητική ζωή. Κοινοβιακή θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω. Και ξαφνικά μια απονεύρωση σου ανοίγει μία τρύπα στο δόντι και από κει μέσα ξεπροβάλλει μια δίνη, ικανή να συμπαρασύρει και να ρουφήξει όλη την υποτιθέμενη ευτυχία σου στην άβυσσο.
<br />
Όλα ξεκίνησαν πριν ένα μήνα, στο οδοντιατρείο του κυρίου Θανάση Ξαγοράρη που βρίσκεται στην Παπαδιαμαντοπούλου 240, στον 3ο όροφο. Δεν σας κρύβω ότι από παιδί έχω έναν φόβο απέναντι στους άντρες που φοράνε άσπρη ποδιά και αφού σου ρίχνουν έναν φωτεινό προβολέα στο κεφάλι σου, σε προστάζουν ν' ανοίξεις το στόμα. Για τον συγκεκριμμένο κύριο όμως, είχα εξαιρετικές συστάσεις και αφού έκλεισα ραντεβού, βρέθηκα στο γραφείο του μια Πέμπτη μεσημέρι. Έφτασα λίγο καθυστερημένα και έκατσα στα δεξιά ενός τριθέσιου δερμάτινου καναπέ στο χρώμα της ώχρας. Αριστερά μου, κάθονταν μία ηλικιωμένη γυναίκα αρκετά μαυρισμένη. Το κεφάλι της σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα ήταν μεγαλύτερο και ο ρυτιδιασμένος της λαιμός έμοιαζε ανήμπορος να το σηκώσει. Μιλούσε στο κινητό και χασκογελούσε. Απέναντι, σε μια πολυθρόνα ίδιου χρώματος με τον καναπέ, ένα αγόρι περίπου στην ηλικία μου, έδειχνε απορροφημένο διαβάζοντας με θρησκευτική ευλάβεια κάποιο περιοδικό. Είχα στην τσάντα μου, τον "Ηλίθιο" του Ντοστογέφσκι και σκέφτηκα να του ρίξω μια ματιά μέχρι να έρθει η δική μου σειρά. Μου φάνηκε όμως ότι δεν κόλλαγε με την ατμόσφαιρα και άλλαξα γνώμη. Γέλασα μάλιστα με τον εαυτό μου που έκανε αυτή την σκέψη.
<a name='more'></a>
Ξαφνικά, ένοιωσα το βλέμμα του αγοριού να με παρατηρεί σχολαστικά. Να μ' εξετάζει εξονυχιστικά από πάνω μέχρι κάτω. Έβγαλα τα γυαλιά που φορούσα και τον κοίταξα κατάματα. Μάλλον ντράπηκε γιατί αμέσως ξαναρίχτηκε με μανία στο περιοδικό. Τότε τον πρόσεξα καλά και γω. Είχε ατημέλητα σγουρά μαύρα μαλλιά, μάτια καστανά σαν κουμπότρυπες και φαρδιά μύτη. Τα πρησμένα ζυγωματικά του, έπεφταν με φόρα πάνω στα μάγουλα που τα στόλιζε ένα αραιό μαύρο γενάκι. Από τους μορφασμούς στο πρόσωπό του, κατάλαβα ότι διαβάζει κάτι πολύ σοβαρό. Έμοιαζε να θέλει να το αποστηθίσει. Φορούσε ένα ροζ κοντομάνικο πουκάμισο, λευκή βερμούδα και μαύρες εσπαντρίγιες στα πόδια. Ξέρετε, τα παπούτσια που φορούν συνήθως οι συνταξιούχοι όταν υποφέρουν από κάλους στα πόδια.
Όταν σταμάτησα να τον παρατηρώ, ξεκίνησε πάλι αυτός. Άρχισε να μου αρέσει όλο αυτό. Με κοιτούσε λες και ήθελε να με ανακαλύψει. Εξερευνούσε πόντο πόντο, κάθε σπιθαμή του εαυτού μου. Προς Θεού, μην πάει ο νους σας στο πονηρό και στο πρόστυχο. Το βλέμμα του είχε κάτι αθώο και ταυτόχρονα παιδικό. Μέχρι να τον φωνάξει ο γιατρός εξακολούθησε να με κοιτά σαν χαζοχαρούμενος. Όταν εδέησε και τον κάλεσε, έμαθα και πως τον λένε. Αλέξανδρος ήταν τ' όνομά του. Παράτησε το περιοδικό ανοικτό και μπήκε μέσα. Μου έκανε εντύπωση που δεν τό 'κλεισε και σκέφτηκα ότι ίσως ήθελε να μου περάσει υπόγεια ένα μήνυμα ή κάποιο τηλέφωνο τ' οποίο έγραψε στα πεταχτά. Σηκώθηκα λοιπόν με τρόπο και το πήρα στα χέρια μου. Έπεσα από τα σύννεφα όταν διαπίστωσα ότι τόση ώρα διάβαζε ένα χαζό άρθρο που συμβούλευε τους άντρες 20 τρόπους - Περίεργο γιατί 20? Γιατί όχι 18? Ή 21? - για να πηδήξουν πριν κλείσουν τα είκοσι. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο άσχημα ένοιωσα εκείνη την στιγμή. Ποιο ηλίθια και από τον "Ηλίθιο" του Ντοστογέφσκι. Τά 'βαλα με τον εαυτό μου που νόμισα ότι αυτός ήταν διαφορετικός. Άλλα όλα τα γουρούνια την ίδια φάτσα έχουν. Δεν άφησα να με πάρει από κάτω και δεν έδωσα άλλη συνέχεια. Ξέρω ότι σας έχω κουράσει με όλες αυτές τις λεπτομέρειες αλλά σας υπόσχομαι ότι σύντομα θα καταλήξω. Μετά τ'οδοντιατρείο λοιπόν, θεώρησα το συμβάν λήξαν και συνέχισα την ζωή μου.
<br />
Δύο μέρες μετά, σε μια βιτρίνα που χάζευα κάτι γόβες, πρόσεξα από τον καθρέφτη του μαγαζιού το είδωλο του Αλέξανδρου. Ήταν ακριβώς απέναντι και με παρακολουθούσε. Πάγωσε το αίμα μου. Ο τύπος τελικά ήταν ψυχανώμαλος και γω μάλλον η ψύχωση του. Δεν έχασα την ψυχραιμία μου και συνέχισα το δρόμο μου χωρίς να του δώσω να καταλάβει ότι τον είχα ανακαλύψει. Απο 'κείνη τη στιγμή όπου και να πήγαινα ένοιωθα τα μάτια του, μόνιμα καρφωμένα στην πλάτη μου. Στην σχολή, στα καφέ, στις βόλτες, παντού. Όταν μάλιστα έλαβα μια ανώνυμη ανθοδέσμη με τριαντάφυλλα, φαντάστηκα σίγουρα ότι θα ήταν από αυτόν. Μάλιστα είχε και μια φράση του Όσκαρ Ουάϊλντ από "Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϊ" γραμμένη σε μια κάρτα με κεφαλαία: "Η ομορφιά σου είναι αυταπόδεικτη..."
Οποιαδήποτε γυναίκα σίγουρα θα κολακευόταν από κάτι τέτοιο αν δεν γνώριζε, ότι ο θείος Όσκαρ συνέχισε την φράση: "...ενώ η μεγαλοφυία χρειάζεται αποδείξεις..."
Εν ολίγοις, για τον ψυχάκια "φίλο" μου, ήμουν μια όμορφη χαζή...
Μετά απ' αυτό, αναγκάστηκα να περάσω στην αντεπίθεση. Θα χρησιμοποιούσα τα ίδια όπλα μ' εκείνον. Θα τον παρακολουθούσα και γω. Όταν σίγουρος πια ότι με άφηνε σπίτι μου επέστρεφε στο δικό του, τον ακολουθούσα και σιγά σιγά έμαθα και γω ράμματα για την γούνα του. Ζούσε μόνος του σε μια γκαρσονιέρα στο Ζωγράφου, Αγίας Ελένης 43 και όταν δεν ήταν ξωπίσω μου, σύχναζε στο σκακιστικό όμιλο Αμπελοκήπων, Μακρυνίτσας 12-14. Ασχολούνταν επαγγελματικά με το σκάκι. Αναρωτιέμαι μάλιστα τι εισοδήματα μπορεί να έχει κανείς από αυτή την ενασχόληση. Τέλοσπάντων, πρέπει να ήμουν το κέντρο του κόσμου του, γιατί δεν παρατήρησα άλλες δραστηριότητες.
Αφού λοιπόν δεν μπόρεσα να βγάλω άκρη από την ιδιωτική ζωή του, αποφάσισα να τον κάνω να μου μιλήσει. Γιατί δεν σας το κρύβω, άρχισα να φοβάμαι ότι η βαλίτσα θα πήγαινε μακριά. Έτσι επιχείρησα δύο φορές να τον αιφνιδιάσω. Την πρώτη φορά καταλήξαμε σ' ένα λεωφορείο και αφού το επιδίωξα, κάθισα δίπλα του. Δεν μπορεί, σκέφτηκα, θα μου μιλήσει και θα ξηγηθούμε μια και καλή. Αλλά που τέτοια τύχη. Είχε κοκκαλώσει. Ο ιδρώτας στο αριστερό χέρι του, κυλούσε στο δεξί δικό μου. Που είχα μπλέξει?.. Αποφάσισα να τον βγάλω από το αδιέξοδο και να κάνω εγώ την αρχή, ζητώντας να κατεβάσει το κουρτινάκι στο παράθυρο. Προσποιήθηκα ότι ο ήλιος με ενοχλούσε. Αυτός με αδέξιες κινήσεις δοκίμασε να το τραβήξει, μέχρι που τό σπασε. Βρήκε μόνο να πει ότι ήταν μαγκωμένο.
Την δεύτερη φορά τον πήρα από πίσω και μόλις είδα ότι θά μπαινε στο Ταχυδρομείο έτρεξα και τον πρόλαβα στην εξώπορτα. Τον κοίταξα συγκαταβατικά σα να του έλεγα ότι τώρα είναι η ευκαιρία σου. Ήταν ολοφάνερο όμως ότι είχα να κάνω με ερασιτέχνη. Παρέμεινε άγαλμα αγέλαστο και ακούνητο. Απλά, άνοιξε την πόρτα και μου πρόσφερε να περάσω. Εγώ με την σειρά μου, χαμογέλασα ειρωνικά και μπήκα μέσα - να κάνω άραγε τι? - ενώ αυτός, χωρίς να το καταλάβω, τσακώθηκε μ' έναν ηλικιωμένο. Ο τελευταίος κρατούσε την μύτη του και μέσα σε παραλήρημα έβριζε θεούς και δαίμονες. Χαρακτήρισε τον Αλέξανδρο τέντυ - μπόϊ και ζητούσε επίμονα να τον κουρέψουν γουλί και να τον περιφέρουν στις πλατείες για να μάθει τρόπους. Ένα ολόκληρο Ταχυδρομείο γελούσε μαζί του. Ο ίδιος ζήτησε συγνώμη και έφυγε τρέχοντας, ενώ εγώ για πρώτη φορά τον λυπήθηκα.
Σήμερα είχα μάθημα ισπανικών και ήξερα ότι αυτός είναι απέξω και χαζεύει στο πάρκο. Πριν πάω στο φροντιστήριο,πήγα στο κομμωτήριο και χτένισα τα μαλλιά μου. Είχα αποφασίσει να το ρίξω έξω σήμερα. Να το κάψω. Να μεθύσω. Να ερωτευτώ τον πρώτο τυχόντα που θα με κεράσει ένα ποτό. Δεν ξέρω αν με νοιώθετε, αλλά κουράστηκα με όλα αυτά. Δεν μου αξίζει τέτοια συμπεριφορά, γαμώτο! Έτσι λοιπόν, όταν βγήκα από το φροντιστήριο ήμουν έτοιμη να τον αγνοήσω. Ποτέ δεν φανταζόμουν όμως, ότι θα αντίκρυζα τέτοιο θέαμα. Τον Αλέξανδρο με κατεβασμένα τα βρακιά και με το μόριο του στα χέρια, να μου φωνάζει σαν παλαβός. Μα για πια με πέρασε? Που το βρήκε τέτοιο θράσος? Αρκετά όμως. Ότι είχα να πω, το είπα. Τα υπόλοιπα, σας είναι γνωστά κυρ' Αστυνόμε!
<br />
- Αυτός ισχυρίζεται ότι κατουρούσε...
<br />
- Και μένα γιατί με φώναξε? Να θαυμάσω τα κάλλη του...
<br />
- Επίσης ισχυρίζεται ότι είναι πολύ ερωτευμένος μαζί σας?
<br />
- Τρίχες κατσαρές. Εγώ αυτό που ξέρω κυρ' Αστυνόμε είναι ότι όποιος ερωτευτεί τα μάλα μιλάει καθαρά και ξάστερα στο αντικείμενο του πόθου του και είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να κερδίσει ή να χάσει.
<br />
- Θα υποβάλετε μήνυση?
<br />
- Τι νόημα θά 'χει? Ξέρετε τι πιστεύω κύριε Αστυνόμε? Πως όλο αυτό είναι μια φούσκα. Ερωτεύτηκε μια ιδέα, ένα περίγραμμα της εικόνας μου. Για σκεφτείτε το λίγο... Αφού δεν με ξέρει καν...
<br />
- Μια φούσκα λοιπόν, που έσκασε...
<br />
- Όχι κύριε Αστυνόμε!
<br />
- Όχι...?
<br />
- Μια φούσκα που την πήρε ο αέρας. Πέταξε ψηλά και αφού έπεισε όλο το κόσμο ότι υπάρχει και βρίσκεται ανάμεσά μας, εξαφανίστηκε...
<br />
<br />
συνεχίζεται...
<br />
<br /></div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-48136230437401052532014-05-05T19:53:00.002+03:002014-05-05T19:53:18.311+03:00Η φούσκα <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2nJfPkZf1R10tn64IRVjHMV0LYDILueN1L3DWfz5n7inTVh8WNxVUmd9hdoBpM4kLL29ifMJCbTQfvNPwuhTCLOU2gR-tWJbz5YQtAp6zCCk7DIdhyUTSzptvn3kNs-YWBzyLGrzlkDU/s1600/%CE%97+%CF%86%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2nJfPkZf1R10tn64IRVjHMV0LYDILueN1L3DWfz5n7inTVh8WNxVUmd9hdoBpM4kLL29ifMJCbTQfvNPwuhTCLOU2gR-tWJbz5YQtAp6zCCk7DIdhyUTSzptvn3kNs-YWBzyLGrzlkDU/s1600/%CE%97+%CF%86%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%BA%CE%B1.jpg" height="184" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Σαν έπιασε να νυχτώνει ρούφηξε τη πορτοκαλάδα του και έκανε νεύμα στον σερβιτόρο - έναν κοντοπίθαρο με παχύ μουστάκι και ψηλή φαβορίτα - να πληρώσει. Τέσσερα αναψυκτικά είχε καταναλώσει, σύνολο 8 ευρώ. Άφησε ένα δεκάρικο και σηκώθηκε να φύγει. Βγαίνοντας θυμήθηκε ότι δεν κατούρησε, αλλά ντρεπόταν να ξαναμπεί στο μαγαζί και να κάνει χρήση της τουαλέτας. Είδε την ώρα και αποφάσισε να περιμένει στο πάρκο. Στάθηκε στο πρώτο παγκάκι που βρήκε. Δεν κάθησε γιατί δεν ήθελε να λερώσει το παντελόνι του. Φορούσε ένα μπεζ κοτλέ με εκρού πουκάμισο και μαύρα μποτίνια. Στήριξε στο παγκάκι το δεξί του πόδι και με τα χέρια το αγκάλιασε. Ξαφνικά του μύρισε η αναπνοή του και μάσησε ένα γαρυφαλλάκι. Ήθελε πολύ να καπνίσει αλλά σκέφτηκε ότι ο καπνός θα επιβάρυνε την ανάσα του. Κοίταξε το ρολόϊ του. Δέκα λεπτά ακόμα. Η καρδιά του άρχισε να χτυπά δυνατά ενώ ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί του. Το είχε πάρει απόφαση. Σήμερα θα της μιλούσε. Θα της έκανε ερωτική εξομολόγηση. Θα της δήλωνε ότι είναι ερωτευμένος μαζί της. Είχε μαζέψει τα κουράγια του και ήταν έτοιμος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Πάει ένας μήνας που την αντίκρισε για πρώτη φορά. Στο χωλ ενός οδοντογιατρού, στην αναμονή για ένα σφράγισμα παρέα με ένα άρθρο - που σημείωνε σχολαστικά είκοσι τρόπους για να πηδήξεις πριν γίνεις 20 χρονών - μπήκε μέσα εκείνη σαν οδοστρωτήρας, φέρνοντας τα πάνω κάτω στην ζωή του. Έμοιαζε με λίβα και τού καψε τα σωθικά. Κάθισε απέναντί του και σαν να του χαμογέλασε. Για το τελευταίο, βέβαια δεν έβαζε το χέρι του στην φωτιά. Είχε μακριά μαύρα κατσαρά μαλλιά και όταν έβγαλε τα κοκκάλινα γυαλιά ηλίου, σάστισε στα δυο στρογγυλά γκρίζο-πράσινα μάτια της. Η μύτη της έκανε κλίση προς τα πάνω και πρόσεξε ότι τα χείλη της σχημάτιζαν μικρά λακκάκια στα μάγουλα μετά από κάθε σύσπαση. Φορούσε τζιν σορτς με ξέφτια, λευκό tshirt και πέδιλα. Μέχρι να τον καλέσει μέσα ο γιατρός δεν πήρε τα μάτια του από πάνω της.<o:p></o:p></span></div>
<a name='more'></a>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Από τότε έγινε η σκιά της. Διακριτικά την παρακολουθούσε από κοντά και έμαθε σιγά σιγά το πρόγραμμά της. Τις καθημερινές φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα ΜΜΕ και τις ελεύθερες ώρες έπινε το καφέ της στα στενά της Σκουφά αγκαζέ μ' ένα βιβλίο. Τ' απογεύματα όταν δεν είχε φροντιστήριο ξενών γλωσσών - μάθαινε ισπανικά - ρέμβαζε στο Θησείο και αλήτευε με τις φίλες της στο Μοναστηράκι. Το Σαββατοκύριακο ξεσάλωνε στα μπαρ της Μιχαλακοπούλου. Έμαθε που μένει και της έστειλε λουλούδια ανώνυμα. Στην κάρτα που τα συνόδευε, ξεσήκωσε κάποιο τσιτάτο από τον Όσκαρ Ουάϊλντ και το πρόσθεσε μαζί με εφτά κόκκινα τριαντάφυλλα. Στο τέλος έμαθε και τ' όνομά της. Την έλεγαν Χαρά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Όλο αυτό το καιρό δεν είχε επισημάνει κάποιο αγόρι δίπλα της και αυτό τον έβαζε σε σκέψεις. Από την μία απορούσε πως μια τόσο όμορφη γυναίκα είναι μόνη και από την άλλη το γεγονός ότι ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να την φλερτάρει ο κάθε κοπρίτης τον άγχωνε, διότι έπρεπε να βιαστεί. Να κάνει την κίνησή του. Και αυτό δεν το ήθελε με κανένα τρόπο. Του άρεσε όπως αισθάνονταν και ήθελε να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερο. Του άρεσε που κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί, βαριαναστέναζε. Του άρεσε που η θύμησή της, ήταν η πρώτη και η τελευταία σκέψη της μέρας. Αλλά πιο πολύ του άρεσε όταν την συναντούσε και το στομάχι του γέμιζε πεταλούδες. Αυτό ήταν το καλύτερο σημείο και δεν το άλλαζε με τίποτα στον κόσμο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Από την άλλη, σαν μανιώδης παίκτης στο σκάκι είχε μάθει να παίζει με σύνεση. Ζύγιζε καλά πριν κάνει την επόμενη κίνηση και ποτέ μα ποτέ δεν υποτιμούσε τον αντίπαλο. Τον μελετούσε ενδελεχώς και τον άφηνε να κάνει το παιχνίδι του. Με υπομονή και μαεστρία τον οδηγούσε στα δίχτυα του. Δεν δίσταζε να θυσιάσει ακόμα και δικά του κομμάτια για να το καταφέρει. Σκοπός του ήταν η αντίπαλη βασίλισσα. Γιατί στον έρωτα και στο σκάκι το θέμα είναι να σκλαβώσεις την βασίλισσα. Να την κάνεις δική σου. Γιατί βασιλιάς χωρίς βασίλισσα δεν υπάρχει...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Όλο το διάστημα που μεσολάβησε μέχρι σήμερα βέβαια ήταν ένας άγνωστος γι' αυτήν. Μόλις δυο φορές είχε συνωμοτήσει το σύμπαν για να βρεθούν τυχαία μετά το οδοντιατρείο. Την μία φορά μέσα στο λεωφορείο χωρίς να το επιδιώξει ο ίδιος, ήρθε και κάθισε δίπλα του. Το αριστερό του χέρι ακουμπούσε στο δεξί της. Ήταν ιδανική η στιγμή για να της μιλήσει και κει που το παίρνε απόφαση, εκεί το μετάνιωνε. Ένας κόμπος στο λαιμό τού φραζε τις λέξεις. Μια αόρατη δύναμη τού κοβε τη λαλιά. Από αυτήν τη δύσκολη θέση τον έβγαλε η Χαρά όταν τον παρακάλεσε να κατεβάσει την κουρτίνα στο παράθυρο για να μην τους βαράει ο ήλιος κατακέφαλα. Αμέσως σαν να τον χτύπησε ηλεκτροφόρο σύρμα σηκώθηκε να κάνει πράξη το θέλημά της. Βάλθηκε να παλεύει με το πλαστικό αλλά πρέπει να είχε κολλήσει με την ζέστη και το ρημάδι δεν κατέβαινε. Αφού είδε και απόειδε τα παράτησε και γυρίζοντας στην Χαρά δικαιολογήθηκε με δύο εκ των υστέρων - όταν ξανάφερε το περιστατικό στο νου του - ατυχείς λέξεις<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Μάλλον μάγκωσε...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Το δεύτερο συμβάν ήταν πιο σύντομο. Μπροστά στην πόρτα του Ταχυδρομείου συναντήθηκαν τα βλέμματα τους και ο ίδιος θα στοιχημάτιζε πως αυτή την φορά το ύφος της κάτι πρόσμενε από αυτόν. Αλλά πάλι έμεινε στήλη άλατος. Δεν άρθρωσε λέξη. Μπέρδεψε τις συλλαβές και η γλώσσα πνίγηκε με το σάλιο του. Το μόνο που κατάφερε ήταν να κρατήσει ιπποτικά την πόρτα για να περάσει μέσα εκείνη, εισπράττοντας ένα γλυκό χαμόγελο. Στον ενθουσιασμό του, την άφησε απρόσεχτα να κλείσει και αυτή ζευγάρωσε απότομα με τη μύτη ενός συνταξιούχου που ήρθε να παραλάβει ένα συστημένο. Αυτό που ακολούθησε δεν περιγράφεται. Ο ίδιος το έχει διαγράψει από την μνήμη του και θα προτιμούσε να διαγραφεί και από την μνήμη της Χαράς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Σήμερα όμως θα της μιλούσε ο κόσμος να χαλάσει. Ήδη σε λιγότερο από δυο λεπτά θα έκανε την εμφάνιση της και δεν θά πρεπε να χάσει αυτή την ευκαιρία. Ξαφνικά τού 'ρθε να κατουρήσει. Έλεγξε το χώρο και είδε σε απόσταση πενήντα περίπου μέτρων μια μουριά με τέλεια κάλυψη - απόκρυψη. Το ξανασκέφτηκε. Αν στο διάστημα που κατουρούσε έβγαινε η Χαρά από το φροντιστήριο θα έχανε την ευκαιρία να της μιλήσει. Και σήμερα ήταν αποφασισμένος. Μα όσο το σκεφτόταν θα είχε ήδη κατουρήσει και δεν θα βασανίζονταν έτσι. Άρχισε να τα βάζει με τον εαυτό του. Έπρεπε να είχε ξαλαφρώσει στο κατάστημα που ήπιε τις πορτοκαλάδες... Το φιλοδώρημα γιατί το άφησε στον μουστακαλή?.. Για να τα κάνει πάνω του?.. Και αυτή η Χαρά γιατί αργούσε?... Αν από την πρώτη στιγμή είχε πάει στην μουριά τώρα θα είχε ανακουφιστεί.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Αρκετά! Κακολόγησε τον εαυτό του. Πίεσε το μυαλό του να χειραγωγήσει την ουρήθρα του και συγκεντρώθηκε στον έρωτα. Όταν θα την αντίκρυζε είχε αποφασίσει να της πει γεια. Σίγουρα θα του έλεγε και αυτή γεια. Μετά θα της έλεγε μόνο τα βουνά δεν σμίγουν για να της δώσει να καταλάβει ότι τίποτα δεν είναι στημένο και όλα συνέβησαν τυχαία. Αυτή σίγουρα θα γελούσε και θα έπαιζε με τα μαλλιά της. Τότε σε αυτή την αμήχανη στιγμή θα της ζητούσε να την συνοδέψει στο σπίτι και στο διάστημα που θα μεσολαβούσε μέχρι εκεί θα έκλεβε την καρδιά της. Θα κέρδιζε την βασίλισσα. Και μετά... Ρουά Ματ!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Το φροντιστήριο σχόλασε. Ήδη κάποιοι άρχισαν ν' αποχωρούν. Η Χαρά θα έβγαινε οσονούπω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Εκείνη την στιγμή ενεργοποιήθηκε το αυτόματο πότισμα στο γρασίδι και τού βρεξε το παντελόνι. Τά βαλε με την τύχη του. Παράλληλα άρχισε να τον πονάει η κύστη του. Ήθελε απελπισμένα να κατουρήσει. Το μυαλό του ανέβαζε στροφές. Έπρεπε να διαλέξει. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.. Χαρά ή φούσκα?... Φούσκα ή Χαρά?... Ήταν πλέον πάνω από τις δυνάμεις του. Την στιγμή που έβγαινε η Χαρά λαμπερή και απαστράπτουσα από το φροντιστήριο τα χέρια του ξεκούμπωναν ασυναίσθητα τα κουμπιά του παντελονιού του ενώ τα πόδια του έτρεχαν μηχανικά προς την μουριά. Την στιγμή που άδειαζε την ταλαιπωρημένη του φούσκα, πρόσεξε την Χαρά και παρατήρησε ότι σήμερα είχε διαφορετικό χτένισμα από κάθε άλλη φορά. Της έκανε νόημα και αφού βεβαιώθηκε ότι τον βλέπει, φώναξε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Με γεια το χτένισμα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">και συνέχισε να κατουράει υπομονετικά το καλλωπιστικό δέντρο τ</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;">´</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">οποίο περήφανο και λυγερόκορμο άπλωνε την σκιά του και χαμπάρι δεν έπαιρνε από τον απρόσκλητο και αυθάδη επισκέπτη του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
συνεχίζεται...</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<br /></div>
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-389913498672530302014-04-22T19:02:00.000+03:002014-04-22T19:02:57.405+03:00Το φυλάκιο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8bDMzcNUnHADRxkodV7duW32DxQfnyg4cq4kyLBklxJB5rv6VeTTNTuaj5Z-q_HJm8dvmGpnQgf4pYiXasHhwxXSuAZ5Ky5yVo9mXxPSUImF_VCz2MhOP_5nj3Y0bRzU_Fq1T6hgDi8o/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%BF....jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8bDMzcNUnHADRxkodV7duW32DxQfnyg4cq4kyLBklxJB5rv6VeTTNTuaj5Z-q_HJm8dvmGpnQgf4pYiXasHhwxXSuAZ5Ky5yVo9mXxPSUImF_VCz2MhOP_5nj3Y0bRzU_Fq1T6hgDi8o/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CE%BF....jpg" height="214" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Εκείνο το πρωϊνό έμοιαζε συνηθισμένο.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Σηκώθηκε λίγο πριν τις 8:00.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Είχε κοιμηθεί αποβραδίς με το παντελόνι και το φανελάκι.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δεν τά βγαλε γιατί είχε σκοπό να κάνει έφοδο στις σκοπιές τα ξημερώματα αλλά σαν έφτασε εκείνη η στιγμή προτίμησε το στρώμα του, που με χάρη ακουμπούσε πάνω στους σομιέδες.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Τηλεφώνησε στο τάγμα και έδωσε την πρώτη αναφορά της ημέρας.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ύστερα δίπλωσε τον υπνόσακό του και τον απίθωσε στην άκρη.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Χάρη σ' αυτόν δεν είχε χαλάσει τα στρωσίδια και με λίγο σιάξιμο το κρεβάτι έμοιαζε με αεροδρόμιο.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Γκελ έκανε όποιο κέρμα και νά ριχνες πάνω του. Με μια ξυριστική μηχανή στάθηκε μπροστά σε έναν μικρό καθρέφτη και σάρωσε καλά τα δύο καλοθρεμμένα του μάγουλα και τον αδύνατο μακρύ λαιμό του.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Τα κοντοκουρεμένα μαύρα μαλλιά του, έκαναν μια μικρή χωρίστρα που η κορυφή της ακουμπούσε σε ένα στρωτό σιδερωμένο μέτωπο.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δύο μεγάλα καστανά μάτια άφηναν να κυλήσει ανάμεσά τους μια λεπτή μύτη που κατέληγε σε ένα μεγάλο στόμα με σαρκώδη χείλη.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Όταν τελείωσε το ξύρισμα φόρεσε το πάνω μέρος της παραλλαγής του και έδεσε τ' άρβυλά του.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Έφτιαξε τον γιακά για να φαίνονται τα οπλόσημα στα πέτα και βγήκε για κατούρημα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Καλημέρα Δόκιμε, φώναξε ο μάγειρας.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Θες καφέ?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δεν του αποκρίθηκε.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Απλά τού γνεψε καταφατικά.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Με τους φαντάρους τα πήγαινε καλά. Ακολουθούσε την μέθοδο της φωτιάς.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Όχι πολύ μακριά τους, για να μην κρυώνεις και όχι πολύ κοντά τους, για να μην καείς.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Επαινούσε το σωστό και τιμωρούσε το λάθος.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Οι αγγαρείες μοιράζονταν αξιοκρατικά όπως επίσης και οι έξοδοι.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δύο πράγματα απασχολούν τον Έλληνα στρατιώτη.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Πότε θα πάρει άδεια και πότε θα κάνει τσιγάρο.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Και ο ίδιος φρόντιζε και για τα δύο.<o:p></o:p></span></div>
<a name='more'></a><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Ορίστε ο καφές σου, Δόκιμε...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Άστον στο τραπέζι.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Οι υπόλοιποι πήραν πρωϊνό?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Άπαντες!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Τι θα φτιάξεις σήμερα?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Φασολάδα, Δόκιμε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Καλώς...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μόλις έμεινε μόνος έβγαλε ένα μικρό φλασκί από το συρτάρι και έσταξε στο καφέ δύο δάχτυλα.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Τράβηξε μια γερή γουλιά και έστριψε τσιγάρο.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Πριν το ανάψει χτύπησε το τηλέφωνο.Ήταν από το κεπίκ του τάγματος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Δόκιμε, έρχεται ο Ταξίαρχος από κει.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Το νου σου...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Πόσο χρόνο έχω γαμώτο...?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Τα επόμενα λεπτά θύμισαν φιλμικό χρόνο ενός κακοπαιγμένου κινηματογραφικού τρέϊλερ.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Φαντάροι σε υστερία να ξυρίζονται χωρίς σαπουνάδα,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">κρεβάτια να στρώνονται,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">όπλα να λαδώνονται,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">οπλοβαστοί να κλειδώνονται,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">θάλαμοι να απογειώνονται,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">προαύλιοι χώροι να καθαρίζονται και σκοπιές να ανανεώνονται. Όταν έφτασε ο Ταξίαρχος αντίκρυσε ένα άγημα λίγο ματωμένο,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">λίγο τσαλακωμένο,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">λίγο λαδωμένο και πολύ χεσμένο.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δεν έδωσε καν σημασία στην αναφορά του Δόκιμου και τράβηξε κατά κει πού πεφτε η κουζίνα, λες και τον είχε κόψει η λόρδα.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Όταν μπήκε μέσα άρχισαν τα όργανα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Ωραίο μαλλί ο μάγειρας..</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Δεν συμφωνείς Δόκιμε?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Για να το λέτε εσείς κύριε Ταξίαρχε...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Θα τον προτιμούσα όμως με το καπέλο του.. Εσύ τι λες Δόκιμε?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Μάλιστα κύριε Ταξίαρχε. Γιατί είσαι ασκεπής βρέϊ !<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ο μάγειρας αναψοκοκκινισμένος ανοίγει ένα ντουλάπι και βγάζει από μέσα έναν ζαρωμένο σκούφο και τον φορά ανάποδα σαν φέσι θυμίζοντας αρσενικιά Γκιουλμπαχάρ.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ο Ταξίαρχος ανοίγει την κατσαρόλα, δοκιμάζει και αποδεικνύεται μέγας γευσιγνώστης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Έχεις όλα τα υλικά, μάγειρα, για την φασουλάδα?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Μάλιστα κύριε Ταξίαρχε!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Δεν μου τα λες και μένα να τα μάθω του κάνει ρητορικά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Λάδι,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">κρεμμύδι,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">καρότο,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">πελτέ ντομάτας,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">αλάτι και πιπέρι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Σέλινο δεν βάζεις?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Βάζω κύριε Ταξίαρχε...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Και που είναι?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Δεν είχα και δεν έβαλα, κύριε Ταξίαρχε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Δεν είχες...? Τι λέει ο μάγειρας σου, Δόκιμε?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Για να είμαι ειλικρινής κύριε Ταξίαρχε</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;">,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;"> δεν παρέλαβα σέλινο με τα ώνια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Δεν παρέλαβες ή δεν έλεγξες?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Δεν έλεγξα κύριε Ταξίαρχε...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Δόκιμε,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">όλη η Ταξιαρχία στο νησί τρώει σήμερα φασουλάδα με σέλινο και εσύ θα είσαι η μοναδική παραφωνία!</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Τράβα πάρε τηλέφωνο το τάγμα σου να τσακιστεί ο Υποδιοικητής σου να φέρει το γαμημένο το ζαρζαβατικό μην πάω από κει και τον ξεκολιάσω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Μάλιστα κύριε Ταξίαρχε!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Και που σαι Δόκιμε?</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Θα επαναλάβεις στο τηλέφωνο ακριβώς ότι σου είπα!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Όταν τον αντίκρυσε ξανά ήταν σαφώς πιο ήρεμος.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Τον παρατήρησε καλύτερα.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ήταν ψηλός με μεγάλο κεφάλι πλεγμένο από ψαροκόκκαλα μαλλιά, φαρδύ μέτωπο, με δύο μπλε χάντρες για μάτια, κυρτή μύτη και ένα μικρό ξερό στόμα.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μιλούσε με τους φαντάρους για τις άδειές τους και απαιτούσε ηθικό ακμαιότατο.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Βλέποντάς τον νηφάλιο, προσπάθησε να μαντέψει το ύψος της καμπάνας που σίγουρα χτυπούσε γι' αυτόν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Ενημέρωσες το τάγμα σου, Δόκιμε?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Μάλιστα κύριε Ταξίαρχε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Όπως ακριβώς τα είπα?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Ήμουν πιο φειδωλός κύριε Ταξίαρχε...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Έλα να περπατήσουμε μαζί, Δόκιμε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">του κάνε και πήραν τον χαλικόδρομο που κατέληγε στις αποθήκες οπλισμού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Πως σε λένε Δόκιμε?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Απόστολο Κ., κύριε Ταξίαρχε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Μην επαναλαμβάνεις συνεχώς τον βαθμό μου.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ποια είναι η καταγωγή σου?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Αθήνα.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ο πατέρας είναι από Λευκάδα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Τι έχεις σπουδάσει?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Πολιτικές επιστήμες...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Βάδιζαν μαζί και συζητούσαν απλά πράγματα.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Καθημερινά.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Οι βαθμοί που τους χώριζαν είχαν εξωκείλει και για μερικά λεπτά ο Δόκιμος διαισθάνθηκε ότι η καμπάνα που χτυπούσε δεν αφορούσε αυτόν.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Αυτό βέβαια το ένοιωσε για λίγο, γιατί ξαφνικά ο Ταξίαρχος πετάχτηκε, λες και τον τσίμπησε ηλεκροφόρο σύρμα, πάνω από ένα πυροσβεστικό αυτοσχέδιο σύστημα, που βρίσκονταν έξω από κάθε απόθηκη πυρομαχικών και αποτελούνταν από δύο βαρέλια με νερό παρέα με κουβάδες και χειρωνακτικά εργαλεία, με σκοπό να το επιθεωρήσει.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Το ύφος που πήρε ανοίγοντας το ένα από τα δύο βαρέλια έκανε τον Δόκιμο να παγώσει σύγκορμος.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Με τα χέρια στην μύτη του και με προσφώνηση στον Θεό κάλεσε τον εν δυνάμει Ανθυπολοχαγό να αντικρύσει το θέαμα στο βαρέλι.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ο τελευταίος νομίζοντας ότι θα γίνει μάρτυρας ενός φρικιαστικού εγκλήματος με διαμελισμένο θύμα του οποίου το κεφάλι έτυχε να βρεθεί μέσα σ' εκείνο το καταραμένο βαρέλι μάζεψε ότι κουράγια είχε και χαμήλωσε τα μάτια του στο πάτο του κυλινδρικού δοχείου.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Η θέα μιας άτυχης πνιγμένης γάτας, που από την συσσώρευση νερού στα πνευμόνια της είχε γίνει τούμπανο, μόνο γέλια του έφεραν αλλά κρατήθηκε στο ύψος των περιστάσεων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Δόκιμε, απομακρύνσου και μην εισπνέεις.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ζήτα από το Τάγμα σου, να στείλει ομάδα με αντιασφυξιογόνες μάσκες να αποκλείσουν το συγκεκριμένο τετράγωνο και να παρθούν όλα τα μέτρα για την ειδική απολύμανση του χώρου.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Σε καθιστώ υπεύθυνο για την σωματική υγιεινή των φαντάρων σου...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Με σύντομες δρασκελιές τρύπωσε στο τζιπάκι της Ταξιαρχίας που οδηγούσε ένας φλώρος βισματίας που χαζογελούσε, έβαλε μπροστά και αφού γέμισε με σκόνη το φυλάκιο εξαφανίστηκε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Όταν απέμεινε μόνος αναρωτήθηκε για το ύψος της ποινής του. Μάλλον θα ενημερωνόνταν ταχυδρομικά. Δεν το πολυσκέφτηκε διότι η θέα ένος ακόμα τζιπ που κατέβαινε φουριόζο την πλαγιά δεν του άφησε περιθώρια για δεύτερες ή τρίτες σκέψεις.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μόλις πέρασε την πύλη και φάνηκε η φυσιογνωμία του Διοικητή του, αναθεώρησε για όλα και του φάνηκε πιο λογικό, η τιμωρία να έλθει από φίλιες δυνάμεις και συγκεκριμμένα απ' αυτόν τον κοντό σαρανταπεντάρη καριερίστα μουστακαλή Άνσχη ο οποίος είχε μικρό κεφάλι, μικρή μύτη και πιθανόν μικρό τσουτσούνι.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Όταν πρόσεξε μάλιστα ότι στο δεξί του χέρι κρατούσε μια διάφανη πλαστική σακκούλα γεμάτη σέλινο σιγουρεύτηκε εντελώς για το τσουτσούνι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Καλά ρε Δόκιμε δεν ξέρεις ότι στα φασόλια μπαίνει σέλινο? τού ΄κανε αυτός για να του σπάσει τον τσαμπουκά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Δεν είμαι μάγειρας, κύριε Διοικητά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Σαν να μη μου τα λες καλά</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;">,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;"> του 'πε και μπήκε στο μαγειρείο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Και που ν' ακούσεις για την γάτα, σκέφτηκε ο Δόκιμος και χαμογέλασε αμυδρά.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ότι και να συνέβαινε τώρα,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">είχε πάψει να τον ενδιαφέρει.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ίσα ίσα είχε αρχίσει να το διασκεδάζει.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Πριν μπει στη κουζίνα χώθηκε στο καμαράκι του και τράβηξε δύο καλές γουλιές από τον πρωϊνό "ιρλανδέζικο" καφέ που στο μεταξύ είχε μουλιάσει.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Όταν βρέθηκε ξανά μπροστά του, ήταν ήδη έτοιμος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Ξέρετε κύριε Διοικητά υπάρχει και κάτι άλλο που βρήκε ο κύριος Ταξίαρχος...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Τι πράγμα?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Μια πνιγμένη γάτα μέσα σ' ένα πυροσβεστικό βαρέλι!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Ε, και λοιπόν?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Ζήτησε ειδική ομάδα με μάσκες οξυγόνου να αποσύρουν την γάτα και να απολυμανθεί περιμετρικά η περιοχή σ' εκείνο το σημείο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Μήπως να στείλω το CSI?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Το ποιο?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Δεν μας γαμάς ρε Δόκιμε! Πάρε ένα φτυάρι,</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">βγάλτην και σύρε πέτα την πίσω στη χωματερή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μπήκε στο τζιπ αφού τσέκαρε τις σκοπιές και τα τετράδια εφόδου και χωρίς καν να χαιρετήσει ανηφόρισε την πλαγιά μέχρι που χάθηκε.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ο Δόκιμος σήμανε λήξη συναγερμού και άφησε τους φαντάρους του να χαλαρώσουν μετά απ' όλο αυτό.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Ο ίδιος φτυάρισε την γάτα από το βαρέλι και την μετακίνησε στο γκρεμό των σκουπιδιών.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Μέχρι να φτάσει εκεί, η δυσοσμία του άμοιρου ζώου τρυπούσε την μύτη του και του έκαιγε τα σωθικά.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Το βάρος από το τουμπανιασμένο με νερό σώμα, του τσάκιζε τους μύς. Μόλις έφτασε στη χωματερή δεν του πήγε η καρδιά να το πετάξει παρ' άνοιξε ένα λάκκο και τό θαψε εκεί. Στην συνέχεια έβαλε έναν φαντάρο ν' αδειάσει το βαρέλι μέσα στο οποίο βρέθηκε η γάτα και αφού το καθάρισε καλά, το ξαναγέμισε με νερό.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Όταν όλα είχαν τελειώσει κλείστηκε στο καμαράκι του και πήρε στα χέρια του το τσιγάρο που δεν είχε προλάβει να καπνίσει από το πρωϊ.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Πριν του βάλει φωτιά άκουσε τον μάγειρα να τον καλεί για φαγητό<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">- Φασολάδα με τριμμένο σέλινο...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Προτιμώ το σέλινο βρασμένο, απάντησε και αρνήθηκε. Άναψε το τσιγάρο και πίνοντας τον καπνό, του ήρθε έντονη η μυρωδιά του τοξικού από τη αποσυντεθειμένη σωρό του γατιού.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Τράβηξε μια καλή γουλιά από το φλασκί και αναρωτήθηκε αν θα μπορούσε ν' απαλλαγεί σύντομα από αυτή την οσμή της πτωμαϊνης.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10pt;">Κατά τ' άλλα ήταν ένα πρωϊνό που έμοιαζε συνηθισμένο...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0pt;">
<br /></div>
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-48027966269479334132014-04-08T20:05:00.001+03:002014-04-08T20:05:23.460+03:00Η υπόσχεση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRpCPJ-hgp-fW__A7Pe225pz6cKYxgEvolGt9Hato-Ao6h3aMAABmiGisEeoV7lUGmv0Kbks9t0_aRrMpV-t4sKRmKKyPfsS_BNpLt2JwEEdDqxYJXl3lvIUu8vPV4fxjLDs-Wn-5SkTg/s1600/%CE%97+%CF%85%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%83%CE%B7....jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" closure_lm_926405="null" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRpCPJ-hgp-fW__A7Pe225pz6cKYxgEvolGt9Hato-Ao6h3aMAABmiGisEeoV7lUGmv0Kbks9t0_aRrMpV-t4sKRmKKyPfsS_BNpLt2JwEEdDqxYJXl3lvIUu8vPV4fxjLDs-Wn-5SkTg/s1600/%CE%97+%CF%85%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%87%CE%B5%CF%83%CE%B7....jpg" height="304" width="320" yta="true" /></a></div>
Σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπο με τα χέρια του και βάλθηκε να δοκιμάσει πάλι. Άρπαξε τα σκουροφαγωμένα κάγκελα με τις χούφτες του και τα στριφογύρισε μία αριστερά, μία δεξιά. Αυτά πάλλονταν στον ρυθμό του αλλά δεν έδειχναν ιδιαίτερα συνεργάσιμα. Ήταν βαθιά μέσα στο τσιμέντο η φωλιά τους και η υγρασία φαινόταν η μοναδική φίλη που έδινε κάποια χάρη στη κίνηση τους. Πότε από δω, πότε από κει, σού δινε την ψευδαίσθηση της ελευθερίας. Εκείνη την αίσθηση ότι θα έβγαζε το περιττό σίδερο που τον χώριζε από τον υπόλοιπο κόσμο και θα τρύπωνε πάλι σε αυτόν. Με αυτήν την εικόνα είχε πεισμώσει και δεν εγκατέλειπε. Και ας είχαν ματώσει οι παλάμες του από την συνεχόμενη τριβή. Πόσες ώρες άραγε είχε πιαστεί με δαύτα? Ξημέρωνε σε λίγο...<br />
- Χάραξε Γέστα?<br />
- Μόλις...<br />
- Ακόμα παλεύεις με τα σίδερα?<br />
- Θα μπορούσες να βάλεις ένα χεράκι...<br />
- Τι νόημα έχει?<br />
- Αυτό μην το ξαναπείς Δημά, γιατί σε πνίγω με τα χέρια μου πριν φτάσεις στο σταυρό...<br />
Το ύφος που τον κοίταξε ήταν αρκετό για να μην ξαναμιλήσει. Τα μελιά μάτια κάτω από ένα ζευγάρι πυκνών φρυδιών που ζευγάρωνε με μία γαμψή γερακίσια μύτη ανάμεσα σε δύο ξεραγκιανά μάγουλα και ένα σμιλεμένο στόμα με ουλές στις άκρες των χειλιών, στεφανωμένο από κατσαρά μαύρα μαλλιά στέκονταν απέναντί του σε στάση προσοχής και τον εξέταζε εξονυχιστικά. Χαμήλωσε το βλέμμα του και προτίμησε να σιωπήσει.<br />
- Αν είχα λίγο χρόνο ακόμα...<br />
- Τι θα μας κάνουν Γέστα?<br />
<a name='more'></a>Άφησε τα κάγκελα και με τις πληγωμένες του γροθιές άρχισε να θωπεύει κάθε μεριά του τοίχου αν είναι κούφιος. Θυμήθηκε την μάνα του, γιατί πατέρα δεν γνώρισε. Πάντα τού λεγε νά χει το νου του. Να φυλάγεται. Να μην το βάζει κάτω. Ακόμα και όταν την βρήκε κατακρεουργημένη από τους Ρωμαίους λίγο πριν ξεψυχήσει, τον έβαλε να της υποσχεθεί πως ποτέ δεν θα κάτσει φρόνιμα. Πάντα θα ψάχνεται...<br />
- Θα σχηματίσουν με δυο ξύλα το γράμμα Τ και εκεί, αφού μας δέσουν τα χέρια και τα πόδια οπισθάγκωνα, θα μας σταυρώσουν...<br />
- Και θα πεθάνουμε Γέστα?<br />
- Να το εύχεσαι γιατί αν δεν συμβεί, τότε σου σπάνε χέρια και πόδια...<br />
- Και μετά?<br />
- Λένε ότι ο πόνος είναι τόσος μεγάλος που παρακαλάς να σε σκοτώσουν επιτόπου...<br />
- Και μετά?<br />
- Δεν έχει μετά Δημά... Μετά σκοτάδι... Πίσσα...<br />
- Δεν μπορεί...<br />
- Πριν έρθεις στην ζωή τι θυμάσαι?<br />
- Τίποτα<br />
- Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα θυμάσαι μετά?<br />
- Και η επόμενη ζωή που λένε και ευαγγελίζονται?<br />
- Η γη της επαγγελίας θά ρθει σε αυτή την ζωή μόνο αν το πιστέψει ο άνθρωπος και μοχθήσει γι΄ αυτό.<br />
- Δεν μπορεί να είσαι τόσο εγωϊστής αυτές τις στιγμές Γέστα?<br />
- Έναν Θεό που με ξεχνά σε αυτή την ζωή, για να με θυμηθεί στην επόμενη στον χαρίζω...<br />
- Δεν έχεις ιερό και όσιο πάνω σου άθεε! Νομίζεις ότι είσαι υπεράνω του Θεού και τον χρησιμοποιείς όπως εσύ νομίζεις... Θα καείς στην κόλαση...<br />
- Μάλλον στον σταυρό, αλλά θα χω παρέα εσένα!<br />
- Ύπαγε οπίσω μου σατανά!<br />
- Γέστα με λένε...<br />
Σταμάτησε να τον ενοχλεί όταν αντίκρυσε βουρκωμένα τα καστανά του μάτια. Τα κοντά ξανθά μαλλιά του άγγιζαν το ζαρωμένο του μέτωπο από τ' οποίο κατηφόριζε μια πλακουτσή μύτη και κατέληγε σε ένα μεγάλο στόμα στο οποίο αρμένιζαν δύο σειρές στραβά δόντια. Του άρεσε από παιδί να τον πειράζει. Τον βρήκε μόνο του, πριν δύο δεκαετίες, να ψάχνει για ένα ξεροκόμματο και το λυπήθηκε. Πατέρα και μάνα δεν γνώρισε και τον πήρε, καθότι μεγαλύτερος, υπό την προστασία του. Μαζί μπήκαν στην παρανομία και τους ένωσε το μίσος έναντια στον Ρωμαϊκό ζυγό. Αυτό τους έκανε αχώριστους. Ακόμα και μέσα στην φυλακή...<br />
- Σύγχωρεσέ με που φάνηκα αδύναμος...<br />
- Το έχω ξεχάσει ήδη, Δημά!<br />
- Πως το λες αυτό? Αν δεν σταματούσες για μένα, τώρα θα ήσουν ελεύθερος...<br />
- Αν ένα κομμάτι του εαυτού σου έμενε πίσω δεν θα σταμάταγες να το μαζέψεις?<br />
- Νομίζω πως ναι...<br />
- Και γω τι νομίζεις πως έκανα ανόητε!<br />
Όλη την ώρα που του μιλούσε δεν σταμάτησε να ψάχνει τρόπο για να το σκάσουν από κει. Τράβαγε τα κάγκελα, χτυπούσε τους τοίχους, κλότσαγε την αμπαρένια πόρτα. Δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι είχαν πιαστεί σαν τα ποντίκια. Είχε ξημερώσει για τα καλά και σε λίγο θα εμφανίζονταν οι Ρωμαίοι στρατιώτες.<br />
- Γέστα τι κάνεις? Είναι ανώφελο πλέον..<br />
- Τίποτα δεν είναι ανώφελο τ' ακούς? Τίποτα. Τα βλέπεις αυτά τα αδύναμα λιπόσαρκα πόδια που με κρατούν όρθιο? Θωρείς αυτά τα χέρια που σχηματίζουν γροθιές στον αέρα? Όσο λοιπόν θα βαστάνε θα παλεύω. Τ' ακούς. Θα παλεύω...<br />
- Φοβάμαι Γέστα...<br />
- Και γω!<br />
- Αγκάλιασέ με...<br />
Έπεσε στα πόδια του και τον έκλεισε μέσα στο στήθος του. Οι παλάμες του, έκαναν κύκλο και άγγιξαν τις πλάτες του. Μέσα εκεί κούρνιασε ο Δημάς. Μεμιάς στέγνωσαν τα δάκρυα του και ευχήθηκε να πεθάνει αυτή την ευλογημένη στιγμή. Όταν μπήκε ο εκατόνταρχος με δυσκολία τους χώρισε και αφού τους μαστίγωσε για τα καλά, απίθωσε στον καθένα από έναν σταυρό και τους έβαλε να τον σύρουν μέχρι τον Γολγοθά. Ο Γέστας όταν ξανάνοιξε τα χέρια του αντίκρυσε δύο καρφιά στολίδια και παρά το σφυροκόπημα στα πόδια του είχε το νου του στον Δημά που αργόσβηνε παραδίπλα του. Άρχισε να νοιώθει ένοχος. Είχε κάνει κάτι χειρότερο στον αδελφικό του φίλο απ' αυτό που είχαν κάνει οι Ρωμαίοι στρατιώτες. Τον είχε καρφώσει στην ψυχή αφού του 'χε στερήσει την ελπίδα. Την λύση την έδωσε ένας φουκαράς Ναζωραίος που θεωρούσε εαυτόν υιό του Θεού και έτυχε να σταυρώνεται ανάμεσά τους.<br />
- Αν είσαι αυτός που λες, σώσε τον εαυτό σου, σώσε και εμάς...<br />
τον χλεύασε δυνατά για να ξυπνήσει τον Δημά.<br />
Ο τελευταίος, σαν να πήρε πνοή όρθωσε το ανάστημα του και με επιθανάτια φωνή λάλησε<br />
- Εμείς δίκαια πληρώνουμε τα κρίματα μας, αυτός όμως δεν έκανε κάτι κακό...<br />
Η υπόσχεση που έλαβε ο Δημάς ήταν αρκετή για να ξεψυχήσει ευτυχισμένα. Η θρησκεία, βλέπεις είναι μεγάλη παρηγοριά. Ερχόμαστε στο κόσμο αυτό, μωρά με άγνοια κινδύνου και φεύγουμε μεγάλοι μετά γνώσεως λόγου και φόβου. Μακάρισε τον φίλο του που είχε ένα γρήγορο τέλος. Ο θάνατος είναι κακός μονάχα όταν αργεί πολύ και αφήνει τον πόνο να σε ταπεινώσει. Αυτές τις σκέψεις έκανε ο Γέστας όταν ένας στρατιώτης πέρασε με μια βαριοπούλα και έσπασε συθέμελα τα πόδια του. Αυτό ήταν και το τελευταίο που κατάλαβε πριν κλείσει τα μάτια του. Αλλά δεν έπεσε σε μαύρο σκοτάδι όπως πίστευε. Είδε την μάνα του. Νέα και όμορφη να τον καλεί να πάει κοντά της. Όταν την πλησίασε, αυτή έβγαλε μια κραυγή<br />
- Σήκω και πάλεψε!<br />
και ήταν τόσο δυνατή που τον ξύπνησε από το λήθαργο στο οποίο βρισκόταν. Ήταν πλέον σούρουπο και βρίσκονταν κάτω από το σταυρό, στο έδαφος με τα καρφιά βγαλμένα. Με τις άκρες των ματιών του παρατήρησε τους Ρωμαίους στρατιώτες που στοίβαζαν τα πτώματα για να τα θάψουν στις χωματερές. Με τα τρυπημένα χέρια και τα σπασμένα του πόδια άρχισε να σέρνεται δεξιά και αριστερά για να ξεφύγει, μα ένας χιλίαρχος τον πήρε χαμπάρι και με το σπαθί στο χέρι, του διαπέρασε την καρωτίδα. Καθώς σκούπιζε το αίμα από το αιχμηρό μέταλλο, ένας Εβραίος από την Αριμαθαία ζήτησε προσωπικά το σώμα του Ναζωραίου για να το ενταφιάσει ο ίδιος. Έφερε μαζί του και τα απαραίτητα έγγραφα για κάτι τέτοιο, υπογεγραμμένα από τον Ρωμαίο Έπαρχο. Ο χιλίαρχος συμφώνησε μην μπορώντας να πράξει διαφορετικά. Βλέποντας από την μία τον νεκρό Γέστα και από την άλλη το σώμα του Χριστιανού που φυγαδεύονταν με συνοπτικές διαδικασίες, τοποθέτησε το σπαθί στη θήκη του και ευχήθηκε να είναι σύντομη η παραμονή του σ' αυτόν τον άθλιο αλλά και συνάμα μυστήριο τόπο...<br />
<br /></div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-90028481173747670632014-03-28T21:16:00.000+02:002014-03-28T21:16:01.676+02:00Το συμβάν ( 2o Μέρος )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAz27NbcoxFwKPyhp4AccDuZlh38sM3cf70ezm5eQqixs1w7EZkMh1e3JaVDxebALYC9i8fcdhGMoYIsm312ZsS_4uKG0hQSbL7l2ceWfFVAV-bVl0g3jhfNMszWPhCHjgbS_W8rjRr_U/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%AC%CE%BD+(+2o+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82+).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" closure_lm_853608="null" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAz27NbcoxFwKPyhp4AccDuZlh38sM3cf70ezm5eQqixs1w7EZkMh1e3JaVDxebALYC9i8fcdhGMoYIsm312ZsS_4uKG0hQSbL7l2ceWfFVAV-bVl0g3jhfNMszWPhCHjgbS_W8rjRr_U/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%AC%CE%BD+(+2o+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82+).jpg" height="162" uta="true" width="320" /></a></div>
Για ποιο λόγο ανησυχούσε? Δεν είχε κάνει κάτι μεμπτό. Ένα εισιτήριο δεν χτύπησε το πρωϊ στο λεωφορείο, αλλά το πρόστιμο το πλήρωσε. Κάτι λογαριασμούς που είχε καθυστερήσει θα τους ξοφλούσε το συντομότερο. Ξεκόλλησε τα χέρια του από τον καλόγερο και αφού κρέμασε σε αυτόν, ένα καπέλο και δύο παλτά - που είχαν ξεπέσει με τον σαματά - πλησίασε στο γραφείο του Βεληγκέκα. Αυτός είχε αράξει στον θρόνο του και φυσούσε το καϊμάκι στο καφέ του. Το μειλίχιο ύφος του, έδειχνε ότι είχε καλμάρει. <br />
- Είδες θράσος που τό 'χουν τα κωλόπαιδα? Τους πιάνεις στα πράσα και αυτοί κάνουν το μαύρο, άσπρο. Τους δείχνεις το βίντεο της κάμερας να θαυμάσουν τις φάτσες και τα έργα τους και το παίζουν παλαβοί. Και μετά βγαίνουν και λένε ότι η Αστυνομία τους κακοποίησε... Επειδή τους ρίξαμε έναν φούσκο και τους τραβήξαμε λίγο παραπάνω το αυτί... Και μετά να οι εφημερίδες με τα πρωτοσέλιδα... Να τα δελτία ειδήσεων με τα αποκλειστικά... Τα κακόμοιρα τα παιδιά μας τι πάθανε... Αλλά θα σου πω τι φταίει... Ξέρεις πότε χάλασε ο κόσμος? Από την στιγμή που η Ελληνική Αστυνομία υποκατέστησε τον πατέρα και την μάνα. Γιατί σε ρωτώ? Πες μου... Αν ο πατέρας και η μάνα δεν είναι εκεί για να τους μάθουν ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος, να τους νουθετήσουν και να τους συμβουλέψουν και που λέει ο λόγος ρέ αδελφέ, να τους ρίξουν και κανά μπερντάκι όταν χρειαστεί, τότε ποιος θα το κάνει?.. Όχι σε ρωτώ... Ποιος θα το κάνει? Η Ελληνική Αστυνομία θα το κάνει... Είναι χρέος της. Νομίζεις ότι εμένα μ' αρέσει να ξυλοφορτώνω την νεολαία μας? Με βαριά καρδιά το κάνω. Παίρνω δύναμη όμως γιατί εκείνη την στιγμή ξέρω ότι επιτελώ τον ιερό ρόλο του πατέρα και της μάνας. Άλλωστε και ο σοφός λαός μας δεν λέει ότι το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο?... Ή όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος? Δεν ξέρω, αν και κατά πόσο γίνομαι σαφής?... <br />
<a name='more'></a>Δεν του απάντησε πάρα του έγνεψε καταφατικά. Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν να γυρίσει στο κατάστημα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και το μόνο που δεν ήθελε αυτή την στιγμή, ήταν να συμμετάσχει στο εθνικοπατριωτικό παραλήρημα του Βεληγκέκα. <br />
- Με χρειάζεστε κάτι άλλο? ψέλλισε με τάσεις φυγής. <br />
- Παρασύρομαι μερικές φορές και ξεχνάω ότι ο χρόνος είναι χρήμα. Στην δουλειά λοιπόν... Έχει μείνει κάτι τελευταίο μόνο... Τυπικό μεν και διαδικαστικό. <br />
- Άρα είναι περιττή η παρουσία μου? ρώτησε σαν να μην περίμενε απάντηση και κίνησε προς την έξοδο. <br />
- Αντιθέτως, είναι επιβεβλημένη και καθοριστική! του έκοψε την φόρα. <br />
- Καθοριστική? <br />
- Τους είδες μπροστά σου... Τώρα θα πρέπει να τους αναγνωρίσεις? <br />
- Να τους αναγνωρίσω?... <br />
- Στο βίντεο! <br />
- Μα νόμιζα ότι αυτό το είχατε κάνει εσείς? <br />
- Ο δικός μου ο ρόλος είναι διαμεσολαβητικός. Αυτός που κάνει την μήνυση, κάνει και την αναγνώριση. <br />
- Εγώ δεν έκανα καμία μήνυση... <br />
- Έκανε η εταιρεία σου! Δεν αναφέρομαι σε σένα προσωπικά... <br />
- Ωραία, τι πρέπει να κάνω? <br />
- Απλά θα επιβεβαιώσεις ότι αυτούς που είδες πριν από λίγο μπροστά σου, είναι και στο βίντεο που έχουν καταγράψει οι κάμερες του καταστήματος. <br />
Λέγοντας αυτά ο Βεληγκέκας κούνησε με το δεξί του χέρι το ποντίκι του υπολογιστή για να ενεργοποιηθεί η οθόνη, που ήταν σε κατάσταση αναμονής και πάτησε την έναρξη για ν' αρχίσει να παίζει το βίντεο. Εκείνος πήγε και στάθηκε δίπλα του. Του φαίνονταν αρκετά αστεία η όλη διαδικασία που έπρεπε ν' αναγνωριστούν οι ύποπτοι εις διπλούν. Μόλις όμως άρχισε να παίζει το επανεγγράψιμο δισκάκι κατάλαβε ότι τα πράγματα μόνο αστεία δεν ήταν... <br />
Στο κατάστημα ο Βίκτωρας έπινε το τρίτο εσπρέσο της ημέρας και χαριεντίζονταν με το προσωπικό - που ως επί το πλείστον ήταν γυναίκες - όταν χτύπησε το κινητό του. Στο τηλέφωνο ήταν εκείνος και του διεμήνυσε ότι ήταν άμεση ανάγκη να έρθει τώρα στο Τμήμα, γιατί ο ίδιος είχε μπλέξει. Του τόνισε μάλιστα ότι έπρεπε να βιαστεί. Ο Βίκτωρας με την σειρά του ενημέρωσε το προσωπικό να τοιχοκολλήσει ένα χαρτί έξω από το κατάστημα που θα γράφει κλειστό λόγω κλοπής, άφησε τον αρχαιότερο στο πόστο του να περιμένει, έστειλε σπίτι τους υπόλοιπους και τό κοψε για το Τμήμα... Στο μεταξύ, ο Βεληγκέκας είχε αρχίσει να χάνει την υπομονή του. <br />
- Θες να το ξαναδείς? <br />
- Θ' αλλάξει κάτι? <br />
- Ίσως δεις αυτό που βλέπω και γω... <br />
Τι είχε δει λοιπόν? Σ' ένα φιλμάκι διάρκειας περίπου είκοσι δευτερολέπτων, τρία άτομα που έχουν τραβήξει τα ρούχα τους ώστε να μην φαίνονται τα πρόσωπα τους, σπάνε την βιτρίνα του καταστήματος και μπαίνουν μέσα. Από την εσωτερική κάμερα του μαγαζιού φαίνεται ν' ανοίγουν τα συρτάρια στα γραφεία και να φεύγουν αστραπιαία. Όλα αυτά σπασμωδικά, με κακή εικόνα και χωρίς ήχο. Τρεις φιγούρες που ενδεχομένως μπορεί να ήταν και οι πιτσιρικάδες, αλλά χωρίς να μπορείς να εστιάσεις στα χαρακτηριστικά τους, δεν έβαζες και το χέρι σου στην φωτιά για την ενοχή τους. Αυτό όμως που δεν μπορούσε να χωνέψει ήταν τι παραπάνω είχε δει ο Βεληγκέκας και μοίραζε απλόχερα χαστούκια με σιγουριά. <br />
- Όσες φορές και να το δω, δεν νομίζω να γίνω πιο σοφός! <br />
- Γιατι? Τι δεν καταλαβαίνεις? Αυτός που κοιτάει την κάμερα ειναι ο ψηλός με την κοτσίδα, αυτός που σπάει την βιτρίνα είναι ο χοντρός και αυτός που μπαίνει πρώτος στο κατάστημα είναι με το σκουλαρίκι. <br />
- Το σκουλαρίκι που τό 'δατε, γιατί εγώ ψάχνω το κεφάλι του? <br />
- Όχου αδελφέ μου... Μυστήριο τρένο είσαι... Αναγνώρισέ τους να πάμε στα σπίτια μας... <br />
- Αν δεν είμαι βέβαιος 100% δεν μπορώ να κάνω αυτό που μου ζητάτε... <br />
- Γιατί καλέ μου άνθρωπε με τυραννάς? Γιατί? Πρόσεξες το μπουφάν με τα γράμματα που φοράει ο κοτσίδας? <br />
- Μα όταν τους φέρατε πάνω, μπουφάν φορούσε ο χοντρός? <br />
- Καλά μη σκας γι' αυτό... Αλλάξανε ρούχα μεταξύ τους στο κρατητήριο. Είναι του λόγου τους κάτι σουπιές... <br />
- Τουλάχιστον μπορούμε να ζουμάρουμε για να δούμε το λογότυπο στο μπουφάν? <br />
- Δυστυχώς αυτό δεν γίνεται... Ο εξοπλισμός μας δεν είναι και πολύ σύγχρονος. <br />
- Τότε λυπάμαι αλλά δεν θα μπορέσω να σας εξυπηρετήσω... Ευχαρίστως ναι... Αλλά όχι...<br />
- Τι να σου πω τώρα... <br />
Εκείνη την στιγμή νά σου και ο Βίκτωρας καμαρωτός καμαρωτός. Είχε βγάλει το σακάκι και το κράταγε στον ώμο. Έβγαλε τα γυαλιά του, τα κρέμασε στη διχάλα του λευκού πουκαμίσου του - ίσα ίσα ν' ακουμπάνε στο στήθος - και χωρίς να χάσει χρόνο αυτοσυστήθηκε. Ο Βεληγκέκας μόλις τον είδε αναθάρρησε. Είχε χάσει την ψυχραιμία του και βλέποντας τον, κατάλαβε ότι μαζί του θα μπορούσε να συνεννοηθεί καλύτερα. Μόλις, μάλιστα, έμαθε και την ιδιότητα του σταμάτησε ν' ασχολείται μ΄εκείνον. <br />
- Πέρνα απέναντι εσύ... Κύριε Βίκτωρα, ελπίζω να φανείτε πιο συνεργάσιμος από τον υφιστάμενό σας! <br />
- Κύριε Αστυνόμε, εγώ είμαι δω για να διευκολύνω το έργο της Αστυνομίας και κατά συνέπεια το δικό σας... <br />
- Κάτι μου λέει πως εμείς οι δύο θα τα πάμε μια χαρά... Λοιπόν ιδού το ντοκουμέντο.. Στα χέρια σας, παραδίδω την ρομφαία της δικαιοσύνης για να τιμωρήσετε τους ενόχους...<br />
Μετά από είκοσι δευτερόλεπτα ο Βίκτωρας ζητά να το ξαναδεί. Μετά από τέσσερις προβολές δείχνει να τα έχει χαμένα... <br />
- Μήπως θα μπορούσαμε να ζουμάρουμε σε αυτό το σημείο? <br />
- Καλώς τον και αυτόν. Μα που θαρρείτε ότι βρίσκεστε? Στα γραφεία της Ιντερπόλ? <br />
- Κύριε Αστυνόμε καλύτερα χίλιοι ένοχοι ελεύθεροι, παρά ένας αθώος στην φυλακή... <br />
- Μωρέ τι μας λες? Πέρνα και συ απέναντι... Βαλθήκατε να με τρελάνετε σήμερα? <br />
Και όπως η κατάσταση έδειχνε λίγο πριν ξεσπάσει καταιγίδα μ' έναν Βεληγκέκα έτοιμο να εκραγεί, μερικά τηλεφωνήματα του Βίκτωρα στην εταιρεία αποφόρτισαν την ατμόσφαιρα. Θα κατέβαινε από τα κεντρικά ο υπεύθυνος Ασφαλείας και θα διευθετούσε ο ίδιος το ζήτημα. Κατόπιν εντολής ο Βίκτωρας έπρεπε να επιστρέψει στο γραφείο για να παραστεί σε μια σύσκεψη και εκείνος να γυρίσει στο κατάστημα, διότι η βιτρίνα θα επισκευάζονταν σήμερα, καθώς το μαγαζί θα λειτουργούσε την επόμενη μέρα το πρωϊ. Έτσι λοιπόν οι δυο τους πιασμένοι αγκαζέ και με βήμα σημειωτόν δοκίμασαν να φύγουν. Μέχρι να φτάσουν στην πόρτα, τους πρόλαβε η φωνή του Βεληγκέκα <br />
- Μωρέ καλά κάνουν και σας κλέβουν!... <br />
Κάτι πήγε ν' απαντήσει εκείνος, αλλά το χέρι του Βίκτωρα τού φραξε το στόμα. Παρέμεινε σιωπηλός. Ολόκληρη η αλφαβήτα στέναζε μέσα του. Ήθελε να μετουσιωθεί σε λέξεις. Όμως δεν είπε τίποτα. Και ας είχε ξαναβρεί όλα τα σύμφωνα... Και τα φωνήεντα επίσης... <br />
<br />
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, ονόματα ή καταστάσεις είναι συμπτωματική </div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-33692923850535511582014-03-22T22:12:00.000+02:002014-03-22T22:12:51.968+02:00Το συμβάν ( 1o Μέρος )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbfuOfgNnAYavul1EW4zWNdlhYb1vbyx4SVsT284PPOOo7hLdDflxMeR1onYWMvLALgIT_4gmQpzZXUoMDCqayYcF1UC7IZ8fRXA_64AIC3WD6jt_MQMXm7ANmCAB7V4KZ1pkDmjpPtLY/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%AC%CE%BD+(+1o+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82+).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" closure_lm_144057="null" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbfuOfgNnAYavul1EW4zWNdlhYb1vbyx4SVsT284PPOOo7hLdDflxMeR1onYWMvLALgIT_4gmQpzZXUoMDCqayYcF1UC7IZ8fRXA_64AIC3WD6jt_MQMXm7ANmCAB7V4KZ1pkDmjpPtLY/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%AC%CE%BD+(+1o+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82+).jpg" height="239" tta="true" width="320" /></a></div>
Το πρώτο χτύπημα του τηλεφώνου δεν το άκουσε κανείς από τους δυο. Στο δεύτερο χτύπημα, εκείνος πετάχτηκε από τα σκεπάσματα του και κοίταξε την ώρα. Μόλις είχε χαράξει. Πέθανε η μάνα, σκέφτηκε και στο τρίτο χτύπημα αναρωτήθηκε αν το μαύρο κοστούμι του, που ήταν από καιρό στην ντουλάπα ήθελε καθαριστήριο. Στο τέταρτο χτύπημα το σήκωσε η γυναίκα του φανερά ενοχλημένη.<br />
<div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Δεν το ακούς χριστιανέ μου! Δίπλα σου είναι... πρόλαβε και του πέταξε πριν απαντήσει στο τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής η φωνή που ακούστηκε ζήτησε συγνώμη για το ακατάλληλο της ώρας αλλά ήταν σοβαρή ανάγκη να μιλήσει μ' εκείνον. Αυτός πήρε το ακουστικό από το χέρι της γυναίκας του και βέβαιος πια για την μάνα του, άρχισε να οργανώνει στο μυαλό του τα διαδικαστικά της κηδείας. Του πήρε λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσει με ανακούφιση, ότι δεν συνομιλούσε με εντεταλμένο από κάποιο γραφείο τελετών αλλά με τον Βίκτωρα, τον άμεσο προϊστάμενό του. Είχε γίνει διάρρηξη στο κατάστημα στο οποίο εργάζονταν και σαν υπεύθυνος, ήταν ο μόνος που είχε κλειδιά. Έπρεπε σύντομα να μεταβεί εκεί για να διευκολύνει το έργο της Αστυνομίας και της Σήμανσης. Σηκώθηκε βαριεστημένα, πλύθηκε, ντύθηκε βιαστικά και χωρίς να πιει καφέ χαιρέτησε την γυναίκα του, η οποία στο μεταξύ είχε ξανακοιμηθεί. <br />
<a name='more'></a>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>Η ώρα κόντευε έξι. Έψαξε για ταξί αλλά τού 'ρθε βολικό ένα λεωφορείο που φάνηκε στον ορίζοντα. Κατέβαινε κέντρο και τρύπωσε μέσα χωρίς να το πολυσκεφτεί. Εισιτήριο δεν είχε αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Στοιχημάτιζε ότι αυτήν την ώρα ο εισπράκτορας θα κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Εδώ μέχρι και ο οδηγός είχε βάλει δευτέρα στο ρελαντί και με τα δυο χέρια αποκαμωμένα στο τιμόνι, χουζούριζε. Ποιος έλεγχος λοιπόν και πράσσειν άλογα... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τελικά τα άλογα τα είδε πράσινα όταν ένας ψηλός νταγλαράς με φαρδιές πλάτες και αγελαδίσιο σβέρκο, ζήτησε επίμονα να δει το εισιτήριο του. Εκείνος του εξήγησε ότι στο κατάστημα που δούλευε είχε γίνει διάρρηξη και στην πρεμούρα του να φτάσει γρήγορα δεν το σκέφτηκε. Βλέποντας ότι η αλήθεια δεν πιάνει τόπο, χρησιμοποίησε την δικαιολογία ότι ψάχνει φάρμακα για την γυναίκα του που κοιλοπονά, χωρίς όμως αποτέλεσμα και έτσι το πενηντάρικο έπεσε κολλαριστό στην τεράστια χούφτα του εισπράκτορα που έμοιαζε σαν τσαμπί από μπανάνες. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Έφτασε στο μαγαζί σε λιγότερο από είκοσι λεπτά και ενώ περίμενε ν' αντικρύσει πλήθος από αστυνομικά όργανα και κόσμο να χαζεύει βρήκε μόνο τον Βίκτωρα να περιμένει. Χωρίς κλειδιά να μπει στο μαγαζί είχε μετατραπεί σε βορά στα αδηφάγα βλέμματα περαστικών που ρώταγαν να μάθουν τι είχε συμβεί. Αυτός με τα κοντά του χέρια έφτιαχνε τα λιγοστά μαλλιά στο κεφάλι του να κοιτούν σε μια μεριά, ρούφαγε την μίξα του και με ένα χαμόγελο, ικανό να φαίνονται τα στραβόκιτρινα δόντια του, έδινε εξηγήσεις σε κάθε απορία. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Με μια πρώτη ματιά το μαγαζί φαίνονταν ανέγγιχτο. <span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Μια μικρή τρύπα στην βιτρίνα, από την οποία μπορούσες να μπεις ή να βγεις μόνο αν σερνόσουν και είχε γίνει από μια μεταλλική πλάκα της ΕΥΔΑΠ - την οποία και είχαν εκσφεντονίσει - ήταν όλη η ζημιά. Τα προϊόντα ήταν στις προθήκες, η αποθήκη κλειδωμένη και το χρηματοκιβώτιο απαραβίαστο. Έμοιαζε δουλειά ερασιτέχνη, η οποία τον είχε βάλει σε μπελάδες. Από την άλλη, είχε και τα καλά του.Το κατάστημα θα παρέμενε κλειστό λόγω κλοπής. Χαράς ευάγγελια για το προσωπικό, αλλά σίγουρα αγγαρεία γι' αυτόν. Ειδοποιήθηκε από την εταιρεία φύλαξης ότι οι κάμερες είχαν καταγράψει το συμβάν και σε λίγες ώρες ο δίσκος θα βρίσκονταν στα χέρια της Αστυνομίας. Επίσης κάποιος έπρεπε να περάσει από το Τμήμα για τα παραιτέρω. Αποφασίστηκε ο Βίκτωρας να μείνει στο κατάστημα, αφενός για να περιμένει την Σήμανση και αφετέρου για να ενημερώσει το προσωπικό που θα έρχονταν σε λίγη ώρα - χωρίς να γνωρίζει - για να δουλέψει. Στο Τμήμα θα πήγαινε εκείνος. Ήταν σίγουρος ότι τ' όλο θέμα ήταν διαδικαστικό και θα ξεμπέρδευε σε λίγες ώρες. Στο δρόμο όμως το μετάνοιωσε και τά βαλε με τον εαυτό του. Σαν υπεύθυνος καταστήματος έπρεπε να μείνει εκείνος και να πάει ο Βίκτωρας στο Τμήμα. Να βγάλει αυτός το φίδι από την τρύπα. Έλα όμως που δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Ήταν υφιστάμενός του. Και ας τού 'ριχνε μισό κεφάλι. Το ύψος όμως δεν χάριζε προαγωγές. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Με αυτές τις σκέψεις έφτασε στο Αστυνομικό τμήμα. Ένα όργανο τον ενημέρωσε ότι ο Διοικητής δεν μπορούσε να τον δεχτεί τώρα, γιατί δεν είχε πάρει στα χέρια του ακόμα το δίσκο με το καταγεγραμμένο συμβάν και οποιαδήποτε κουβέντα ήταν ανώφελη. Του ζητήθηκε μάλιστα να επικοινωνήσει ο ίδιος με την εταιρία φύλαξης για να στείλουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το υλικό, διότι είχαν συλληφθεί τρεις ύποπτοι τους οποίους δεν μπορούσαν να κρατήσουν παραπάνω από τις 12 το μεσημέρι, χωρίς στοιχεία. Εκείνος έκανε ότι μπορούσε και στο διάστημα που μεσολάβησε έκατσε να περιμένει στο καφενείο του τμήματος που στεγάζονταν στον τρίτο όροφο του ίδιου κτιρίου. Του έκαναν εντύπωση μάλιστα οι χαμηλές του τιμές και ξέσπασε σε μια τυρόπιτα κουρού και σ' ένα πεϊνιρλί με συνοδεία μιας γκαζόζας και μιας πορτοκαλάδας άνευ ανθρακικού. Μετά από καμιά ώρα τον ειδοποίησαν να κατέβει στον πρώτο όροφο. Εκεί τον περίμενε ένας ψηλός μελαχροινός άντρας γύρω στα πενήντα με πυκνά φρύδια, σουγιαδιασμένα μάγουλα και παχιά μύτη. Κάθονταν πίσω από ένα ορθογώνιο μεταλλικό γραφείο. Μπροστά του μια μικρή μαρμάρινη πλακέτα τον σύστηνε με το ευρύ κοινό. Λεωνίδας Βεληγκέκας Αστυνόμος Α'. Του ζήτησε να καθήσει και φώναξε κάποιον αστυνομικό να φέρει τους ύποπτους επάνω. Λίγα λεπτά μετά, τρία αμούστακα πιτσιρίκια διαμαρτύρονταν με σπασμένα ελληνικά, για ποιο λόγο τους κρατούσαν ενώ δεν είχαν κάνει τίποτα. Ο Βεληγκέκας έχοντας στραμμένη την οθόνη του υπολογιστή του με τέτοιο τρόπο ώστε να την βλέπει μόνο εκείνος κάλεσε δίπλα του τον πρώτο πιτσιρικά, έναν λέλεκα με αλογοουρά. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Αυτός εκεί δεν είσαι εσύ? </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">τον ρώτησε ρητορικά δείχνοντας την οθόνη και του τράβηξε την κοτσίδα προς τα πάνω. Ένα παρατεταμένο ααα... ακούστηκε και γύρισε στην θέση του αναστενάζοντας. Μετά έκανε νεύμα στο δεύτερο πιτσιρικά, έναν σπυριάρη με σκουλαρίκι στο δεξί αυτί, να κοπιάσει.</span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Εσύ δεν είσαι αυτός? έκανε και όμοια όπως και με τον πρώτο, δεν τον άφησε να απαντήσει αλλά του τράβηξε το αυτί από το σκουλαρίκι προς τα κάτω. Αυτή την φορά ακούστηκε ένα παρατεταμένο ιιι... Ο τρίτος που στάθηκε δίπλα στον Βεληγκέκα, ένας εύσωμος κοντοκουρεμένος με σβέρκο αεροδρόμιο, στην ίδια ερώτηση πρόλαβε και έκραξε </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Μα τι λέτε κυρ - Αστυνόμεεεε! </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">πριν μια σφαλιάρα μεγατόνων έρθει και κουρνιάσει πρώτη θέση στο πίσω μέρος του λαιμού του. Ένα παρατεταμένο οοο... κάλυψε το εεε...και έκλεισε τα φωνήεντα. Και σαν τελείωσαν αυτά, άρχισε το πάρτι με τα σύμφωνα. Ο Βεληγκέκας, σαν άλλος μαέστρος, μαζί με δύο αστυνομικούς αποδείχτηκαν φιλόμουσοι με ιδιαίτερες καλλιτεχνικές ανησυχίες. Μέσα σε δύο τετραγωνικά επί δύο άρχισαν να πέφτουν βροχή τα χαστούκια που θύμισαν έγχορδα ορχήστρας που μόλις ξεκίνησε. Μετά όπως μπαίνουν τα πνευστά ακολούθησαν οι καρπαζιές και τέλος με το κρεσέντο των κρουστών οι μπουνιές και οι κλωτσιές έφτασαν στην κορύφωση τους. Πραγματικό ντελίριο. Εκείνος καθισμένος σε μια γωνιά, μπροστά σε αυτό το πανδαιμόνιο προσπαθούσε να φυλαχθεί μην φάει καμιά αδέσποτη. Βλέποντας όμως πως αυτό είναι αδύνατο, ζαχάρωσε απέναντί του έναν ξύλινο καλόγερο και βάλθηκε να φτάσει σ' αυτόν. Στην προσπάθεια του έφαγε δύο ξανάστροφες, αλλά τελικά τα κατάφερε. Με τον καλόγερο για ασπίδα γλίτωσε από τα χειρότερα. Όταν ο μαέστρος χόρτασε από μουσική πανδαισία έβαλε τους αστυνομικούς να κλείσουν τους πιτσιρικάδες στο κρατητήριο, έφτιαξε τον κόμπο της γραβάτας του που είχε χαλαρώσει από τις ασκήσεις επί σβέρκου, παρήγγειλε ελληνικό καφέ με μπόλικο καϊμάκι και ζήτησε να μην τον ενοχλήσει κανείς όσο θα ήταν μ' εκείνον. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Και τώρα οι δυο μας! του έγνεψε. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Αυτό το ...και τώρα οι δύο μας... τον ξένισε κάπως. Τον έβαλε σε σκέψεις. Τι μπορούσε να σημαίνει άραγε? Και η ειρωνεία ήταν ότι είχαν τελειώσει τα φωνήεντα... Και τα σύμφωνα επίσης... </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br /></span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">συνεχίζεται...</span></div>
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-22533476788994046272014-02-21T21:12:00.001+02:002014-02-21T21:13:20.154+02:00Ιντερμέτζο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghXi1cfjqFRUskWkDkVELIkjI3yrpH1qBSypXS3Y5aVzNXwRHTn-cRhRbjrBR403yS8JtRwDU6wOq9APj_1VXozZJhG46VcjWalB2cuEi0ReLQ1sMgfDoJ7m6YbdgAAfMATqpaZ5FU3fw/s1600/%25CE%2599%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" closure_lm_665708="null" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghXi1cfjqFRUskWkDkVELIkjI3yrpH1qBSypXS3Y5aVzNXwRHTn-cRhRbjrBR403yS8JtRwDU6wOq9APj_1VXozZJhG46VcjWalB2cuEi0ReLQ1sMgfDoJ7m6YbdgAAfMATqpaZ5FU3fw/s1600/%25CE%2599%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25BF.jpg" height="320" hta="true" width="296" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
Σου ράγισε την καρδιά </div>
<div style="text-align: left;">
Δεν κατάλαβε τίποτα </div>
<div style="text-align: left;">
Πιστός στα λόγια </div>
<div style="text-align: left;">
Στις πράξεις συνεπής </div>
<div style="text-align: left;">
Αδιαφόρησε τώρα </div>
<div style="text-align: left;">
Κοίτα μπροστά, μπορείς </div>
<div style="text-align: left;">
Άδραξε την ευκαιρία </div>
<div style="text-align: left;">
Μην χαραμίσεις λεπτό για δαύτη </div>
<div style="text-align: left;">
Ξέχασέ την, άστην </div>
<div style="text-align: left;">
Πλασμένη από το χέρι σου </div>
<div style="text-align: left;">
Σκοτάδι στα μαλλιά της άπλωσες </div>
<div style="text-align: left;">
Με πανσέληνο τά λουσες </div>
<div style="text-align: left;">
Πράσινο στα μάτια της έλιωσες </div>
<div style="text-align: left;">
Με χρυσές βλεφαρίδες τά ντυσες </div>
<div style="text-align: left;">
Κόκκινο της φωτιάς σκόρπισες </div>
<div style="text-align: left;">
Δυο χείλη φωτιά φώτισες </div>
<div style="text-align: left;">
Ξωτικό που σε μάγεψε </div>
<div style="text-align: left;">
Το νου σου πλάνεψε </div>
<div style="text-align: left;">
Πρώτη σκέψη την αυγή </div>
<div style="text-align: left;">
Τελευταία το βράδυ </div>
<div style="text-align: left;">
Ανάσανε πάλι, ζωή χαλάλι </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ξαφνικά μεγάλωσα </div>
<div style="text-align: left;">
Κυριακή μοιάζεις </div>
<div style="text-align: left;">
με την Δευτέρα </div>
<div style="text-align: left;">
Αδιάφορες μέρες </div>
<div style="text-align: left;">
πέρα για πέρα </div>
<div style="text-align: left;">
Κενές ώρες </div>
<div style="text-align: left;">
Βουβά λεπτά </div>
<div style="text-align: left;">
Αρρώστησε ο Χρόνος </div>
<div style="text-align: left;">
Δεν είμαι καλά </div>
<div style="text-align: left;">
Ξημέρωσε θλίψη </div>
<div style="text-align: left;">
Ψυχή μου αντάρα </div>
<div style="text-align: left;">
Κλεμμένο φιλί </div>
<div style="text-align: left;">
Φυλακή και κατάρα </div>
<div style="text-align: left;">
Όνειρα εχθροί </div>
<div style="text-align: left;">
Εφιάλτες οι φίλοι </div>
<div style="text-align: left;">
Σφαλιστά τα μάτια μου </div>
<div style="text-align: left;">
Ψάχνω εκείνη </div>
<div style="text-align: left;">
Πικρή αλήθεια, αγάπη δόλια </div>
<div style="text-align: left;">
Έρωτα κλέφτη, άτιμα βόλια </div>
<div style="text-align: left;">
Μια ανάσα της, τάχα </div>
<div style="text-align: left;">
Ο θάνατός μου μονάχα </div>
<div style="text-align: left;">
<a name='more'></a>
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Μια πλάνη είναι </div>
<div style="text-align: left;">
όλη η ζωή </div>
<div style="text-align: left;">
Με τεμπεσίρι σβήσε </div>
<div style="text-align: left;">
Κάνε αρχή </div>
<div style="text-align: left;">
Παντού γυναίκες ένα σωρό </div>
<div style="text-align: left;">
Το γλέντι αρχίζει στήσε χορό </div>
<div style="text-align: left;">
Μ' ένα μεθύσι </div>
<div style="text-align: left;">
βάλε τελεία </div>
<div style="text-align: left;">
Όλα θα φτιάξουν </div>
<div style="text-align: left;">
στην πορεία </div>
<div style="text-align: left;">
Σήκω πλύσου, ντύσου </div>
<div style="text-align: left;">
στολίσου </div>
<div style="text-align: left;">
Σεργιάνι μαζί μου αλλά </div>
<div style="text-align: left;">
πρώτα ορκίσου </div>
<div style="text-align: left;">
Ξέχνα την </div>
<div style="text-align: left;">
Σκίσε την εικόνα της </div>
<div style="text-align: left;">
Πέτα την στην φωτιά </div>
<div style="text-align: left;">
Λύσε τα μάγια </div>
<div style="text-align: left;">
Πράξε σωστά </div>
<div style="text-align: left;">
Ζωή διάλεξε εσύ </div>
<div style="text-align: left;">
Άσε τη λησμονιά </div>
<div style="text-align: left;">
σ' αυτή </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Το γέλιο της, </div>
<div style="text-align: left;">
μικρού παιδιού ευτυχία </div>
<div style="text-align: left;">
Με σένα γελά τώρα, </div>
<div style="text-align: left;">
τι ειρωνεία </div>
<div style="text-align: left;">
Το κλάμα της </div>
<div style="text-align: left;">
μια ραψωδία </div>
<div style="text-align: left;">
Θα γράψουν για σένα </div>
<div style="text-align: left;">
Κοροϊδία </div>
<div style="text-align: left;">
Το βλέμμα της </div>
<div style="text-align: left;">
ατόφιο χρυσάφι </div>
<div style="text-align: left;">
Τώρα άλλον </div>
<div style="text-align: left;">
κάνει ζάφτι </div>
<div style="text-align: left;">
Τα χάδια της </div>
<div style="text-align: left;">
μια περιουσία </div>
<div style="text-align: left;">
Μα εσύ τα στερήθηκες </div>
<div style="text-align: left;">
Αυτή είναι η ουσία </div>
<div style="text-align: left;">
Ήμαρτον, ύπαγε </div>
<div style="text-align: left;">
πίσω μου </div>
<div style="text-align: left;">
Φίλος είσαι ή σατανάς? </div>
<div style="text-align: left;">
Αδελφός σου είμαι </div>
<div style="text-align: left;">
μη το ξεχνάς </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Μου ζητάς να χαλάσω </div>
<div style="text-align: left;">
ότι πιο όμορφο έχω γευτεί </div>
<div style="text-align: left;">
Σάπιο είναι, από καιρό </div>
<div style="text-align: left;">
έχει μαραθεί </div>
<div style="text-align: left;">
Να γκρεμίσω την ζωή </div>
<div style="text-align: left;">
Θάνατος είναι </div>
<div style="text-align: left;">
με άλλη μορφή </div>
<div style="text-align: left;">
Σίγουρα έχεις ερωτευτεί? </div>
<div style="text-align: left;">
Να μη με λέν Μεφιστοφελή </div>
<div style="text-align: left;">
Και τι λες? </div>
<div style="text-align: left;">
Ποιο είναι σωστό? </div>
<div style="text-align: left;">
Άστην αυτήν </div>
<div style="text-align: left;">
Μη χάνεις καιρό </div>
<div style="text-align: left;">
Μα δεν λένε </div>
<div style="text-align: left;">
ο επιμένων νικά? </div>
<div style="text-align: left;">
Βλάκες το είπαν </div>
<div style="text-align: left;">
Κάτι χαζά </div>
<div style="text-align: left;">
Κόλλα το λοιπόν </div>
<div style="text-align: left;">
Είμαι μαζί σου </div>
<div style="text-align: left;">
Προχώρα μπροστά </div>
<div style="text-align: left;">
και γω ξωπίσω </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Που πας? Στάσου </div>
<div style="text-align: left;">
Σειρά μου τώρα </div>
<div style="text-align: left;">
Γύρνα σε μένα </div>
<div style="text-align: left;">
Ο λόγος μου, </div>
<div style="text-align: left;">
στο λόγο του </div>
<div style="text-align: left;">
Η αγάπη όρισε </div>
<div style="text-align: left;">
έρωτα δικαστή </div>
<div style="text-align: left;">
και ξόρκισε τα βέλη του </div>
<div style="text-align: left;">
με μαεστρία πολύ </div>
<div style="text-align: left;">
Και αυτόν που </div>
<div style="text-align: left;">
θα μπολιαστεί </div>
<div style="text-align: left;">
τον έχρισε με υπομονή </div>
<div style="text-align: left;">
Αλίμονο λοιπόν </div>
<div style="text-align: left;">
στα δίχτυα του αν πιαστείς </div>
<div style="text-align: left;">
να θες να ελευθερωθείς </div>
<div style="text-align: left;">
και όχι σαν ψάρι </div>
<div style="text-align: left;">
ν' αγωνιστείς </div>
<div style="text-align: left;">
Σπάσε τον καθρέφτη </div>
<div style="text-align: left;">
την κυρά σου κοίτα </div>
<div style="text-align: left;">
Αν δεν πετύχει </div>
<div style="text-align: left;">
να μη με λένε Μαργαρίτα </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Τά 'πες μια χαρά </div>
<div style="text-align: left;">
Τώρα ξεκουμπίσου </div>
<div style="text-align: left;">
Να τον αφήσω στα δόντια σου </div>
<div style="text-align: left;">
δεν θα σ' αφήσω </div>
<div style="text-align: left;">
Μην δίνεις σημασία </div>
<div style="text-align: left;">
σε αυτή την κλώσσα </div>
<div style="text-align: left;">
Ακούσαμε και τη </div>
<div style="text-align: left;">
δική σου γλώσσα </div>
<div style="text-align: left;">
Αδελφέ μου, γιατί γυρνάς </div>
<div style="text-align: left;">
Αφέντη μου, καλά το πας </div>
<div style="text-align: left;">
Σκέψου καλά, ζύγισέ το </div>
<div style="text-align: left;">
Νοιώσε πρώτα, αποφάσισέ το </div>
<div style="text-align: left;">
Μια φορά σου </div>
<div style="text-align: left;">
ράγισε την καρδιά </div>
<div style="text-align: left;">
Δυο φορές θα στην </div>
<div style="text-align: left;">
γιατρέψει καλά </div>
<div style="text-align: left;">
Πολλά φαρμάκια θα σε ποτίσει </div>
<div style="text-align: left;">
Δύο παιδιά θα σου χαρίσει </div>
<div style="text-align: left;">
Δυστυχίες θα ζήσεις μαζί της </div>
<div style="text-align: left;">
Και όμως με αυτές θα ευτυχήσεις </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Φτάνει λοιπόν </div>
<div style="text-align: left;">
με σας τους δυο </div>
<div style="text-align: left;">
Μ' έχετε φέρει </div>
<div style="text-align: left;">
μέχρι εδώ </div>
<div style="text-align: left;">
Σταθήκατε πάνω στο </div>
<div style="text-align: left;">
σβέρκο μου </div>
<div style="text-align: left;">
Ο ένας αριστερά </div>
<div style="text-align: left;">
Η άλλη στα δεξιά </div>
<div style="text-align: left;">
Μου πήρατε τ' αυτιά </div>
<div style="text-align: left;">
Μα τι νομίσατε λοιπόν? </div>
<div style="text-align: left;">
Ανδρείκελο σωστό </div>
<div style="text-align: left;">
πως είμαι και </div>
<div style="text-align: left;">
εκτελώ καπρίτσια? </div>
<div style="text-align: left;">
Κάντε μου την χάρη </div>
<div style="text-align: left;">
μην αρπάξω καμιά βίτσα </div>
<div style="text-align: left;">
Ότι και αν κάνω δικός μου λογαρισμός </div>
<div style="text-align: left;">
Εσείς οι δυο σκασμός </div>
<div style="text-align: left;">
Χίλιες γυναίκες σήμερα </div>
<div style="text-align: left;">
θ' αποπλανήσω </div>
<div style="text-align: left;">
Και στο παραθύρι της </div>
<div style="text-align: left;">
αργότερα θα ξαγρυπνήσω </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ήμαρτον, Παναγία μου </div>
<div style="text-align: left;">
Φύλαγε, Δαίμονα μου </div>
<div style="text-align: left;">
Τι γομάρι από κούνια είναι τούτο δω? </div>
<div style="text-align: left;">
Χάνω πάσα ιδέα και πάω να σκάσω εγώ </div>
<div style="text-align: left;">
Ξόδεψα την ώρα μου </div>
<div style="text-align: left;">
Εγώ την τεμπελιά μου </div>
<div style="text-align: left;">
Τι ήθελα και μπλέχτηκα </div>
<div style="text-align: left;">
σε αυτή την ιστορία? </div>
<div style="text-align: left;">
Εγώ ήρθα για ψυχή </div>
<div style="text-align: left;">
και φεύγω δίχως μία </div>
<div style="text-align: left;">
Τι λες πάμε μια βόλτα? </div>
<div style="text-align: left;">
Που ξέρεις ίσως σε </div>
<div style="text-align: left;">
πείσω εγώ ή εσύ εμένα </div>
<div style="text-align: left;">
Υπέροχη ιδέα, γιατί να κάτσω δω </div>
<div style="text-align: left;">
δεν έχω όρεξη καμιά </div>
<div style="text-align: left;">
Αρκετά ασχοληθήκαμε </div>
<div style="text-align: left;">
με αυτόν τον μπάμια </div>
<div style="text-align: left;">
Δώσε μου το χέρι σου </div>
<div style="text-align: left;">
να φύγουμε αγκαζέ </div>
<div style="text-align: left;">
Ας πέσει η αυλαία </div>
<div style="text-align: left;">
με μας τους δυο μπλαζέ </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
στην μικρή μου Μπελ...</div>
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-43666253350294044762014-02-06T19:23:00.000+02:002014-02-06T19:23:15.248+02:00Πριν το τέλος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBLuHQEp6gvCbZCSIaBx_Y5Yln7vi_DxoSRYyKmgILH8ZTefyjRJFTWrh9E05emxH_7g67QBPZvIXjxBjhRi0FKQ_l3TtLCLMbxI0zXQDAxUhD2rI7stpQgRvTCpnWE5wMmwxcuh1mmWI/s1600/%CE%A0%CF%81%CE%B9%CE%BD+%CF%84%CE%BF+%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" closure_lm_390690="null" cua="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBLuHQEp6gvCbZCSIaBx_Y5Yln7vi_DxoSRYyKmgILH8ZTefyjRJFTWrh9E05emxH_7g67QBPZvIXjxBjhRi0FKQ_l3TtLCLMbxI0zXQDAxUhD2rI7stpQgRvTCpnWE5wMmwxcuh1mmWI/s1600/%CE%A0%CF%81%CE%B9%CE%BD+%CF%84%CE%BF+%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82.jpg" height="320" width="320"></a></div>
Τον παππού όταν έπεσε δεν τον άκουσε κανείς μας. Μια γειτόνισσα που έτυχε εκείνη την ώρα να βγάζει τα σεντόνια της για να αεριστούν, τον είδε να κρέμεται πάνω στα κάγκελα του μπαλκονιού με τις πυτζάμες και αντί να βγάλει φωνές, προτίμησε να μας πάρει τηλέφωνο. Μέχρι η κλήση της να προωθηθεί, ο παππούς είχε πηδήξει στο κενό. Ο μπαμπάς πετάχτηκε απ' το κρεβάτι και σχεδόν γυμνός κατέβηκε κάτω κλαίγοντας. Η μαμά κλείδωσε το μπαλκόνι και με πήρε αγκαλιά. Το μόνο που πρόλαβα να δω, ήταν την γαρδένια μας που είχε τσαλαπατηθεί - μάλλον από την προσπάθεια που κατέβαλε ο παππούς ν' ανεβεί στα κάγκελα - και την αριστερή χνουδωτή του παντόφλα. Την δεξιά την είχε πάρει μαζί του. Μού κανε εντύπωση αυτό, γιατί ήταν πολύ τακτικός. Πάντα με παρατηρούσε να μην περπατώ ξυπόλυτος στο σαλόνι και να μην ξεχνώ να τις φοράω. Τώρα όμως, αυτός πως είχε αφήσει τον εαυτό του να υποπέσει σε τέτοιο σφάλμα; Σίγουρα βιαζόταν. Δεν εξηγείται διαφορετικά. </div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Η κηδεία έγινε μία μέρα μετά. Το σπίτι στολίστηκε στα μαύρα, ο μπαμπάς κρύφτηκε πίσω από δύο μαύρα γυαλιά και η μαμά μαγείρεψε για όλους τους συγγενείς. Με μένα δεν ασχολήθηκε κανείς. Οι κηδείες αφορούν τους μεγάλους. Μόνο ο θείος μου ο Ζαχαρίας πήγε να μ' ανοίξει κουβέντα, αλλά η γυναίκα του - η θεία Μελπομένη - τον αποπήρε. Δεν είναι αυτές κουβέντες για παιδιά, τού 'πε ξερά και τον τράβηξε κοντά της. Έμεινα μόνος να χαζεύω όλο αυτό τον κόσμο που παρέλαυνε, έτρωγε, ευχόταν και έφευγε. Στην κουζίνα η θεία Ασημίνα και ο θείος Ανδρέας μιλούσαν χαμηλόφωνα. Κατηγορούσαν τον μπαμπά. Έλεγαν, ότι στην κατάσταση που ήταν ο γέρος, έπρεπε να τον προσέχει σαν τα μάτια του. Θα περίμεναν την διαθήκη και θα αποφάσιζαν ανάλογα, αν θα κινηθούν νομικά εναντίον του. Καϋμένε μπαμπά, μόνο εγώ ξέρω πόσο τον αγαπούσες! <span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Στο σαλόνι, πάνω στο τζάκι η εικόνα του παππού δεσπόζει και μοιάζει έτοιμος να μου κλείσει το μάτι. Ποιος θα μου πει σήμερα παραμύθι;
<a name='more'></a>
</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Όταν έφυγε και ο τελευταίος συγγενής, η μαμά ξέσπασε σε λυγμούς. Κρύφτηκε στο μπάνιο και άνοιξε τον νεροχύτη για να μην την καταλάβω. Δύο βράδια πριν, είχε βγει στο μπαλκόνι να ποτίσει τις γλάστρες και ξέχασε να κλειδώσει. Θεωρούσε τον εαυτό της υπεύθυνο για ότι είχε συμβεί. Ο μπαμπάς, την πήρε αγκαλιά και κάτι της είπε στο αφτί που δεν κατάφερα ν' ακούσω. Μετά, πιασμένοι χέρι χέρι, κάθισαν στον καναπέ και ζήτησαν να μου μιλήσουν. Μου είπαν σε γενικές γραμμές ότι ο παππούς τον τελευταίο καιρό δεν ήταν καλά. Τα φάρμακα που τού 'διναν οι γιατροί δεν τά 'παιρνε, με αποτέλεσμα να γίνεται χειρότερα. Στην ηλικία που είχε φτάσει ήταν ικανός για όλα. Ακόμα και να πέσει από τον τρίτο. Τους έδειξα με τον τρόπο μου ότι καταλάβαινα αυτά που μου έλεγαν. Δεν ήθελα να τους αποκαλύψω την μεγάλη αλήθεια. Ήξερα ότι ο παππούς θα φύγει! </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Εκείνο το μοιραίο βράδυ, σηκώθηκα να πιω νερό και είδα την πόρτα του μπαλκονιού ανοιχτή. Νυχοπατώντας βγήκα έξω. Ο ουρανός ήταν καθαρός και τ' αστέρια ακουμπούσαν πάνω του σαν μικρό ψηφιδωτό. Ήμουν έτοιμος να μπω μέσα επειδή κρύωνα, όταν ξαφνικά η φωνή του παππού με σταμάτησε </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Πάλι δεν φοράς τις παντόφλες σου; </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Γύρισα και τον είδα να στέκεται με τα πόδια πάνω στο περβάζι ενώ με τα χέρια του κρατούσε το δοκάρι της τέντας. Ήταν αχτένιστος και με τα δόντια του δάγκωνε το παχύ μπουστάκι που σκέπαζε το άνω χείλος του. </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Παππού τι κάνεις πάνω στα κάγκελα; </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Ψάχνω νά βρω τα κουράγια μου... </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Θες να σε βοηθήσω ; του είπα και βάλθηκα να σκαρφαλώνω </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Για τον Θεό, αγόρι μου μη! Κατεβαίνω εγώ... </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Πήδηξε από το περβάζι στο εσωτερικό της βεράντας και με πήρε αγκαλιά </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Πάμε μέσα παππού! </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Κοίτα πείσμα που τό χει. Ίδιος ο γέρος σου! έκανε αυτός και έκατσε στην καρέκλα της βεράντας με μένα πάνω του. Μέσα στα ζεστά του χέρια σταμάτησα να κρυώνω. </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Παππού πες μου ένα παραμύθι! </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Θες να σου πω ένα δίχως τέλος; </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Ναι, ένα που να μη τελειώνει ποτέ! </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Λοιπόν μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα αγοράκι, σαν και σένα καλή ώρα, που η μοίρα το διάλεξε να χάσει την μαμά του και το μπαμπά του πολύ μικρό. Αυτό αντί να το αποθαρρύνει, το έκανε πολύ δυνατό και ατρόμητο. Φυλάχθηκε από έναν τρομερό πόλεμο και πολέμησε σ' έναν δεύτερο. Έζησε φτώχεια, πείνα, στερήσεις και κακουχίες. Τα μάτια του είδαν όλα τα κακά του κόσμου. Είδε πως είναι να πολεμάς με τους εχθρούς αλλά και πως να πολεμάς με τα αδέλφια σου. Φυλακίστηκε, εξορίστηκε και έτσι κατάλαβε τι σημαίνει να είσαι ελεύθερος. Ερωτεύτηκε, παντρεύτηκε, έκανε τρία παιδιά, γεύτηκε τις χαρές και τις πίκρες τους, τά σπούδασε, τά πάντρεψε, είδε εγγόνια, μέχρι και δισέγγονα. Αντίκρυσε τον θάνατο κατάματα αρκετές φορές και ποτέ δεν τον φοβήθηκε παρά μόνο μια φορά. Όταν αυτός, τού κλεψε στα μαρμαρένια αλώνια δύο πράσινα μάτια... </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Τι ήταν τα πράσινα μάτια παππού; </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Όλος ο κόσμος του! Τότε για πρώτη φορά ένοιωσε μόνος. Αφοσιώθηκε στα παιδιά του αλλά και αυτά μεγάλωσαν και είχαν τις δικές τους σκοτούρες. Η ζωή βλέπεις προχωρά μπροστά. Ζούσε στην δική τους εποχή. Η δική του είχε περάσει ανεπιστρεπτί. Έτσι τα χρόνια τον λύγισαν και τον γέμισαν με πληγές. Αυτόν, τον ατρόμητο πολεμιστή... </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Πήγε στους γιατρούς για τις πληγές; </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Και βέβαια πήγε! Εκείνοι τον γέμισαν μ' ένα σωρό φάρμακα... </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Έγινε καλά παππού; </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Για πολύ λίγο... Βλέπεις κάποια φάρμακα του πείραζαν το μυαλό και αναγκάστηκε να τα κόψει... </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Τι πάθαινε παππού; </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Ξεχνούσε... Και αυτός το μόνο πού 'θελε είναι να θυμάται! </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Και τι έγινε μετά? </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Ο ατρόμητος πολεμιστής μετά από πολύ σκέψη προτίμησε μια περήφανη έξοδο όρθιος παρά αρρωστημένα γηρατειά και κρεβατωμένος. </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Και έφυγε παππού; </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Όχι ακόμη! Ετοιμάζεται όμως. Φόρεσε την πανοπλία του, πήρε το σπαθί του και τώρα προσεύχεται... </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Και που θα πάει παππού; </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Μπορεί σ' άλλους κόσμους, μπορεί και πουθενά. Για το ταξίδι όμως είναι αποφασισμένος. </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Θα φύγεις παππού; </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Σώπα... Άκου τον ήχο της σιωπής... Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη* </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Παππού θ' ανέβεις πάλι στο περβάζι? </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Ησύχασε... Πάμε να σε βάλω για ύπνο! </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Και η συνέχεια; </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Μια ολόκληρη ζωή μπροστά σου... </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Αυτά πάνω κάτω ήταν τα τελευταία λόγια του παππού τα οποία εκμυστηρεύτηκε σε μένα. Εκ των υστέρων βέβαια μου γεννήθηκε μια απορία. Γιατί θά 'πρεπε ο ατρόμητος πολεμιστής να πέσει από τον τρίτο όροφο μιας πολυκατοικίας και να τσακιστεί; Γιατί να θέλει να τιμωρήσει με αυτό τον τρόπο τον εαυτό του; Αφού το είχε πάρει απόφαση, μπορούσε να κάτσει σε μια καρέκλα και να κρατήσει την ανάσα του; Ή να φάει μέχρι σκασμού; Δύο λύσεις σχετικά ανώδυνες... </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Το επόμενο βράδυ τον είδα στον ύπνο μου και μού 'λυσε την απορία. Ήταν πάνω σ' ένα λευκό σύννεφο. Λυτρωμένος χόρευε με την γιαγιά μου. Έμοιαζαν και οι δύο τόσο ευτυχισμένοι. Ελεύθεροι. Και τότε συνειδητοποίησα ότι ο παππούς λίγο πριν το τέλος, έψαχνε να βρει τα κουράγια να ζήσει και όχι για να πεθάνει. Και όταν αποφάσισε να φύγει τό 'κανε όρθιος. Πέταξε στο πεπρωμένο του, σαν περήφανος αϊτός. Σαν ατρόμητος πολεμιστής. Και μια και το τέλος του παραμυθιού δεν έχει γραφτεί ακόμη... </span><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Που ξέρεις παππού; Mπορεί και να ξανασυναντηθούμε... </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br></span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">...στον παππού μου Χρήστο Τ. ( 1918 - 2009 ) </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;"><br></span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">* Στίχος της Λίνας Νικολακοπούλου από το "Πριν το τέλος"</span></div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-35654476746844202962014-01-23T19:15:00.000+02:002014-01-23T19:15:35.104+02:00Το κλειδί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwamHyIcho46sbb3kAKYwFmHTI2CQQWs3mS9IFATZvhASPoQA0RT1OhKurpIOT_fIfPiVaLBnP7KnW8djqFux8kk5awN8OpKP5ABlE5TmXv8THh-AG-L_c2CJUZh2GvTDgSbv-vLPU5N8/s1600/DSC08666.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" closure_lm_933498="null" cua="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwamHyIcho46sbb3kAKYwFmHTI2CQQWs3mS9IFATZvhASPoQA0RT1OhKurpIOT_fIfPiVaLBnP7KnW8djqFux8kk5awN8OpKP5ABlE5TmXv8THh-AG-L_c2CJUZh2GvTDgSbv-vLPU5N8/s1600/DSC08666.JPG" height="240" width="320" /></a></div>
- Το βρήκατε το κλειδί?<br />
<div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
μου κάνει με στόμφο ένας γλοιώδης τύπος μετρίου αναστήματος με μαύρα μαλλιά χωρίστρα, καστανά μάτια, καχεκτικά ζυγωματικά, μικρή μύτη, στεγνό στόμα και στρογγυλό πηγούνι. Κάθεται πίσω από την ρεσεψιόν την στιγμή που περνώ από μπροστά του ζωσμένος με τσάντες, σωσίβια και μπρατσάκια και δεν μπαίνει καν στο κόπο να με βοηθήσει. Είναι η τρίτη μέρα στο νησί και η τέταρτη φορά που με ρωτά.Τι να του πεις τώρα? Θυμάμαι ότι το πήρα και μεταξύ παιδιών και αποσκευών, τό δωσα στην γυναίκα μου, η οποία με τη σειρά της το έδωσε στις καμαριέρες για να μεταφέρουν το παρκοκρέβατο στο δωμάτιο μας. Εκεί χάνονται τα ίχνη του γιατί οι τελευταίες ισχυρίζονται ότι άνοιξαν με δικό τους κλειδί - πασπαρτού. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Δυστυχώς όχι, του απαντώ. Για να είμαι ειλικρινής δεν κατάφερα να ψάξω ακόμα, απολογούμαι </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Σας ρωτάω γιατί αν δεν το βρείτε θα πρέπει να βγάλω ένα καινούριο... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Και τι θες, να πάμε παρέα στον κλειδαρά? θέλω πολύ να του πω αλλά υπόσχομαι ότι θα ψάξω με την πρώτη ευκαιρία. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Το ξενοδοχείο είναι ριζωμένο σε μια μικρή προκυμαία καιρό τώρα εγκαταλειμμένη. Εκεί που παλιά έδεναν πολυτελή σκάφη και ιστιοφόρα, τώρα βρίσκονται μερικές τρύπιες ξαπλώστρες, κανά δυο ξεχαρβαλωμένες ομπρέλες και μπόλικες πλαστικές καρέκλες που όταν κάθεσαι πάνω τους, ιδρώνει ο κώλος σου και παίρνει το σχήμα τους. Το δωμάτιο είναι στο πρώτο όροφο και πας μόνο με τις σκάλες διότι ο αρχιτέκτονας δεν προνόησε ασανσέρ. Με τις σκάλες πας για πρωϊνό, με τις σκάλες πας στην πισίνα, με τις σκάλες πας στην παραλία, με τις σκάλες πας για φαγητό, με τις σκάλες γενικώς... Και αν έχεις μαζί σου καρότσι με κανά δυο μπαγκάζια και παιδιά, τότε τύφλα να 'χει ο Σουλεϊμάνογλου... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a name='more'></a>
Ένα δίκλινο δωμάτιο, στο οποίο χώρεσε ένα ντιβάνι με στρώμα για σκύλους, βαφτίστηκε τρίκλινο για να φιλοξενήσει την τετραμελή οικογένεια μου.Το μωρό θα κοιμόταν στο πάρκο που στριμώχτηκε μεταξύ μπάνιου και εξώπορτας. Στο αιτήμα μου για διπλό κρεβάτι εισακούστηκα κατά το ήμισυ. Δύο μονά κρεβάτια ενώθηκαν και έδωσαν την σολομώντια λύση. Τι και αν στο ξύλινο χώρισμα τα πλευρά μου παίζουν τρίλιζα... Έτερον εκάτερον. Λογικό και επόμενο, λοιπόν να χαθεί το κλειδί του δωματίου. Εδώ χάσαμε τ' αβγά και τα πασχάλια. Διάολε έπρεπε να το ψάξω καλύτερα πριν κάνω την κράτηση. Θαρρώ όμως πως πλέον είναι αργά για δάκρυα. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αυτή η αίσθηση του ανικανοποίητου που έχω με κυνηγάει από παιδί. Θυμάμαι τη μάνα μου να γκρινιάζει πάντα για τ' οτιδήποτε. Στις πανσιόν που νοικιάζαμε τα καλοκαίρια κυνηγούσε τις καθαρίστριες από πίσω με το σφουγγαρόπανο. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μμμμμ...να χαρώ παστρικιές νοικοκυρές! Έτσι καθάριζετε στα σπίτια σας...? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Άλλες φορές στα εστιατόρια με τους σερβιτόρους </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Κοίτα τη σαλάτα... Τίγκα στο κρεμμύδι! Με το κυάλι ψάχνεις την ντομάτα και το αγγούρι... Κληρονόμησα τα γονίδια της. Τ' άκρα της. Την ανισορροπία της. Στο απ' τα ολότελα καλή και η Παναγιώταινα διάλεγα πάντα τ' ολότελα. Η Παναγιώταινα φάνταζε στα μάτια μου, μια γυναίκα με μουστάκι και βρώμικη ανάσα. Στην ρουλέτα όλα ή τίποτα πόνταρα στ' όλα. Άσχετο αν ξέμενα στο τίποτα. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Κατεβαίνω στην πισίνα και ξεπεζεύω σαν γάϊδαρος ξεκαπίστρωτος, πάνω σε μια ξαπλώστρα όλα τα τιμαλφή που υπάρχουν στο εμπόριο και πωλούνται στα είδη θαλάσσης. Το βλέμμα μου πέφτει στην ανατολή και ένα απέραντο γαλάζιο εκτείνεται μπροστά μου λες και ξεπήδησε από κάποιο πίνακα ζωγραφικής. Στα διπλανά παρτέρια τα γιασεμιά σηκώνουν ανταρσία στον πρωϊνό αέρα και γίνονται ένα με το χλώριο. Αυτό δεν δείχνει να ενοχλεί καθόλου ένα γκρουπ με αμερικανάκια κολλεγιόπαιδα που μεθυσμένα από τον ελληνικό ήλιο χαριεντίζονται ανέμελα μέσα στην πισίνα. Γοργόνες με μικροσκοπικά μπικίνι και φιδίσια κορμιά βιάζονται να γίνουν γυναίκες και ξαναμμένες καθώς είναι, προσκαλούν τα ανυποψίαστα αγόρια που με τη σειρά τους, προτιμούν να θαυμάσουν τα μούσκουλά τους από το να τις μυήσουν στα μυστικά του έρωτα. Αυτές απογοητευμένες από το θράσος τους, επιδίδονται σ' ένα λεσβιακό όργιο όλο λαγνεία και στρέφουν την ματιά τους σ' έναν έμπειρο άντρα όπως εγώ για να τους μάθει την προπαίδεια. Αφού με παρακαλούν αρκετά, στο τέλος σκέφτομαι να τους κάνω την χάρη. Πριν εισβάλλω στην Τροία τους, ένα μπουγέλο από το μικρό μου γιο μ' επαναφέρει στο τώρα και η παράκληση της γυναίκας μου που ακολουθεί, να φουσκώσω τα μπρατσάκια και να του βάλω λάδι με μπόλικο δείκτη προστασίας με προσγειώνει στην πραγματικότητα. Χριστέ μου χρειάζομαι επειγόντως κάτι παγωμένο. Το νερό της πισίνας κάνει το θαύμα του αν και θα προτιμούσα κάτι σε αλκοόλ. Η κυρά μου προσπαθεί σε μια φωτογραφική μηχανή να αποθανατίσει στιγμές οικογενειακής θαλπωρής και ευτυχίας και γω αναλαβάνω χρέη δασκάλου κολύμβησης στα δυο μου παιδιά. Πως έμπλεξα έτσι... Αφού δεν ξέρω να κολυμπάω. Μόνο να επιπλέω. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Αγόρι μου, για αρχή στην βουτιά κλείσε μόνο την μύτη, του φωνάζει η μάνα του, δεινή κολυμβήτρια στα νιάτα της </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μα ο μπαμπάς μου λέει να κλείσω και τα μάτια! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μη με κοιτάς με το ασπράδι, της κάνω. Αν μπορούσα θά κλεινα και τα αυτιά μου... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η διανυκτέρευση περιλαμβάνει και ημιδιατροφή.Τουτέστιν ένα γεύμα την ημέρα με τα ποτά έξτρα.Την πρώτη μέρα η έκπληξη ήταν μεγάλη όταν ανακαλύψαμε ότι μπουφές δεν υπάρχει και το γεύμα είναι ένα, το οποίο και καθορίζεται από τις ορέξεις του μάγειρα που εκ των υστέρων μάθαμε ότι είναι μαγείρισσα με χρόνιο φλεβίτη. Συν μια σαλάτα. Συν το φρούτο.Τις δύο πρώτες μέρες με μουσακά και μπιφτέκια - πατάτες περάσαμε μπέϊκα. Αλλά σήμερα η ιδέα του τραχανά ή της ψαρόσουπας ή του τηγανιτού γαύρου για πιάτο ημέρας από την μία και τα παιδιά να κλαίνε από την άλλη, μου τριβελίζει το μυαλό γι' αυτό και βιάζομαι να κάτσουμε στο εστιατόριο χωρίς ν' αλλάξουμε. Ούτε καν περιμένω να στεγνώσουμε... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Κοτόπουλο με πατάτες! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ανακοινώνει ο σερβιτόρος με στεντόρια φωνή και με βγάζει από το αδιέξοδο. Παίρνω βαθιά ανάσα και κοιτάζω την γυναίκα μου με νόημα. Την βγάλαμε καθαρή και σήμερα. Χαμογελάω στο γιο μου και παίζω μαζί του μέχρι να έρθει η παραγγελία. Όταν αντικρύζω τα πιάτα τρελαίνομαι. Σε μια οικογένεια με μικρό παιδί και ένα μωρό περιμένεις μερίδες από κοτόπουλο, κυρίως μπούτι. Άντε και κάνα στήθος. Τα φτερά της κότας γιατί μας τα πάσαραν? Μοιάζω με κάνα Δαίδαλο? Με Ίκαρο? Ή με κάνα νταλικέρη που σταμάτησε για κατούρημα στην Εθνική και τον έκοψε η λόρδα για φτεράτη κότα γεμιστή και μοσχοαναθρεμένη? Χάνω το έδαφος κάτω από τα πόδια μου. Με λούζει κρύος ιδρώτας. Σηκώνομαι επάνω έξω φρενών και κινούμαι προς την ρεσεψιόν. Ξωπίσω μου και ο γιος μου. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Λούη μην κάνεις φασαρία, μου φωνάζει η κυρά μου και τα λόγια της σκάνε σαν κύμα στα βράχια του θυμού μου. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Σιγά σιγά μου έρχονται όλα, σαν να ξεφυλίζω σελίδες ενός φτηνού lifestyle περιοδικού. Οι τρύπιες ξαπλώστρες, οι ξεχαρβαλωμένες ομπρέλες, οι πλαστικές καρέκλες, η πισίνα των γιασεμιών, το στριμωγμένο δωμάτιο, το φορτωμένο γαϊδούρι με τα μπαγκάζια που εκλιπαρεί για ασανσέρ, το στρατιωτικό συσσίτιο. Στην ρεσεψιόν ένας φουκαράς πελάτης με φαρδιές πλάτες και μικρό καραφλό κεφάλι χειρονομεί και ωρύεται </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Δεν έχω ασύρματη σύνδεση στο δωμάτιο μου και μου το είχες εγγυηθεί... Απαιτώ να μου αλλάξεις δωμάτιο! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Στέκομαι πίσω του και ακούω τα μπινελίκια του. Δεν τον αφήνω να με παρασύρει στο χορό του. Θυμίζει κάτι από βιεννέζικο βαλς. Μαζεύω τον θυμό μου και ετοιμάζω την δική μου χορογραφία με υπόκρουση τον Ντιρλαντά του Σαββόπουλου. Όταν επιτέλους έρχεται η σειρά μου και δευτερόλεπτα πριν αρχίσω τον εξάψαλμο με τράβαει ο γιος μου που δεν έχει καταλάβει τίποτα, από την μπλούζα και μου λέει </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μπαμπά, μου αρέσει πολύ εδώ. Θέλω να μείνω εκατό χρόνια! Αυτόματα παγώνω. Ο θυμός μου περνάει. Τον παίρνω αγκαλιά και μου δίνει ένα φιλί. Τα ξεχνάω όλα </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Παρακαλώ? μου κάνει ο τύπος στη ρεσεψιόν </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Έ ε ε ε.... Βρήκα το κλειδί! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Το βρήκατε? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ναι! Ήταν μέσα στα σκουπίδια. Απίστευτο έτσι? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Σας το είχα πει εγώ ότι είναι μέσα στο δωμάτιο. Απλά είστε πολύ αγχωμένος με τα παιδιά... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Λέει και άλλα. Δεν τον ακούω. Απαντάω μόνο θετικά στο γιο μου, που με ρωτά αν θα του πάρω παγωτό. Βγαίνουμε παρέα στην βεράντα και αγναντεύουμε το βαθύ μπλε της θάλασσας ενώ ένα ελαφρύ αεράκι μας χαϊδεύει στα πρόσωπα. Ο ήλιος πνίγει τις ακτίνες του στο νερό και η μυρωδιά της αλμύρας είναι έντονη. Τελικά, μεγαλώνοντας σκέφτομαι να βάλω νερό στο κρασί μου. Ν' αρχίσω να συμβιβάζομαι με την Παναγιώταινα. Τι και αν έχει ένα μουστακάκι? Στην τελική το ξυρίζουμε και κάνουμε αποτρίχωση. Όσο για την βρώμικη ανάσα, με μια καλή οδοντόβουρτσα και κανά δυο ραντεβού σε οδοντίατρο το στόμα της, θα μυρίζει μέντα και ευκάλυπτο. Και ύστερα αν με παρακαλέσει πολύ, ίσως της κάνω και την χάρη... Ή μήπως όχι...?</div>
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-1740583395849403782014-01-07T22:42:00.000+02:002014-01-07T22:42:04.030+02:00Το Πείραμα ( ΣΤ Μέρος )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTiIU7x2kUHN-sg7v1jtkRzVve_qKVg_jTyF83eUV-5AM7jcSAAtJ_x7uLsTuZsgyTThTeLR84sEz4cpqTSuU251lSnodpjRFzg17icbbQ-rqOBcPnb3392kD7EUNdSJWnmgPowZUIhzA/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%25A0%25CE%25B5%25CE%25AF%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1+%2528+%25CE%25A3%25CE%25A4+%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" closure_lm_591149="null" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTiIU7x2kUHN-sg7v1jtkRzVve_qKVg_jTyF83eUV-5AM7jcSAAtJ_x7uLsTuZsgyTThTeLR84sEz4cpqTSuU251lSnodpjRFzg17icbbQ-rqOBcPnb3392kD7EUNdSJWnmgPowZUIhzA/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%25A0%25CE%25B5%25CE%25AF%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1+%2528+%25CE%25A3%25CE%25A4+%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+%2529.jpg" gua="true" height="213" width="320" /></a></div>
Φάκελος Αξιολόγησης του ασθενή υπ' αρ.1212 Νίκου Γ.- Σχόλια και κρίσεις του καθηγητή Κρυογενετικής Γ.Κοσμάτου - Έτος 2187: Μετά από έξι μέρες ενδελεχούς παρατήρησης και καταγραφής μέσα από αλλεπάλληλες συνεντεύξεις ο ασθενής Νίκος Γ. αρνείται συστηματικά να προσαρμοστεί στην τωρινή πραγματικότητα. Υποφέρει από αϋπνίες και μένει προσκολημένος στο παρελθόν, αδυνατώντας να παρακολουθήσει τις κοσμογονικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκονταν στην παγοκυψέλη. Η ελπίδα που είχα, για πνευματική του ανάταση βλέποντας τον πρόεδρο της ομοσπονδίας Μπάσκετ εξανεμίστηκε, διότι μετά από εκείνη την μέρα ο ασθενής μου έχει περιπέσει σε μελαγχολία. Παρόλ' αυτά το εξιτήριο για αύριο το πρωϊ, είμαι αναγκασμένος να του το δώσω μην έχοντας άλλη επιλογή βασίζομενος πρωτίστως στο πανανθρώπινο δικαίωμα της ελευθερίας του ατόμου που διέπει την κοινωνία μας και έχει ενσωματωθεί στο DNA μας ως ακρογωνιαίος λίθος.<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Την ίδια μέρα, λίγες ώρες αργότερα: </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Νικ πέρασα για να σε χαιρετήσω. Η σημερινή μέρα είναι η τελευταία σου, στην κλινική. Αύριο το πρωϊ έχεις το ελεύθερο να πας όπου σου κάνει κέφι. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Με ξαμολάτε στην αρένα με τα λιοντάρια ε...? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a name='more'></a>
- Νικ δεν είμαι Ρωμαίος εκατόνταρχος και το μέρος αυτό σε διαβεβαιώ πως δεν είναι το Κολοσσαίο... - Αναρωτιέμαι αν πρέπει να βγω ή να μείνω στο κλουβί μου... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Αν δεν αποφασίσεις δεν θα μάθεις ποτέ πως είναι έξω </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μα ξέρω ήδη πως είναι! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Όχι Νικ. Αυτό που ξέρεις είναι ότι σου έχω διηγηθεί εγώ </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Δεν αρκούν..? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Και αν σου έλεγα Νικ ότι δεν ισχύει τίποτα απ' ότι σου είπα. Ότι δεν έγιναν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, τα πυρηνικά όπλα ποτέ δεν κροτάλισαν και συνεπώς δεν καταψύχθηκες για 156 χρόνια. Απλά κοιμήθηκες για λίγο και ξύπνησες όχι στο μέλλον του 2187 αλλά λίγες μέρες μετά, στο παρόν του 2031 και όλο αυτό που πέρασες ανήκει σε ένα ευρύτερο πείραμα πλύσης εγκεφάλου που σκοπό έχει να χειραγωγήσει τα μυαλά και να κατευθύνει τις μάζες προς το σκοπό πολυεθνικών εταιρειών που έχουν ως μοναδικό κίνητρο την εκμετάλλευση του ανθρώπινου είδους με σκοπό το κέρδος. Ότι απλά είσαι ένα πειραματόζωο, ανάμεσα σε πολλά άλλα που είχε την τύχη να του αποκαλυφθεί η μοναδική αλήθεια. Τι θα έλεγες για όλα αυτά Νικ? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ότι λες μαλακίες... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Λέω...? Αν σου έλεγα ότι πίσω από τον καθρέφτη υπάρχει ένα επιστημονικό επιτελείο που παρακολουθεί τα πάντα στην συμπεριφορά σου. Από το πως τρως μέχρι το πως ξύνεσαι. Και ότι πίσω από την πόρτα της ντουλάπας στέκεται η οικογένεια σου και σε περιμένει να γυρίσεις στο σπίτι τι θα έκανες Νικ? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Γιατρέ μην παίζεις με τα νεύρα μου... Θα την ανοίξω! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Τι περιμένεις λοιπόν? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- ( Την ανοίγει και αντικρύζει μια συνηθισμένη ντουλάπα ) Γιατί μου το κάνεις αυτό? Γιατί με ταλαιπωρείς διάολε? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Έτσι είναι ο κόσμος Νικ. Μια κλειστή πόρτα. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα βρεις μέσα, αν δεν την διαβείς... - Φαντάζομαι ότι δεν θα σε ξαναδώ? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Θα είμαι πάντα μπροστά από κλειδωμένες πόρτες... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Καλή αντάμωση γιατρέ. Ίσως τα πούμε σε καμιά απόψυξη στο μέλλον? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ναι γιατί όχι... Ποτέ δεν ξέρεις. Όλα είναι μες το μυαλό μας... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Και κάντε κάτι με το φαγητό... Μου φαίνεται ότι το μέλλον δεν έχει γεύση... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ξέρεις, είναι κάποιες ουσίες που έχουμε ανακαλύψει χρόνια τώρα και δίνουν ιδιαίτερη νοστιμιά </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Να υποθέσω ότι χορηγούνται ενδοφλέβια? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Όχι, ένα καλό αλατοπιπέρωμα αρκεί... Το νου σου Νικ. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Όταν έφυγε ο γιατρός, ένοιωσε να τον πλημμυρίζει ένα κύμα μοναξιάς. Ξεκίνησε από τα πόδια, πέρασε στην μέση του, ανέβηκε στο στήθος και όταν έφτασε στο κεφάλι κόντεψε να τον πνίξει. Έπιασε τον εαυτό του να εισπνέει και να εκπνέει μεγάλες δόσεις αέρα. Αυτό έκανε από παιδί όταν ένοιωθε ότι απειλείται. Προσπάθησε να θυμηθεί πότε του συνέβη για πρώτη φορά. Του ήταν αδύνατον. Μόνο κάποιες μαύρες σκέψεις πριν κοιμηθεί, ήλθαν στο μυαλό του. Θα ήταν 7-8 χρονών όταν πέφτοντας στο κρεβάτι σταύρωσε τα χέρια του και πέθανε στα ψέματα. Το συναίσθημα που ένοιωσε ήταν πρωτόγνωρο και ο φόβος από τότε τον επισκέπτονταν κάθε βράδυ. Στην μάνα του, όταν το εξομολογήθηκε τον περιγέλασε. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Έχεις καιρό ακόμα, του 'πε, τι σκας? Απλά ζήσε... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τι νόημα έχει όμως να ζήσω αφού κάποια στιγμή θα πεθάνω? Αφού σε όλο αυτό το σκηνικό του κόσμου είμαι απλά περαστικός? Και με αυτές τις σκέψεις ξύπναγε κάθιδρος μες τα χαράματα. Ενώ κάποιες άλλες φορές δεν κοιμόταν καθόλου. Έτσι το απόστημα με το πύον μεγάλωνε σιγά σιγά και έμοιαζε δηλητήριο που το έπαιρνε με δόσεις. Και κάπως έτσι μεγάλωσε. Έγινε σωστό παληκάρι. Ασχολήθηκε με την πυγμαχία αλλά ερασιτεχνικά και για λίγο. Κατάφερε να γραμμώσει τα χέρια του, αλλά το ήξερε καλά πως αλλού ήταν το ριζικό του. Κάποια μέρα, μια πορτοκαλί μπάλα με σπυριά κύλησε χαδιάρικα στα πόδια του και αυτός ανταποκρίθηκε δεόντως. Την έβαλε εκεί που έπρεπε. Στο καλάθι. Και ένα περίεργο πράγμα, το ίδιο εκείνο βράδυ το απόστημα έσπασε. Το δηλητήριο του θανάτου αντί να τον σκοτώσει, του δημιούργησε ανοσία. Πλέον είχε βρει το νόημα της ζωής του. Δεν φτάνει να ζεις, μόνο. Πρέπει να είσαι και ο καλύτερος. Και τα κατάφερε. Έγινε ο μεγαλύτερος αθλητής στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Αυτός ήταν και ο μόνος λόγος που δέχτηκε να καταψυχθεί αν και στην αρχή του φάνηκε γελοίος. Μπήκε όμως στον χορό και τώρα έπρεπε να χορέψει. Πόσο ακατανόητα του φαίνονταν τα λόγια του καθηγητή. Μήπως είχε πεθάνει τελικά και βρισκόταν στην κόλαση? Αλλά από την άλλη μπορεί να ήταν και ο παράδεισος. Και πόσο ανιαρή φαντάζει πλέον η ζωή χωρίς την αίσθηση του θανάτου? Πόσο βαρετή και μονότονη την κάνει η απουσία του? Πήρε στα χέρια του το λεύκωμα με την ιστορία του παγκόσμιου Μπάσκετ που του είχε χαρίσει ο πρόεδρος της ομοσπονδίας και το ξεφύλισε. Είδε όλη τη ζωή του να περνά μέσα από τα μάτια του. Τεράστιες νίκες αλλά και ήττες, ατομικές διακρίσεις, πανευρωπαϊκοί τίτλοι και παγκόσμιες συμμετοχές. Δάκρυα κύλησαν στα μάγουλα του. Νικ,έζησες μια γεμάτη ζωή, αναρωτήθηκε. Πως σου ήρθε να μπεις σ' αυτή τη διαδικασία? Κάθε άνθρωπος ανήκει στην γενιά του. Σκέψου τον Κολοκοτρώνη να έμπαινε στην ψύξη και να τον επανέφερε η δική σου γενιά, την δεκαετία του 80? Με την φουστανέλλα και τις μουστάκες του, μόνο καζούρα θα προκαλούσε και η φάπα θα πήγαινε σύννεφο. Γέλασε δυνατά. Που και που έλεγε κάνα πετυχημένo... Δεν το είχε τολμήσει όμως ο γέρος του Μοριά, αλλά αυτός και τώρα αισθάνονταν σαν συνταξιούχος της εποχής του, που αφού πέρασε την ζωή του όλη διεκπεραιωτικά, περίμενε στην στάση τον θάνατο, δηλαδή στην περίπτωση του, την ανωνυμία. Έκλεισε τα μάτια μέχρι που τα ένοιωσε βαριά. Αλήθεια πόσες μέρες είχε να κοιμηθεί? Στην ερώτηση που έκανε στον εαυτό του δεν πρόλαβε ν' απαντήσει γιατί αφέθηκε στα χέρια του Μορφέα, τον θεό των ονείρων και αυτός δεν τον άφησε παραπονούμενο και τού στειλε το ομορφότερο για να του κάνει παρέα. Ήταν λέει, σε ένα γήπεδο γεμάτο κόσμο που τον αποθέωνε ξανά και ξανά... Ήταν όλοι εκεί. Φίλοι, συγγενείς, συμπαίκτες, αντίπαλοι, προπονητές και φίλαθλοι. Ενωμένοι σαν γροθιά. Παραταγμένοι, θύμιζαν άγημα έτοιμο να αποδώσει τιμές. Μια λαοθάλασσα που παραληρούσε με ένα σύνθημα στα χείλη να δονεί την ατμόσφαιρα ξανά και ξανά. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Νίκο Γ.... μάγεψε μας πάλι! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Φανερά συγκινημένος ο ίδιος, ύψωνε το δεξί του χέρι, τους χαιρετούσε και τό φερνε στην καρδιά του. Μακάρι να μπορούσε να τους κλείσει όλους εκεί μέσα. Ξαφνικά κατάλαβε ότι βλέπει όνειρο. Τότε συνέβη κάτι μαγικό. Για πρώτη φορά συνειδητοποιούσε ότι το μέλλον έσμιγε με το παρελθόν στο ονειρικό παρόν. Περίεργο πράγμα το Αύριο όμως ε? Είναι γιομάτο από στιγμές που το Τώρα κλέβει και τις αποθηκεύει το Χθες. Δεν έχεις παρά ν' απλώσεις τα χέρια σου...</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Όταν ξύπνησε είχε πάρει τις αποφάσεις του. Έγραψε δυο λόγια πεταχτά σ' ένα χαρτί και εξαφανίστηκε. Την επόμενη μέρα ο γιατρός το διάβασε δυνατά στους βοηθούς του: << Πάμε για άλλα...>> και αμέσως μετά ξέσπασε: </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Είναι νικητής τελικά... Γεννημένος νικητής... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Και για τις υπόλοιπες ώρες ένα μεγάλο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του και έμεινε εκεί χαραγμένο μέχρι που ο ήλιος έδυσε και την θέση του πήρε ένα ολόγιομο φεγγάρι με την αστροπαρέα του... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
σ 'εκείνη που είναι πάντα εκεί...</div>
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-90792875320918075462013-12-30T23:14:00.001+02:002013-12-30T23:14:07.421+02:00Το Πείραμα ( Ε Μέρος )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGvHOiKE3PZXQlmoxirtcr3BiKAmr9RFuqajM5Z6rdSe2YpBYMeoWFSyrrDrZZd4Szi9-MeWiqGwoLzT9MXfS3bIsAU29I1Esa10jMP-cwWuI7FFkPJ2xsoT1Zds4QEZda-ree2qc4A84/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%25A0%25CE%25B5%25CE%25AF%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1+%2528+%25CE%2595+%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" closure_lm_591149="null" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGvHOiKE3PZXQlmoxirtcr3BiKAmr9RFuqajM5Z6rdSe2YpBYMeoWFSyrrDrZZd4Szi9-MeWiqGwoLzT9MXfS3bIsAU29I1Esa10jMP-cwWuI7FFkPJ2xsoT1Zds4QEZda-ree2qc4A84/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%25A0%25CE%25B5%25CE%25AF%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1+%2528+%25CE%2595+%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+%2529.jpg" gua="true" height="320" width="229" /></a></div>
- Καλημέρα Νικ. Ελπίζω να ξεκουράστηκες και να είσαι καλύτερα από χθες.<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ρωτάς αν κοιμήθηκα καθόλου... Μετά από ενάμιση αιώνα ξάπλα, δεν μου κολλάει πια ύπνος. Και έχω ένα παράπονο. Ζήτησα χθες, από τους βοηθούς σου, μία τηλεόραση για να σκοτώσω την ώρα μου και με κοιτούσαν λες και ήρθα από τον Άρη. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Σε κοιτούσαν περίεργα γιατί δεν γνωρίζουν τι είναι... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μιλάς σοβαρά. Δεν έχετε τηλεόραση? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Δεν μας χρειάζεται Νικ. Η δική σου γενιά γαλουχήθηκε πάνω σε ένα καναπέ τρώγοντας πατατάκια και μένοντας για ώρες αποβλακωμένη μπροστά σε ένα χαζοκούτι. Εμείς πιστεύουμε ότι η ζωή είναι εκεί έξω και έτσι τις καταργήσαμε. Δεν έχουμε ανάγκη από τηλεπερσόνες και μαϊντανούς. Όπως επίσης σταματήσαμε εφημερίδες και περιοδικά. Και στο ραδιόφωνο παίζουμε αποκλειστικά μόνο μουσική. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Και από που ενημερώνεστε? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Από το διαδίκτυο. Μπορεί να γράψει ο οποιοσδήποτε, οτιδήποτε. Όλοι είμαστε εν δυνάμει δημοσιογράφοι γιατί κακά τα ψέματα Νικ, η γενιά σου είχε πήξει από μαχόμενους επαγγελματίες ρεπόρτερ της πορδής, συντάκτες και κονδυλοφόρους παρλαπίπες του γλυκού νερού και στημένους ειδησεογράφους. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Δεν είναι επικίνδυνο να μπορεί να γράφει ο καθένας? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ο κυβερνοχώρος έχει την δύναμη να αναδείξει αυτά που πρέπει και τα υπόλοιπα να τα στείλει στον κάδο ανακύκλωσης. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Κατάλαβα. Άδικος κόπος ο καταψύκτης για τον Πρετεντέρη λοιπόν! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ποιος είναι ο κύριος? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a name='more'></a>- Έγκριτος δημοσιογράφος της εποχής μου που μπήκε στο ψυγείο με σκοπό να σας ανακαλύψει και εκείνος </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Τι να πω.. Αν είναι τόσο καλός στο δημόσιο λέγειν, ας γράψει επιθεώρηση για το θέατρο.. Τέλος πάντων. Νικ, χθες σου υποσχέθηκα να σε φέρω σ' επαφή με τον πρόεδρο της ομοσπονδίας μπάσκετ και κράτησα το λόγο μου. Είναι έξω και περιμένει. Είναι Έλληνας ομογενής μεγαλωμένος στην Αγγλία, λίγο ιδιόρρυθμος αλλά με καρδιά μικρού παιδιού. Θα σας αφήσω μόνους να τα πείτε με την ησυχία σας. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μην χαθείς γιατρέ... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- ... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μίστερ Νικ νάϊς του μιτ γιου. Το όνομά μου είναι Τζον Κόρφας και είμαι βέρι συγκινημένος που μπροστά μου έχω έναν λέτζεντ του παγκόσμιου μπάσκετ. Μάϊ φρεντ γουάτ ναϊτ το 1987 με το Ευρωμπάσκετ. Τι έπος! Και ο μίστερ Συρίγος τι περιγραφή. Με τον γερό Γιοβάϊσα και τον αγαθό γίγαντα Καμπούρη. Σαν να τον ακούω. Κρίμα που αρνήθηκε να καταψυχθεί. Θα μας ήταν πολύ γιούσφουλ σήμερα. Αμ το τραγούδι... Ουί 'ρ λιβιγκ τουγκέδερ μπατ στιλ ιτσ φεηργουελ...</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ιτσ δε φαϊναλ καουντάουν... Και τι μουνάκι το φωνητικό ε? Τρελό πουτσομεζεδάκι! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Άντρας ήταν! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μα είχε ξανθιά περμανάντ? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Άντρας! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ρουζ στα χείλη? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Άντρας είπαμε </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ο σιτ μάϊ φάκερ νίγκα.. Κανείς δεν είναι τέλειος! Ένιγουεη στα χέρια μου κρατώ ένα λεύκωμα με την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ και στο χαρίζω με αλ μάϊ λοβ. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Έχετε κάποια συγγένεια με τον Κόρφα της γενιάς μου? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Απλή συνωνυμία... Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί με συνδέουν όλοι με αυτήν την τάπα... Τι μπορώ να κάνω φορ γιου μίστερ Νικ? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Δώστε μου μια πορτοκαλί μπάλα, καθίστε στην κερκίδα και τα υπόλοιπα θα τα ξαναγράψει η ιστορία... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μίστερ Νικ τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ποτέ δεν ήταν. Εγώ τα έκανα να φαίνονται έτσι! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μίστερ Νικ θαυμάζω το κουράγιο εντ γιορ κόνφιντενσ, αλλά οφείλω να σου επισημάνω σαμ τσεϊντζ που έχουν γίνει στο χώρο του μπάσκετμπολ. Πρώτα απ'όλα δε τάϊμ του παιχνιδιού μειώθηκε στα 32 min και παίζονται 4 οκτάλεπτα. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Έπαιζα για πλάκα σαράντα... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μην βιάζεσαι μίστερ Νικ. Λετ μι του γκο ον.. Ο χρόνος επίθεσης είναι στα 35 sec και η γραμμή φορ θρι πόϊντς στα 8,5 μέτρα. Ο αγωνιστικός χώρος μεγάλωσε και είναι πλέον 33 μέτρα μήκος και 20 μέτρα πλάτος. Επίσης η διάμετρος στεφάνης αυξήθηκε στα 55cm </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Στα 45cm που ήταν στην εποχή μου δεν αστοχούσα ποτέ. Τώρα θα κάνω πάρτι... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Και ερχόμαστε του δε ποϊντ μίστερ Νικ. Το ύψος της στεφάνης είναι πλέον στα 4,05 μέτρα. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Γιατί τόσο ψηλά? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μπικόους ο μέσος όρος στο ύψος έχει φτάσει τα 2,70 μέτρα! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Πως? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Λυπάμαι μίστερ Νικ. Και να πατούσες το παρκέ θα ήταν αδύνατο να κοντρολάρεις δε μπολ, η περιφέρεια της οποίας έχει φτάσει τα 88 εκατοστά. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μα δεν μπορεί... Στην εποχή μου έπαιζε μπάσκετ ακόμα και παίκτης με ύψος 1,60? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Αυτός το μόνο που θα μπορούσε να κάνει τουντέϊ είναι το σκαμπό του κομισάριου στην γραμματεία! - Και τι μπορώ να κάνω τώρα? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μόλις πάρεις εξιτήριο φρομ χίερ καμ το μι. Στην ομοσπονδία. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Τι... για να κάνω τον γραφιά ή τον θυρωρό? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Γιορ εξπίριενσ θα μας φανεί χρήσιμη... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Θέλω να μείνω μόνος μου... Μπορείς να φύγεις σε παρακαλώ? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ασ γιου γουϊς... Αν σε κάνει να νοιώθεις μπέτερ δεν είσαι ο μόνος που νοιώθει έτσι.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Θρι περιπτώσεις πρόσφατων περιστατικών αποψυχθέντων μελών είναι άξιες λόγου. Δε φερστ είναι ενός Γερμανού πρωταθλητή αγώνων της φόρμουλα που ήρθε με ταχύτητες μοτοποδηλατικές να μας κάνει τον καμπόσο. Δε σέκοντ ένας Αμερικανός προσπαθούσε να μας πείσει ότι ήταν τσάμπιον κρατώντας ένα μπαστούνι και προσπαθώντας να βάλει ένα μπαλάκι σε μια τρύπα. Υποστήριζε μάλιστα ότι ήταν ο πλουσιότερος αθλητής στον κόσμο στην εποχή του κάνοντας αυτό το τρικ. Εντ δε θερντ ένας Τζαμαϊκανός μόλις συνήλθε από τον πάγο βάλθηκε να καμώνεται ότι τρέχει τα 100 μέτρα κάτω από 9,50 δευτερόλεπτα. Μόλις του είπαμε ότι το παγκόσμιο ρεκόρ αυτή την στιγμή είναι στα 5,50 sec έπαθε μπρέϊκντάουν και εδώ και μια εβδομάδα έχει τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση...</div>
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-31673518650760705912013-12-27T23:30:00.002+02:002013-12-27T23:30:44.013+02:00Το Πείραμα ( Δ Μέρος )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivVXW7oaDXS040C760H2bn7VtoKS8NoO7bySx6w9vP54MUGD_YHaFApjnFEqhnOoQ-LyDrER1x-uOoWEpB08IFjulTljJyDotfkf8RHeZM3YGqTfGd_2Ei8J6AEoYsCrtiu7lesRZcg-I/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%25A0%25CE%25B5%25CE%25AF%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1+%2528+%25CE%2594+%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" closure_lm_591149="null" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivVXW7oaDXS040C760H2bn7VtoKS8NoO7bySx6w9vP54MUGD_YHaFApjnFEqhnOoQ-LyDrER1x-uOoWEpB08IFjulTljJyDotfkf8RHeZM3YGqTfGd_2Ei8J6AEoYsCrtiu7lesRZcg-I/s1600/%25CE%25A4%25CE%25BF+%25CE%25A0%25CE%25B5%25CE%25AF%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1+%2528+%25CE%2594+%25CE%259C%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582+%2529.jpg" gua="true" height="181" width="320" /></a></div>
- Γιατρέ, αν κατάλαβα καλά κάπου ανέφερες ότι τα πάντα ανήκουν σε όλους?<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ακριβώς.. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Και ο έρωτας? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Εκεί είναι που εφαρμόζεται σε όλο του, το μεγαλείο. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Αδυνατώ να το κατανοήσω... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Αδυνατείς Νικ να το καταλάβεις γιατί είσαι κτητικός και μονογαμικός. Όπως και όλη η γενιά σου. Αλλά δεν φταίτε εσείς. Έτσι μεγαλώσατε,έτσι μάθατε. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Μα... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Δεν έχει μα... Αν έχεις την δυνατότητα να είσαι με όσες γυναίκες επιθυμείς γιατί να μένεις με μία? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Και αν δύο άνθρωποι ερωτευτούν και θέλουν αποκλειστικά ο ένας τον άλλο? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Έχουμε και από δαύτους. Εμφανίζουν τέτοια συμπτώματα αλλά σύντομα τους περνάει. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Και αν είναι μόνο ο ένας ερωτευμένος? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Τότε είναι ένας ερωτευμένος κερατάς... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Πολύ ξεσάλωμα, μου κάνει όλο αυτό! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ενώ να μένεις με μια γυναίκα σε όλη σου την ζωή, σου κάνει υγεία? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Γιατί το χλευάζεις? Μπορεί να συμβεί </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ναι στον παλιό κινηματογράφο.. Νικ η εποχή έχει αλλάξει. Σκέψου ότι με αυτό τον τρόπο καταργήσαμε τον θεσμό του γάμου και κατά συνέπεια τα διαζύγια. Με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Και η οικογένεια? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a name='more'></a>- Αν ένας άντρας και μια γυναίκα θέλουν να αποκτήσουν ένα παιδί και είναι επιλογή και των δύο, το φέρνουν στο κόσμο και το μεγαλώνουν. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν τους δεσμεύει να μπορούν να ζήσουν την ζωή τους όπως την θέλουν. Αν τώρα το θέλει μόνο ο ένας, φέρει και την ευθύνη των πράξεων του. Στην περίπτωση πάντως που δεν το θέλουν ένα μικρό χάπι σαν την ασπιρίνη διακόπτει την κύηση χωρίς καμία επιπλοκή και πόνο. Χάρη σε αυτό, μάλιστα σταματήσαμε την παραγωγή της καπότας. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Χωρίς πόνο είπες? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Νικ ο πόνος είναι υποκειμενικός. Άλλος πονάει πολύ και άλλος λίγο. Και υπάρχει όπως θα ξέρεις ο σωματικός πόνος και ο ψυχικός πόνος. Εμείς καταφέραμε να εξαφανίσουμε τον πρώτο και να ελαχιστοποιήσουμε τον δεύτερο όσο το δυνατόν περισσότερο. Φυσικά και δεν θα γνωρίζεις ότι στην εποχή σου οι φαρμακευτικές εταιρείες είχαν την δυνατότητα να σε κάνουν καλά άμεσα, άλλα στόχευαν σε χρόνιες θεραπείες γιατί σκοπό είχαν το κέρδος. Εμείς διαλύσαμε αυτό το καρτέλ και δώσαμε στο κόσμο αυτό που ήθελε. Την ίασή του από τις παλιοαρρώστιες και την εξαφάνιση του πόνου. Όσον αφορά τώρα την ψυχική υγεία είναι κάτι που το δουλεύουμε και σύντομα θα έχουμε άμεσα αποτελέσματα. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Τόσο απλά? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Νικ είσαι πολύ ρομαντικός. Απλά πρέπει να καταλάβεις ότι πλέον είμαστε ελεύθεροι να ορίζουμε την ζωή μας όπως την θέλουμε. Να κοιμόμαστε με μια ωραία γυναίκα και να ξυπνάμε αγκαλιά με έναν αρρενωπό άντρα. Να μην πονάμε καθόλου. Πλέον δεν υπάρχει πούστης, λεσβία ή στρέητ. Υπάρχει μόνο ο άνθρωπος. Και δεν θέλουμε να βασανίζεται και να υποφέρει. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ελπίζω το ένστικτο με το οποίο λειτουργείτε να σας βγει σε καλό! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Με τους νόμους σας πάντως χρεωκοπήσαμε... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Και την εκκλησία πως καταφέρατε να την χειραγωγήσετε? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Νικ με απογοητεύεις... Πιστεύεις σε τέτοιες προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες περί Θεού και διαβόλου? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Αδυνατώ πάντως να υποταχθώ σε δαρβινικούς πιθηκισμούς και διαστημικές εκρήξεις </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Καλά δεν θα διαφωνήσω μαζί σου για το αν έκανε η κότα το αβγό ή το αβγό την κότα. Έχεις αναρωτηθεί τι κάνει τον Θεό απαραίτητο στον άνθρωπο? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Φαντάζομαι θα μου πεις... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ο φόβος του θανάτου, καλέ μου φίλε. Ο θάνατος που δεσπόζει στο σταυροδρόμι της ζωής τρομάζει τον άνθρωπο από ανέκαθεν. Η ανασφάλεια για το άγνωστο τον οδήγησε στην αγκαλιά του Θεού και στα νύχια του μεσάζοντος παπαδαριού. Με την Κρυογενετική ο φόβος του θανάτου έχει εξαλειφθεί. Η ανασφάλεια καλύφθηκε με σιγουριά και ο άνθρωπος νοιώθοντας πλέον αυτοπεποίθηση για τον εαυτό του κατάλαβε ότι δεν φτιάχτηκε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Θεού αλλά ο ίδιος κατασκεύασε έναν Θεό με τα χαρακτηριστικά του. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Και η Βίβλος? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Είναι ένα υπέροχο βιβλίο που γράφτηκε από σπουδαίους συγγραφείς όπως τόσα άλλα. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Άρα να υποθέσω ότι δεν πας στην εκκλησία? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Δεν υπάρχουν πλέον εκκλησίες. Στους ναούς πλέον μαζεύεται κόσμος και διαβάζει ποίηση και λογοτεχνία πίνοντας τσάϊ του βουνού και τρώγoντας σπιτικά κουλουράκια με γεύση κανέλα και μοσχοκάρυδο. Δεν σου κρύβω ότι στον ναό της γειτονιάς μου συμμετέχω και γω. Μάλιστα σήμερα το βράδυ έχουμε ορίσει ανάγνωση του μυθιστορήματος "Λόγια Φτερά", ενός συγγραφέα της δικής σου γενιάς, του Χρήστου Χωμενίδη. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ποιος θα το διαβάσει? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ο ίδιος. Τον αποψύξαμε προχθές... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Και οι παπάδες τι απέγιναν? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ορισμένοι από τους Αρχιεπισκόπους ασχολήθηκαν με την πολιτική και κανά δυο έγιναν κυβερνήτες σε κάποιους νομούς. Οι υπόλοιποι άνοιξαν κτηματομεσιτικά γραφεία και σημειώνουν ιδιαίτερη επιτυχία. Από τους απλούς ιερείς κάποιοι ασχολήθηκαν με το τραγούδι, κάποιοι διορίστικαν security σε ιδιωτικές τράπεζες και κάποιοι άλλοι φτιάξαν ερασιτεχνικούς θιάσους, τα γνωστά μπουλούκια και γυρίζουν περιοδεία την επαρχία παίζοντας κυρίως βουκολικά δράματα. Στις επίσημες αργίες, μάλιστα παίζουν κάποιες ιστορίες από "Τα παιδιά της Πιάτσας" του Νίκου Τσιφόρου. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Δεν αντιμετωπίσατε φανατικούς θρησκόληπτους? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Αυτοί κλείστηκαν με δική τους πρωτοβουλία στο Άγιο Όρος και δεν αφήνουν κανένα να πλησιάσει. Δύο φορές το μήνα τους στέλνουμε τρόφιμα με ρίψεις που αναλαμβάνουν να κάνουν τα υπερηχητικά μας. Ντρέπομαι που το λέω αλλά στην ανατολή του 23ου αιώνα, το μέρος αυτό αποτελεί κατάντια. Θα την παρομοίαζα με την δική σας Σπιναλόγκα...</div>
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-86373728172955901582013-12-22T19:32:00.000+02:002013-12-22T19:32:37.108+02:00Το Πείραμα ( Γ Μέρος )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidlDVYXnAAR6mmMid2iVRXDMaXRquLM7DR4k9B-v8TNps_maKtIy8DWFtuafkuMovTTPTw9_m0D9W_39WPwVXCdk4lc0noG6OAU0UHrFqjtG1VF7NWgn3Oo4_fT-_r0yvll24zUV5H8xI/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CE%A0%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1+(+%CE%93+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82+).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" closure_lm_591149="null" gua="true" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidlDVYXnAAR6mmMid2iVRXDMaXRquLM7DR4k9B-v8TNps_maKtIy8DWFtuafkuMovTTPTw9_m0D9W_39WPwVXCdk4lc0noG6OAU0UHrFqjtG1VF7NWgn3Oo4_fT-_r0yvll24zUV5H8xI/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CE%A0%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1+(+%CE%93+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82+).jpg" width="320" /></a></div>
- Λοιπόν Νικ, αναγνωρίζω σαν άνθρωπος το δικαίωμα σου να τα μάθεις όλα μονομιάς, αλλά σαν γιατρός που επιθυμεί το καλύτερο για τον ασθενή του, οφείλω να σου θυμίσω ότι χρειάζεσαι ξεκούραση. Τι λες να διακόψουμε μέχρι αύριο το πρωί?<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ούτε συζήτηση περί αυτού γιατρέ. Κοιμόμουν τόσα χρόνια.Θέλω να συνεχίσουμε! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Αχόρταγος είσαι... Μου θυμίζεις τους φοιτητές μου. Ο εγκέφαλος τους μοιάζει με σφουγγάρι που απορροφά τα πάντα. Τι άλλο θες να μάθεις? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Πρώτα πρώτα γιατί αισθάνομαι τόσο δυνατός και ανανεωμένος? Είμαι ακόμα υπό την επίρρεια των φαρμάκων? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Ησύχασε Νικ. Πίστεψε με, δεν σου έχουμε χορηγήσει ούτε καν ασπιρίνη... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Τότε πως αντέχουν τα 74 χρόνια μου και δεν έχουν σκορπίσει στο πάτωμα? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Γιατί πολύ απλά ξανάγινες νέος! </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Πως? </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
- Νικ ο μέσος όρος ηλικίας σήμερα είναι στα 140 έτη,με την προοπτική να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια στα 150. Ένας 74άρης στα χρόνια σου, ήταν συνταξιούχος και κάθε πρωί που έβγαινε από το σπίτι του σταυροφιλούσε την γυναίκα του και τα παιδιά του γιατί μπορεί να μην τα ξανάβλεπε. Στα χρόνια που διανύουμε είναι ένας ρωμαλέος νέος που τείνει να... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a name='more'></a>- Γίνει μπέμπης... <span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">Θα με πας άτα και θα μου πάρεις γλειφιτζούρι? </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Πως..? Ας σοβαρευτούμε Νικ... Που τείνει, έλεγα, να μικρύνει και άλλο τα χρόνια του μπροστά στον μέσο όρο. Με αυτό τον τρόπο μπορείς να ξαναζήσεις μια δεύτερη ζωή από την αρχή. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- "Ζεις μονάχα δυο φορές". Εγώ και ο James Bond δηλαδή... </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Δυστυχώς δεν έτυχε να τον γνωρίσω τον κύριο. Άλλωστε θα είχαν τους λόγους τους οι πρόγονοι μας που σε έβαλαν στην κάψουλα. Σε ποιον τομέα είχες διαπρέψει? </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Πλάκα κάνεις τώρα, έτσι δεν είναι? </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Δεν συνηθίζω να αστειεύομαι με τους ασθενείς μου Νικ... Θα μου πεις? </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Ήμουν ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής στο χώρο του αθλητισμού. Διέπρεψα στο χώρο του μπάσκετ. - Λυπάμαι που τυχαίνει να μην σε γνωρίζω αλλά η επιστήμη μου δεν μου επιτρέπει να διαθέτω χρόνο σε αθλοπαιδιές. Σίγουρα όμως θα ενδιαφέρεται να σε γνωρίσει ο πρόεδρος της ελληνικής ομοσπονδίας καλαθοσφαίρισης και αύριο κιόλας θα σε φέρω σε επαφή μαζί του. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Και πολύ καλά θα κάνεις... </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Έλα Νικ μην κάνεις σαν παιδί. Ο καθρέφτης ενός αθλητή όπως πολύ καλά θα ξέρεις είναι το γήπεδο και μην ξεχνάς ότι αυτή την στιγμή παίζεις στο δικό μου. Μπορούμε να συνεχίσουμε? </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Έχεις δίκιο. Παραφέρθηκα. Συνεχίζουμε... </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Όπως έλεγα αυξήθηκε ο μέσος όρος ζωής και ζούμε πλέον περισσότερο. Οι δύο πόλεμοι που μεσολάβησαν άφησαν σε ολόκληρο τον πλανήτη το ένα τρίτο της ανθρωπότητας να κάνει παιχνίδι και αυτό όπως καταλαβαίνεις πυροδότησε ντόμινο εξελίξεων. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Δηλαδή? </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Δηλαδή είμαστε τόσοι λίγοι και τα αγαθά που μας προσφέρει η Φύση καθημερινά τόσα πολλά που εξάλειψε αυτόματα κάθε αδικία. Ζούμε σε μια κοινωνία αφθονίας και έχουμε ότι ποθούμε. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Δεν καταλαβαίνω... </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Δεν υπάρχουν Νικ πλέον πλούσιοι και φτωχοί, παρά μόνο ικανοί και άχρηστοι. Και πίστεψε με κανείς δεν θέλει να νοιώθει άχρηστος. Tα τελευταία εξήντα χρόνια αναλύσαμε επισταμένως το παρελθόν και φτάσαμε στο συμπέρασμα ότι η φτώχεια οδηγούσε τον άνθρωπο να εργαστεί για να ζήσει. Συνέπεια αυτού ήταν η πλειοψηφία να κάνει δουλειές που δεν επιθυμούσε. Τα συνεχή οχτάωρα καταρράκωναν την δημιουργικότητα του ατόμου, αλλοτρίωναν την προσωπικότητα του και το οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στην κατάθλιψη ή σε μια επίπλαστη ευτυχία. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Επίπλαστη ευτυχία? </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Δουλειά με ωράριο καθημερινής βίας, σπίτι με στεγαστικό, βελούδινες παντόφλες κάτω από το κρεβάτι, μεταξωτές μπιτζάμες, σκύλο στην αυλή και παγωτό στη βεράντα με τα παιδιά τις Κυριακές. - Και τι κάνατε γι' αυτό? </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Καταργήσαμε την δουλειά και την ευρύτερη έννοια της ιδιοκτησίας. Πλέον δεν εργάζεται κανείς από ανάγκη και αν κάποιος θέλει πάρα πολύ να εργαστεί οφείλει να διαλέξει κάτι που αγαπά ώστε να δοθεί ολοκληρωτικά και να το κάνει με μεράκι. Πλέον δεν υπάρχει δικό μου και δικό σου. Είναι δικό μας. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Άρα μπορώ να πάω με την γυναίκα σου? </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Δεν έχω γυναίκα, τζιέρι μου. Αλλά αν είχα και σε έκανε κέφι γιατί όχι! Θα σας έπαιρνα και μάτι </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Χρήμα όμως έχετε. Αυτό δεν δημιουργεί ανισότητες? </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Το έχουμε για να μην δημιουργείται μπάχαλο. Για να μη νοιώθουμε πρωτόγονοι. Μη σκας όμως συνεχώς κινείται. Πότε είναι στην δική μου τσέπη και πότε στην δική σου. Έτσι δεν μένει κανείς παραπονούμενος. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Επικράτησε η αταξική κοινωνία δηλαδή? </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Μην βάζεις ταμπέλες Νικ. Δεν τίθεται θέμα καπιταλισμού ή κομμουνισμού. Ζούμε σε μια πλάνη μέχρι απόδειξεως του εναντίου. Αυτήν την στιγμή αυτό μας αρέσει και μας ταιριάζει. Αν στραβώσει στην πορεία, κάτι θα εφεύρει η ράτσα μας για να μας ευθυγραμμίσει πάλι. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Κατάλαβα, πάλι θα τρέχουν οι μισοί στα καταφύγια και οι υπόλοιποι θα μπαίνουν στα ψυγεία! </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Οφείλω εδώ να σε ενημερώσω ότι στον τελευταίο πυρηνικό ολοκαύτωμα δεν καταφύγαμε σε καταφύγια. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Και που τρυπώσατε? Σε λαγούμια! </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Πετάξαμε μέχρι το φεγγάρι. Στις βάσεις που διαθέτουμε εκεί και παραμείναμε για όσο διάστημα χρειάστηκε μέχρι να καθαρίσει η ατμόσφαιρα. </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Τι άλλο θα ακούσω ακόμα? </span></div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: 'Helvetica Neue Light', HelveticaNeue-Light, helvetica, arial, sans-serif;">- Και που σαι ακόμα. Να δεις τι σου 'χω για μετά...</span></div>
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-48925414526065681342013-12-20T23:46:00.000+02:002013-12-20T23:56:23.496+02:00Το Πείραμα ( B Μέρος )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinnbLdRH-unqNIxLPXazPVMxBgEv9gnCK4GgS1EYHfz9wC8Eu2NUugyTfHBemW9tQXv0YPcGoNQJUuPhDLJnEMecRbLFEaPc25gORILNyX7492Msu1_F4qVTEttHydslbG3-MzgmgYU1s/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CE%A0%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1+(+B+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82+).JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" closure_lm_591149="null" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinnbLdRH-unqNIxLPXazPVMxBgEv9gnCK4GgS1EYHfz9wC8Eu2NUugyTfHBemW9tQXv0YPcGoNQJUuPhDLJnEMecRbLFEaPc25gORILNyX7492Msu1_F4qVTEttHydslbG3-MzgmgYU1s/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CE%A0%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1+(+B+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82+).JPG" gua="true" height="224" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
Σημειώσεις από το προσωπικό ημερολόγιο του καθηγητή Κρυογενετικής Γ.Κοσμάτου - Έτος 2187: Σήμερα το πρωϊ, λίγα λεπτά μετά τις 09:00 π.μ ενεργοποιήσαμε, το προσωπικό μου και εγώ, την ψυκτική κάψουλα υπ.αριθμόν 1212. Ο ασθενής είναι λευκός άντρας,ύψους 1,83, 79 κιλών με καλή σωματική διάπλαση,μελαχρινός με μαύρα μάτια και έντονη τριχοφυϊα. Το όνομα του είναι Νίκος Γ. και είναι Ελληνό-Αμερικανός. Αφού ανένηψε,εμφάνισε ορισμένα σημάδια διπολικής διαταραχής και μανιοκαταθλιπτικής εσωστρέφειας. Επίσης δυσλεκτικά και κινησιολογικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν κρίνονται στο σύνολό τους ως απολύτως φυσιολογικά. Η επικοινωνία μαζί του αναμένεται στο επόμενο 48ωρο.
Δύο μέρες μετά </div>
<div style="text-align: left;">
- Νικ,θα μου επιτρέψεις να σου μιλάω στον ενικό. Ονομάζομαι Γιώργος Κοσμάτος και είμαι επίτιμος διδάκτωρ της κρυογενετικής αποθήκευσης έμψυχων όντων που εδρεύει στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Επίσης στο τομέα ευθύνης μου είναι και αυτή η κλινική αποκατάστασης αποψυχθέντων μελών στην οποία βρισκόμαστε αυτή την στιγμή. Πριν δύο μέρες σε επαναφέραμε στην ζωή αφού καταφέραμε και ανανεώσαμε επιτυχώς κάποια νεκρά κύτταρα σου. </div>
<div style="text-align: left;">
- Κοσμάτος είπατε? Για κάποιο συγκεχυμένο λόγο το όνομα σας, μου είναι οικείο... </div>
<div style="text-align: left;">
- Στον ενικό Νικ. Μην ξεχνιέσαι. Σου φαίνεται οικείο γιατί έχω πάρει το όνομα μου από τον πρόγονο παππού μου Τζωρτζ Κοσμάτο. Πιθανώς να τον είχες γνωρίσει γιατί ήταν και αυτός της δικής σου γενιάς και Ελληνο-Αμερικανός </div>
<div style="text-align: left;">
- Δεν έτυχε... </div>
<div style="text-align: left;">
<a name='more'></a>
- Κρίμα. Διέπρεψε στο χώρο του κινηματογράφου. Ήταν σκηνοθέτης μεγάλης εμβέλειας και παγκοσμίου φήμης με κλασικά αριστουργήματα στο παλμαρέ του όπως το Ράμπο 2 και το αξεπέραστο Κόμπρα. Δυστυχώς πέθανε πριν την ανακάλυψη της κρυογενετικής και έτσι δεν καταψύχθηκε με αποτέλεσμα σήμερα να αποτελεί μεγάλη απώλεια στο χώρο του σελιλόιντ. Δεν λυπάμαι όμως γιατί πριν δύο χρόνια έγκριτοι συνάδελφοι μου επανέφεραν στο εξωτερικό τον βασικό πρωταγωνιστή των ταινιών του και με το σπάνιο ταλέντο του ο τελευταίος δεν χάνει ευκαιρία να κοσμεί το μεγαλείο του πρόγονου παππού μου. </div>
<div style="text-align: left;">
- Είμαι λίγο μπερδεμένος ακόμα.. </div>
<div style="text-align: left;">
- Νικ προσπάθησε να χαλαρώσεις. Είναι φυσιολογικό στην κατάσταση σου. Μην ξεχνάς ότι 156 χρόνια ήσουν στον πάγο. Εγώ είμαι εδώ για να σε βοηθήσω να προσαρμοστείς στην νέα σου ζωή. Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Βρισκόμαστε στο έτος 2187, λίγες μέρες πριν την εαρινή ισημερία. Στην κάψουλα ψύξεως μπήκες το έτος 2031 λίγο πριν το πυρηνικό ολοκαύτωμα. Το θυμάσαι αυτό έτσι δεν είναι? </div>
<div style="text-align: left;">
- Ναι, αυτό το θυμάμαι καθαρά. </div>
<div style="text-align: left;">
- Λοιπόν αυτό που δεν ξέρεις είναι ότι στον πόλεμο επικράτησε η Ευρασία,δηλαδή οι νικητές είμασταν εμείς όσο οξύμωρο και να σου φαίνεται αυτό, υπό την έννοια ότι τα δύο τρίτα της ανθρωπότητας εξαϋλώθηκαν την ίδια στιγμή και το μόνο που έμεινε να θυμίζει κάτι ήταν η στάχτη τους. Παρόλ' αυτά βρήκαμε την δύναμη να ανταπεξέλθουμε και στα πρώτα πενήντα χρόνια που κύλησαν μπήκαμε σε τροχιά ανάπτυξης. Ο άνθρωπος έχει τρομακτικές δυνατότητες φίλε μου. Ότι σκεφτεί μπορεί να το κάνει πράξη. </div>
<div style="text-align: left;">
- Τώρα πως έχει σχηματιστεί ο παγκόσμιος χάρτης? </div>
<div style="text-align: left;">
- Όλοι δουλεύουν για την Ευρώπη... </div>
<div style="text-align: left;">
- Δεν είναι πλέον Ευρασία? </div>
<div style="text-align: left;">
- Κοίταξε Νικ, μετά τον 3ο Παγκόσμιο πόλεμο όπως σου ανέφερα τα πρώτα χρόνια πέρασαν δύσκολα και όταν καταφέραμε να ορθοποδήσουμε ξαναδιαφωνήσαμε και ακολούθησε ένας 4ος Παγκόσμιος μεταξύ των νικητών, που διέλυσε την Ασία η οποία πλέον είναι αποικία. Όπως η Αφρική και ο Νέος Κόσμος... </div>
<div style="text-align: left;">
- Ο Νέος Κόσμος? </div>
<div style="text-align: left;">
- Η παλιά Αμερική </div>
<div style="text-align: left;">
- Και η Ωκεανία? </div>
<div style="text-align: left;">
- Λοιώσανε οι πάγοι της Ανταρκτικής και την έπνιξαν. Την μέρα που χάθηκε η Αυστραλία έγινε παγκόσμιο κραχ στα χρηματιστήρια όλου του κόσμου και είχαμε τσουνάμι από πτωχεύσεις οικονομιών σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Ας είναι καλά ο χρυσός του Νέου Κόσμου. Χάρη σε αυτόν ορθοποδήσαμε. </div>
<div style="text-align: left;">
- Και με την Νέα Ζηλανδία? </div>
<div style="text-align: left;">
- Μπλουμ και αυτοί. Μη μου τους θυμίζεις όμως γιατί έχω κάποια μέλη της φυλής των Μαορί που πρέπει να αποψύξω και δεν έχω ιδέα τι θα τους κάνω. Μάλλον θα τους στείλω ατραξιόν σε κανένα παιδικό πάρτι. </div>
<div style="text-align: left;">
- Και η Ελλάδα? </div>
<div style="text-align: left;">
- Η Ελλάδα, φίλε μου, ήταν και είναι πάντα με τους νικητές. Από ανέκαθεν. Βέβαια πλέον έχει αλλάξει μορφή. </div>
<div style="text-align: left;">
- Δηλαδή? </div>
<div style="text-align: left;">
- Είναι κάτι μεταξύ κοινοπολιτείας και συνομοσπονδίας. Για να στο κάνω πιο λιανά θυμάσαι τους 52 νομούς? </div>
<div style="text-align: left;">
- Ναι... </div>
<div style="text-align: left;">
- Ε λοιπόν σε αυτούς προστέθηκαν η Κωνσταντινούπολη και η Σμύρνη που μας παραχώρησε η χαμένη Τουρκία... </div>
<div style="text-align: left;">
- Πως? Πήραμε την Πόλη? </div>
<div style="text-align: left;">
- Ότι απέμεινε από δαύτην γιατί ο τελευταίος πόλεμος την ισοπέδωσε... Αλλά με διακόπτεις και χάνω τον ειρμό μου. Τι έλεγα? Α,ναι... Ανεξαρτοποιήθηκαν λοιπόν όλοι οι νομοί και εκλέγουν ένα κυβερνήτη ο καθένας. Όλοι μαζί οι κυβερνήτες εκλέγουν τον πρόεδρο της Κοινοπολιτείας </div>
<div style="text-align: left;">
- Πολύ αμερικάνικο μου κάνει όλο αυτό? </div>
<div style="text-align: left;">
- Μη με κοιτάς εμένα. Εγώ ένας απλός επιστήμονας είμαι. </div>
<div style="text-align: left;">
- Και υπάρχει ακόμα Ενωμένη Ευρώπη? </div>
<div style="text-align: left;">
- Δεν είναι ακριβώς ενωμένη... </div>
<div style="text-align: left;">
- Δηλαδή? </div>
<div style="text-align: left;">
- Να, βλέποντας τα λάθη του παρελθόντος οι ηγέτες των χωρών της Ευρώπης αποφάσισαν κάθε χώρα να είναι υπόλογη μόνο στον εαυτό της. Αν κερδίζεις, το κάνεις πρώτα για τον εαυτό σου και μετά για τους άλλους. Και αν χάσεις είσαι πλέον μόνος σου. Έτσι κάθε χώρα ελέγχει μόνη την οικονομία της και όλες γυρίσανε στο παλιό τους νόμισμα. </div>
<div style="text-align: left;">
- Τι μου λες? Γυρίσαμε στην δραχμή? </div>
<div style="text-align: left;">
- Όχι, εμείς είμαστε οι μόνοι που παραμείναμε στο ευρώ. Απλά του αλλάξαμε όνομα.. </div>
<div style="text-align: left;">
- Και πως το είπαμε? </div>
<div style="text-align: left;">
- Γκρέκο. Μάλιστα στα μεγάλα χαρτονομίσματα τυπώσαμε τους τρεις μεγάλους μας ευεργέτες πολιτικούς στην ιστορία της Ελλάδας... </div>
<div style="text-align: left;">
- Να υποθέσω Καποδίστριας, Τρικούπης και Ελευθέριος Βενιζέλος? </div>
<div style="text-align: left;">
- Όχι βέβαια. Ποιοι είναι αυτοί..? Γιωργάκης Παπανδρέου, Σαμαράς και Τσίπρας. </div>
<div style="text-align: left;">
- Τυπώσατε και τον Μιχαλολιάκο? </div>
<div style="text-align: left;">
- Ναι, στα κέρματα...</div>
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-590350248692875252.post-74213383051951685282013-12-09T16:53:00.000+02:002013-12-09T16:58:31.901+02:00Το Πείραμα ( Α Μέρος )<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyL_b6xvNtPKPOFaK_0qT0rsC4W2FPGFxEURkkBvJ01KOlUHTlHb4CPA-liSIROP2wT_dTAW5It7tSpMIJ2W3STH8dcSEAGRUfilPc8mYHZ7hcHQVFWdzs4_zYUPN9BV-gyCZsiSBy1Hs/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CE%A0%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1+(+%CE%91+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82+).jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" closure_lm_434358="null" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyL_b6xvNtPKPOFaK_0qT0rsC4W2FPGFxEURkkBvJ01KOlUHTlHb4CPA-liSIROP2wT_dTAW5It7tSpMIJ2W3STH8dcSEAGRUfilPc8mYHZ7hcHQVFWdzs4_zYUPN9BV-gyCZsiSBy1Hs/s1600/%CE%A4%CE%BF+%CE%A0%CE%B5%CE%AF%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%B1+(+%CE%91+%CE%9C%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82+).jpg" dua="true" height="181" width="320" /></a></div>
2012: Ο Έλληνας ομογενής Παντελής Τσολακίδης συνιδρυτής και διευθυντής της τρίτης στον κόσμο μη κερδοσκοπικής εταιρίας κρυογενετικής αποθήκευσης στην Αυστραλία δηλώνει ότι η πιθανότητα να γυρίσουμε πίσω στην ζωή είναι πλέον βάσιμη. Μόλις το σώμα χαρακτηριστεί νόμιμα νεκρό - μετά από συγκατάθεση των λοιπών συγγενών ή και του ίδιου του εκλιπόντος όσο βρισκόταν εν ζωή - ψύχεται σε υγρό άζωτο στους -196 βαθμούς Κελσίου και παραμένει εκεί για τα επόμενα 150 με 200 χρόνια μέχρι οι βλάβες που επέφεραν τον θάνατο να μπορούν να διορθωθούν μοριακά και έτσι να τον επαναφέρουν οι επόμενες γενεές ακμαίο στην ζωή...<br />
<div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
2031: Κατά την διάρκεια του τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ Αμερικής και Ευρασίας και λίγο πριν το πυρηνικό ολοκαύτωμα, αποφασίστηκε προσωρινή εκεχειρία με αμοιβαία συμφωνία των εμπόλεμων δυνάμεων να παρθούν μέτρα για την διάσωση του ανθρώπινου είδους. Μετά από διαβουλεύσεις συμφώνησαν να κατασκευαστούν πυρηνικά καταφύγια σε κάθε χώρα που θα χωρούν αριθμό ατόμων αντίστοιχο με τον πληθυσμό τους. Σε κάθε εκατομμύριο θα αναλογούν 1000 άτομα μοιρασμένα ισόποσα σε άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας. Η ηγεσία κάθε χώρας θα ανάλαμβανε να γεμίσει το καταφύγιο αξιοκρατικά χωρίς ρουσφέτια και χάρες. Επίσης θα αναλάμβανε την σωτηρία της χλωρίδας, ενός αρσενικού και ενός θηλυκού έμψυχου όντος από γη, αέρα και θάλασσα. Θα διέσωζε μνημεία και βιβλιοθήκες και οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσε να μείνει παρακαταθήκη για το μέλλον. Τέλος αποφασίστηκε σπουδαίοι άντρες και γυναίκες να αποθηκευτούν κρυογενετικά με την ευχή στο μέλλον να αποψυχθούν υγιείς και να συμβάλλουν όσο το δυνατόν στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Καθένας που θα έπαιρνε μέρος στην διαδικασία θα έπρεπε να είχε διαπρέψει στο χώρο του. Έτσι θα συνέβαλλε μελλοντικά από το δικό του μετερίζι, τα μέγιστα. <br />
<a name='more'></a>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="more"></a>Στην Ελλάδα το πείραμα είχε μεγάλη απήχηση. Μετά από πανελλαδικό γκάλοπ στον χώρο της πολιτικής πρώτος και με τεράστια διαφορά βγήκε ο Γιώργος Παπανδρέου ο οποίος ευγενικά αρνήθηκε την πρόταση δηλώνοντας ότι προς το παρόν τον ενδιέφερε να εμφυσήσει πνευματικά τα μυαλά της Βοστόνης και έτσι παραχώρησε την θέση του στον δεύτερο Αντώνη Σαμαρά ο οποίος σε μια κίνηση mea culpa αναγνώρισε το λάθος της αποστασίας του το 1992 και με συγκίνηση έτεινε κλαδί ελιάς στον πνευματικό του μέντορα Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ο οποίος βάδιζε αισίως το 113 χρόνο της ηλικίας του. Μόλις όμως διέρρευσε ότι ο τελευταίος εδώ και μια εικοσαετία έχει δώσει την συγκατάθεση του για να ψυχθεί μετα θάνατον, ο Τρελαντώνης μουλάρωσε και απεσύρθει. Την θέση τους πήρε τελικά ο τρίτος δημοφιλέστερος πανελλαδικά Νίκος Μιχαλιολάκος ο οποίος και δέχτηκε με περηφάνεια από το κόμμα του, την θέση στο καταψύκτη. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η εκκλησία σύσσωμη έσκισε τα ιμάτια της στην ιδέα μιας νεκρανάστασης και συστράτευσε όλους τους πιστούς της Οικουμένης σε έναν νυν υπέρ πάντων αγώνα ενάντια στον κρυογενετικό Αντίχρηστο. Μάλιστα σε ένδειξη διαμαρτυρίας ξυρίστηκε όλη η Ιερά Σύνοδος στην Πλατεία Συντάγματος με το σύνθημα "Tου σπανού τα γένια δεν γίνονται" να δωνεί την ατμόσφαιρα κυριολεκτικά, με σκοπό να καταδείξει ότι είναι αδύνατο να μετατραπούμε σε πειραματόζωα του Διαβόλου. Εκ των υστέρων βλέποντας τα νούμερα σε πιστούς να πέφτουν κατακόρυφα, ευθυγραμμίστηκε και έστειλε τον Εφραίμ. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Από τον χώρο του κινηματογράφου όλοι οι σκηνοθέτες συντάχθηκαν πίσω από το δόγμα "No Frost" και αρνήθηκαν συνολικά, κάνοντας και ένα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους με θέματα εμπνευσμένα από τον εμφύλιο και την μεταπολίτευση. Μοναδική παραφωνία ο Νίκος Ζερβός ο οποίος έσπασε το εμπάργκο δεχόμενος το ψυγείο. Η ελληνική τηλεόραση προς τιμή του αφιέρωσε εβδομαδιαίο πρόγραμμα με συνεχείς επαναλήψεις του "Δράκουλα των Εξαρχείων". Από το στέκι των ηθοποιών πρώτος στις καρδιές των Ελλήνων ήρθε ο Γιώργος Κιμούλης αλλά αρνήθηκε γιατί θα έπαιζε στην Επίδαυρο και ήθελε να προετοιμασθεί και έτσι την θέση του κρυογενετικού Αριστοφανικού πήρε ο Σταμάτης Γαρδέλης. Από τους ποιητές και πεζογράφους πρώτος δημοσκοπικά ήρθε ο αειθαλής Βασίλης Βασιλικός αλλά αρνήθηκε γιατί δεν αποχωριζόταν το καπέλο του και έτσι την θέση του πήρε η Μυρτώ Κοντοβά, η οποία υποσχέθηκε να μην ξαναμιλήσει βρώμικα. Στα κουτούκια των τραγουδιστών πρώτος και με διαφορά βγήκε ο άρχοντας Νότης Σφακιανάκης ο οποίος παραχώρησε την θέση του στον τεράστιο Τόλη Βοσκόπουλο αλλά ο τελευταίος αρνήθηκε διότι στην ψύξη ήθελε και την Άντζελα Γκερέκου με αποτέλεσμα να επικρατήσει τεράστια σύγχυση. Την λύση τελικά την έδωσε ο φερέλπις αοιδός Παντελής Παντελίδης που αφιέρωσε στους δύο τιτάνες του πενταγράμμου το "Δεν ταιριάζεται σου λέω" και με αυτό τον τρόπο κέρδισε την συνείδηση του λαού - αλαλαού και τελικά προτιμήθηκε πανηγυρικά. Στο χώρο της τηλεόρασης παμψηφεί εκλέχτηκε ο Πέτρος Κωστόπουλος αλλά ήθελε μαζί και την γκαρνταρόμπα του και απερρίφθη ασυζητητί. Ο αμέσως επόμενος, Δημήτρης Ουγγαρέζος δέχτηκε την ύψιστη τιμή με κλάματα ξεσπώντας σε ένα παραλήρημα πατριδογνωσίας που συνεχίστηκε σε απολογητικό κρεσέντο για το ποιος είναι και που πάει και στο τέλος εκστασιασμένος τραγούδισε παλιές επιτυχίες του Ρουβά. Στο χώρο του Αθλητισμού δεν χρειάστηκε καν δημοψήφισμα. Οι δύο κορυφαίοι Έλληνες αθλητές Πύρρος Δήμας και Νίκος Γκάλης κλήθηκαν να συγγράψουν οι ίδιοι την μοίρα τους. Ο Δήμας με το βαθμό του Αρχιστράτηγου στις Ένοπλες Δυνάμεις αποφάσισε να αποσυρθεί σκεπτόμενος τον Έλληνα φαντάρο και με μια κραυγή "για την Ελλάδα" επέλεξε το μέτωπο και τις μάχες εκ του συστάδην σκορπίζοντας ρίγη ενθουσιασμού στο πατριωτισμό της μάζας με αποτέλεσμα στην κρυογενετική κάψουλα να μπει πανηγυρικά ο ένας και μοναδικός Νίκος Γκάλης. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Όλα λοιπόν ετοιμάστηκαν και συγχρονίστηκαν άψογα και όταν ξεκίνησαν οι εχθροπραξίες όλοι ήταν στα πόστα τους κατά ένα μαγικό τρόπο. Οι ηγεσίες στα στρατηγεία τους, οι μελλοζώντανοι στα καταφύγια τους, οι μεγάλοι σπουδαίοι στα ψυγεία τους και όλοι οι υπόλοιποι στα χαρακώματα... </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Και μετά κάποια κουμπιά με ποικίλλα χρώματα που χρόνια τώρα δεν έπρεπε να πατηθούν, ξαφνικά πατήθηκαν. Ταυτόχρονα. Από κάθε γωνιά της γης. Μέχρι και η Ελλάδα δεν έχασε την ευκαιρία. Κάτι μικρούς αντιδραστήρες της ΔΕΗ που είχε, τους λαμπάδιασε και αυτή. Και μετά μικρά και μεγάλα μανιτάρια κάθε μορφής έκαναν την εμφάνιση τους. Και μετά ένα εκτυφλωτικό φως έκανε την εμφάνιση του σε όλο το κόσμο. Και μετά το φως έγινε σκοτάδι. </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Και μετά...</div>
</div>
stefanos ligizoshttp://www.blogger.com/profile/03713031855400224871noreply@blogger.com0